Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Mooi van die schepping gisteren. Maar wat houdt het in als het om het
kruis gaat?’

Het universum werd in Hem en door Hem en naarbinnen Hem geschapen.
Dit zijn in feite grondwaarheden. De basis waarmee wij rekenen. Zo gaan
we zien, dat Hij als Redder niet ver van ons en de schepping af staat, maar
heel erg nauw betrokken is. Hij is de Eerstgeborene van heel de schepping,
en tegelijkertijd de Zoon van Zijn liefde. We zouden dat nooit vergeten.
De schepping zit dus altijd met innige liefdebanden aan God en Zijn Zoon
vast!

‘Eigenlijk heel indrukwekkend ja. We zijn ongelooflijk gezegend!’

Je zou Adam de verwekker van de mensheid kunnen noemen, in zekere
zin. Maar Christus, voor Hij mens werd, was degene die heel de schep-
ping heeft voortgebracht. Nadat deze eerst in Hem was geschapen door
God. Zoals Adam heel de mensheid neer deed zinken in onuitsprekelijke
ellende, zo zal Christus heel de mensheid ongelooflijke zegen en leven
schenken, door Zijn offer.

‘Ja, wat een evangelie! Goed nieuws, wij ontvangen onverdiend!’

Tijdens de eonen is dit alleen voor een uitgekozen deel van de mens-
heid bestemd. Zij worden gered door geloof. Dat laatste groep (verre-
weg de grootste) wordt pas levendgemaakt bij de voleinding, als God
alles in allen wordt. We zien, dat wij allen in Christus geschapen wer-
den. En toen Hij aan het kruis genageld werd, had dat gevolgen voor
ons allemaal. Wij werden met Hem gekruisigd. Het einde –in feite-
van de oude mensheid. Goed nieuws met Pasen, want toen Hij uit de
doden en uit de dood opgewekt werd, was daar in Hem heel de nieuwe
mensheid!

‘We zijn –met het kruis- volop bezig met evangelie!’

Toen Christus stierf, stierven met Hem alle nakomelingen van Adam
en Eva. Zij/wij werden allemaal met Hem meebegrepen in Zijn dood.
Dat wij met Hem stierven, is natuurlijk figuurlijk gesproken. Wij waren
er niet bij, op Golgotha. Maar een stijlfiguur (beeldspraak) in Gods
woord brengt wel degelijk een werkelijke waarheid naar voren! God
rekende met Zijn eigen Zoon heel die oude mensheid mee. Dat was een
van de diepste redenen waarom Christus Jezus mens werd.

‘Hij stierf in plaats van ons? Plaatsvervangend?’

Nee. Dat zou namelijk betekenen, dat als heel de mensheid zelf zou
sterven, zij daarmee zelf hun verlossing tot stand zouden kunnen
brengen. Maar de werkelijke verlossing kon alleen plaatsvinden door-
dat de Zoon zelf mens werd en zo als de Zondeloze de zonde van de wereld
ten behoeve van of voor de mensheid –en heel de schepping-  zou dragen
en daarmee wegdoen. Het was niet plaatsvervangend.

God rekent inclusief.

Dat heeft te maken met iets anders dat in Kolossenzen gezegd wordt.

‘Even kijken, waar doel je nu op?’

Op Kolossenzen 1. Daar staat, dat Hij, de Zoon van Gods liefde, de Eerst-
geborene van heel de schepping is (1:15). Dat zou onze aandacht hebben.
Die relatie van Eerstgeborene ten opzichte van heel de schepping wordt
daarna uitgewerkt in wat we lezen: in, door, naarbinnen en voor.
Hier gaat het om diverse kanten van Zijn relatie tot de schepping, even
afgezien van zonde of zondoffer. Het heelal is niet alleen Gods universum.
Het is een schepping die in, door en tot Hém, Christus, geschapen is!

‘Het is een duidelijke waarheid, dat Romeinen 6. Bekend. Goed om weer
onder ogen te zien en eruit te leven.’

Dat onze oude mens(heid) óók met Hem aan het kruis genageld werd, dat
wordt wel gezegd. Maar de diepe betekenis ervan weinig beleefd. Veel
christenen en gelovigen zwoegen dagelijks om maar van die oude mens
af te komen. En dat lukt niet echt. Het lijkt wel, dat hoe meer ze proberen
er van af te komen, hoe erger de last wordt. In plaats van dat zij erkennen,
dat die oude mens echt meegekruisigd werd met Hem. En nu in feite dood
en begraven is. Zand erover.

‘Je ziet soms hoe mensen ermee worstelen en dat hoeft niet.’

De oude mens bestrijden heeft geen enkele zin. Ertegen vechten evenmin.
We rekenen zoals God rekent: de oude mens is meegekruisigd, dood en be-
graven. Dat zal werkelijk bevrijdend werken. Dat is rekenen met het evan-
gelie. Aan de andere kant verwachten heel wat christenen en gelovigen
nog steeds iets van de oude mens. Mensen kunnen intellectueel heel wat
zijn en gelovigen kijken nogal eens tegen gestudeerde mensen op. Titels
zeggen echter niet zoveel. God ziet heel die oude mensheid als gestorven.
Zo zouden ook wij rekenen. Dan verwacht je automatisch niet zoveel van
het menselijke intellect, maar veel meer van de wijsheid van God.

‘Ja ik moet denken aan 2 Corinthiërs 5.’

In de beide Korintebrieven wordt de vermeende wijsheid van de wereld
aan de kaak gesteld. Christus is ons wijsheid van God geworden. En in de
tweede brief zien we de werking van het kruis:

want de liefde van Christus (….) dringt ons, dit richtend, dat indien Eén
voor allen stierf, dus allen stierven                              (2 Corinthiërs 5:14,15)

Op Golgotha stierf heel die oude mensheid. In Gods ogen is dat een feit,
en zo zouden ook wij geestelijk kijken. Wanneer Christus iets doet met
een zekere bedoeling, dan is dat doel in feite al bereikt. Wanneer God
iets onderneemt –en Hij werkt alles uit door de Zoon- dan ís het gedaan!
Het kruis van Christus omvatte ons allen. Hoewel wij niet het vreselijke
lijden aan het kruis moesten ondergaan, worden wij wel meegerekend
in de effecten, de gevolgen van het kruis!     

‘Dat was gisteren wat mij betreft erg duidelijk.’

Het is de werking van het kruis, ten diepste. In de christenheid wordt wel
veel beleden dat Jezus voor onze zonden stierf aan het kruis. Dat op zich
is een geweldig goed bericht, als het samen met Zijn opstanding gebracht
wordt. Maar het kruis betekent veel meer dan alleen dat. Daarvoor kijken
wij in de diverse brieven die aan ons gericht zijn. En we zien, als het gaat
om de wetten en regels, dat Kolossenzen antwoord geeft:

Hij maakt ons gezamenlijk levend met Hem, ons genade schenkend voor
alle krenkingen, het door inzettingen tegen ons gerichte handschrift
uitwissend dat ons vijandig was en dit heeft Hij uit het midden wegge-
nomen door het aan het kruis te nagelen              Kolossenzen 2:13,14 CV

‘Dat is nogal wat. Kolossenzen gaat wel diep.’

Toen Hij aan het kruis genageld werd, gold dat niet alleen Zijn handen
en voeten. Toen de Romeinse soldaten Hem aan het kruis nagelden, ge-
beurde er meer dan we alleen in de evangeliën lezen. Hij werd gekrui-
sigd. En ongelooflijk gebeuren. Hij die zonder zonde was!
Volgens onze tekst in Kolossenzen werd door God nog meer aan dat
hout genageld. Christus werd op de derde dag opgewekt, onsterfelijk
en onverderfelijk. Maar wat aan het kruis genageld werd, was gedoemd
tot volkomen vernietiging.

‘Nou, dat is wel wat. Daar hoor je weinig over spreken.’

Daarom is het goed, hier eens dieper op in te gaan. De komende dagen
zullen we de werking en betekenis van het kruis bekijken. God geve, dat
we deze dingen kunnen verstaan met ons hart. Het zal onze vreugde ver-
der verdiepen, en weer meer verstaan van wat 2000 jaar geleden wer-
kelijk gebeurd is.
Als we alvast even kijken naar wat Romeinen 6 zegt in verband met het
nagelen aan het kruis, dan kunnen we daarover nadenken:

…daar wij dit weten, dat onze oude mens(heid) gezamenlijk met Hem
gekruisigd werd, opdat het lichaam van de zonde buiten werking gesteld
werd, zodat wij niet langer slaven van de zonde zijn….

De oude mens(heid), inclusief onze oude, zondigende en stervende licha-
men, werd aan het kruis genageld! Dat is wat! 

‘Evangelie = genade van God, anders is het geen goed nieuws.’

De overstromende genade van God in deze tijd. Het is een boodschap die
je maar zo weinig hoort spreken. Waarom? Omdat dat evangelie niet naar
de mens is. Het is een menselijke boodschap, waar heel veel gelovigen zich
misschien goed bij voelen, als zij iets kunnen doen. Religieus zijn. Veel men-
sen hebben een religieus sausje over hun leven. Het echt goede nieuws
van een genadig God is nooit tot hen doorgedrongen. 

‘En bij de echte gelovigen is die vreugde verdwenen?’

Velen die echt tot geloof zijn gekomen, hebben met name in het begin
grote vreugde gekend over de hen betoonde genade.
Maar, na een beginperiode gaat bij een groep gelovigen de vreugde vaak weg.
Oorzaak: men beseft niet, dat na ontvangen genade in de rechtvaardiging
om niet en de verzoening met God, de genade van God blijft!
Niet alleen de eerste redding, maar ook het geredde leven daarna zou geleefd
worden in en onder de genade van God.
 
‘Al wat anders wordt ingevuld geeft geen blijvende vreugde?’

Veel prediking heeft zuurdesem in zich. Misschien wordt niet steeds de wet
van Mozes opgelegd. Maar in evangelische gemeentes worden vaak door
voorgangers en/of de broederraad regels opgelegd. Dan is de genade van God
weg. De brief aan de Galaten wordt zelden bestudeerd. Daar hoor je maar
weinig over. Soms is er een opleving, als men vindt, dat ‘het aspect genade’
ook aan bod moet komen.

‘Tsja, wel herkenbaar voor mensen die weten wat gaande is.’

De Galatische dwaling is de hoofdstroming in de christenheid geworden.
Genade en werken sluiten elkaar wederzijds uit, zoals Romeinen 11:6 ons
laat zien:

Indien het echter in genade is, is het niet meer uit werken,
anders is de genade geen genade meer;
indien het uit werken is, is het geen genade meer,
anders is het werk geen werk meer

Duidelijker kun je het niet zeggen. De genaderovers liggen echter op de loer
om het zuurdesem van wetticisme te verspreiden. Zij brengen geen vreug-
de. Er wordt steeds gezegd wat je moet  en niet mag. Zuurdesem dus.
Het pure evangelie zet niet de mens, maar God en Zijn Zoon centraal en
wijst op hun kracht, niet die van de mens. Zoals in de Korintebrief staat,
dat hij zich inspande en meer arbeidde dan alle anderen:

in de genade van God ben ik wat ik ben…..
en Zijn genade aan mij is niet tevergeefs geweest…..
niet echter ik, maar de genade van God die samen met mij is