Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat betekent eigenlijk dat de hogepriester Kajafas heette en dat hij zijn
klederen scheurde?’

Kajafas betekent: ‘onderzoeker’ (of: navorser) en daarmee spreekt het van
de verborgenheid waarin God zwijgt, en de Heer Jezus zweeg in dat hele
proces als type van dat zwijgen van God in deze tijd. Tegenover deze zwij-
gende Heer staat de navorser als type van wat de gelovige zou doen in deze
tijd: de verborgen dingen nazoeken in de Schrift. Paulus en de Heer Jezus
hebben daarover gesproken, de Heer in verband met het aardse koninkrijk
in verband met Israël (Mattheüs 13) en Paulus in verband met het verborgen
koninkrijk van de Zoon van Gods liefde als het gaat om het lichaam van
Christus (Kolossenzen 1:12-14).

‘Zo heb ik het nog nooit bekeken! Wat een bijzondere dingen zitten er toch
in die Schrift.’

En zij zeiden spottend: ‘profeteer ons, Christus, wie is het die U geslagen heeft?’
Dat is inderdaad de vraag. In elk geval letterlijk het Sanhedrin en figuurlijk
sloeg de tegenwerker Hem, want die wilde Hem graag doen zwijgen. Daarna
ging de toekomstige leider van de apostelen Hem ook nog verloochenen. Hij
werd steeds eenzamer, naar de mens gesproken. Maar de Vader was nabij Hem.
Petrus loochende en zijn geweten ontwaakte als het ware toen de haan kraaide.
En dat is een beeld van de opwekking uit de doden van de Heer en wat in de toe-
komst bij het volk Israël zal gebeuren als zij echt gaan ontwaken en het nieuwe
verbond zullen binnengaan in het koninkrijk van de Vader (Mattheüs 26:29)!

Ja, zo bezien is de haan een type van de opstanding. De kraaiende haan is een spre-
kende haan, en kondigt in de vroege ochtend de nieuwe dag aan. Het spreekt van
de opstanding uit de doden! En het geweten van Petrus ging hierdoor ook spreken
en hij weende bitter, als type van het rouwklagen wat het volk zal doen, als Hij te-
rugkeert en zij zullen zien wie zij doorstoken hebben. Dan zal de rouwklacht groot
zijn zoals de rouwklacht in de dagen van Hadad-Rimmon. En het zou leiden tot een
hernieuwing van de band tussen Petrus en Jezus en dat is weer een beeld van de her-
nieuwde liefde tussen het volk Israël en de Heer en de bruiloft kan gaan beginnen!

‘Zij veroordeelden Hem, omdat zij vonden, dat Hij God gelasterd had.’

Zij vatten het op als een lastering van God, en Hij had dat niet gedaan, maar
volgens de Thora moest de lasteraar van de Naam gedood worden (Leviticus
24:16). Dus volgens die tekst hadden zij gelijk, toen zij zeiden dat Hij gedood
moest worden (Mattheüs 26:66). En daarna spuwden zij Hem in het gezicht.
Zo kwam het water van hun mond naar buiten, en typologisch staat dat voor
de woorden die zij tegen Hem spraken.

Zo gaat het steeds, bij de profeten, bij de Heer Jezus, bij Petrus en Johannes
(Handelingen 2, 3, 4). bij Paulus et cetera. Steeds weer probeert de tegenwer-
ker het Woord terug te dringen, het zwijgen op te leggen en de waarheid in
ongerechtigheid ten onder te houden. Maar God zelf zorgt ervoor dat het toch
doorgaat, want het Woord is niet gebonden! God zelf zal ervoor zorgen, dat het
goede nieuws, dat Hij redder van alle mensen is, door zal gaan!

‘Eigenlijk dramatisch, dat de leiders van Zijn eigen volk Hem zo veroor-
deelden op basis van valse getuigenissen. Onrecht!’

Van welke kant je het ook bekijkt, het was volkomen onrechtvaardig, dat
de Rechtvaardige zo te kijk moest worden gezet. Op al de vragen en valse
beshuldigingen zweeg Hij koninklijk. Pas toen de hogepriester van Hem
eiste en zwoer bij de levende Elohim, pas toen zei Hij heel kort iets, maar
dat had tegelijkertijd zo’n diepte, dat de hogepriester aanleiding zag om
Hem te kunnen veroordelen. De diepte ervan kon hij niet goed peilen.

‘Het was inderdaad kort maar wel heel krachtig wat Hij zei.’

‘Wat is dat geweldig he, het geloof van Jezus Christus, zoals Paulus schrijft’.

Heerlijk, dat het Zijn geloof is, waarin wij kunnen rusten. Het blijft goed nieuws,
want Zijn werk blijkt voldoende voor heel de wereld, alle mensen gered. Hij maakt
Zijn Naam Jezus (Jahweh-redt) helemaal waar! En Hij moest dat doen, en daarin
was het Sanhedrin (onbewust en tegen wil en dank) een instrument in Gods hand.
Het Sanhedrin als geheel geloofde niet. Integendeel, zij waren uit op machtsbehoud
en wilden Hem daarom weg. En Hij bewandelde de weg die Vader bepaalde!

‘Bijzonder toch, hoe vol betekenis al die gebeurtenissen rondom de
Heer Jezus zijn.’

Na Zijn gevangenneming liepen de discipelen weg. Petrus ging mee
naar binnen en verloochende Hem  en Hij werd voorgeleid voor het
Sanhedrin. Contrast kon niet groter en het had andersom moeten
zijn. Men zocht -naar de Thora- 2 getuigen die eenzelfde getuigenis
konden geven zodat ze Hem konden veroordelen.

‘Als je er goed over nadenkt, was het iets heel aparts. Het lijkt net,
alsof men Hem al veroordeeld had.’

Precies. Hij moest weg, Hij hinderde het machtsspel van het San-
hedrin. Zij hadden heerschappij over het volk, zij waren de leiders
die het volk allerlei wetten en regels oplegden, waar ze zichzelf niet
aan hielden. Terwijl Hij de weg, de waarheid en het leven is.
Daarom is de tegenstelling zo magnifiek groot. Men begreep de
uitspraken die Hij deed, niet goed, maar men veroordeelde Hem
wel op grond ervan!

‘Het moest uiteindelijk wel zo gaan, zo lees je dat alles in Vaders
hand was en is!’

Exact. Hij sprak van de tempel van Zijn lichaam. Hij gebruikte die
stijlfiguur (metafoor) om aan te geven, dat de geest van God in Hem
woont en dat Hij op de derde dag zal opstaan. Men nam letterlijk
wat Hij figuurlijk bedoelde! En later zou men heftige geschillen uit-
vechten of ‘…dit is Mijn lichaam…’ nu wel of niet letterlijk was, als
het gaat om het avondmaal.

‘Zelfs een Nicodemus (de leraar van Israël) begreep niet wat de Heer
met ‘wederom geboren’ bedoelde.’

De Heer liep tegen het ongeloof en daarmee onbegrip van Zijn eigen
volk aan. Dat bleek ook toen Hij in een schijnproces door het Sanhe-
drin ter dood veroordeeld werd. Van tevoren stond al vast, dat Hij
uit de weg geruimd moest worden. Daarom waren valse getuigen vol-
doende, als ze alletwee maar hetzelfde zouden beweren. De waarheid
leidde echter tot Zijn veroordeling!

‘Merkwaardig toch hoe zij opgetrokken waren met allerlei wapens om Hem
te grijpen, alsof Hij een opstand organiseerde.’

De bende onder leiding van Judas was een uiting van opstand tegen Zijn auto-
riteit als leraar (rabbi). Men (Sanhedrin) achtte Hem als een uit de weg te ruimen
concurrent. Zijn aanwezigheid werd daarom niet langer getolereerd, omdat men
vond dat Hij hun (leer)gezag ondermijnde. Ten diepste was het opstand tegen de
God van hun vaderen. Daarom zei de Heer Jezus bij gelegenheid dat zij niet Abra-
ham, maar de duivel tot vader hadden (Johannes 8).

‘Je hebt dus eigenlijk twee kanten van de Thora.’

Je ziet dat in de houding van de wettischen (het Sanhedrin) tegenover Hem, die
de liefde van de Vader liet zien. De Joodse leiders waren wettisch en stonden een
hele wettische uitleg en toepassing van de Thora voor. De Heer wees onder ande-
re later op al wat van Hem geschreven stond in de Thora (Lucas 24:25-27; 44-47)
en in de Psalmen en in de Profeten. Malchus, de dienaar van de hogepriester mis-
te het rechteroor, net zoals de overpriesters en farizeeën die diepte van de Thora
niet hoorden, en ook niet kónden horen. Dezelfde kwestie speelde later bij de
Galaten (zie Galaten 4:21)!