Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Want wij allen moeten
openbaar gemaakt worden
voor het erepodium van de
Christus
       2 Korinthiërs 5:10^a

Dit vers vormt een afsluiting
van het gedeelte over wat wij
in het oude meemaken. Dat is
kortdurend; in ons bestaan
zien wij uit naar het lijfelijk bij
Christus Jezus te zijn. Wij staan
straks bij het erepodium, de
bèma van Christus.
In Paulus’ dagen was dat een
plaats waar – onder andere –
recht gesproken werd. Gallio
gaf te kennen dat de Joden
zelf hun geschil over de wet
moesten oplossen; dat zei hij
op de bèma, Hand.18:12-17,
in Korinthe. Wij zullen daar
niet veroordeeld worden.
Wij zullen openbaar gemaakt
worden; dat heeft te maken
met het licht van de Heer dat
dan bekendmaakt wat wij in
en door ons lichaam gedaan
hebben. Het is het erepodium
van Christus; de Verheerlijkte
Die troont in genade.
 
 

Want wij allen moeten 
openbaar gemaakt worden 
voor het erepodium van de 
Christus
       2 Korinthiërs 5:10^a

Dit geldt alle leden van het 
lichaam van Christus: wij allen.
Na de bazuin, de opzameling
van alle leden van het lichaam
van Christus, zal de bijzondere
ontmoeting van de Heer in de
lucht zijn. 
Iedereen is er bij; velen die ons
ontvielen in de loop van de tijd
zullen wij terugzien. Naast Hem
ontmoeten is ook dat vreugde.
Wij zijn dan eindelijk thuis bij 
de Heer. Niet langer dat aarden
vat; het hemelse, geestelijke 
lichaam is dan ons deel. 
Het is nodig: moeten openbaar
gemaakt worden. Waarom? 
Dat zal verder duidelijk worden,
het is uit liefde van de Vader.

Daarom ook stellen wij er eer 
in, hetzij thuis zijnd, hetzij 
buitenshuis, welgevallig voor 
Hem te zijn. 
         2 Korinthiërs 5:9

Hem welgevallig zijn; tot eer 
van Christus Jezus te leven.
Nu al zo volledig mogelijk tot
Zijn eer te zijn, te leven op 
onze Vader gericht, de leden
van ons lichaam in Zijn dienst
stellen. In afhankelijkheid, in
verdrukkingen, onzekerheid, 
benauwdheden; Hij is nabij. 
Waar wij ook zijn, nu nog in
ons oude aarde(werke)n ‘vat’;
straks thuis bij de Heer; Vader, 
mag ik U welgevallig zijn, nu 
en morgen, Hem navolgend.

zijn wij echter moedig en
achten het goed veeleer
buitenshuis te zijn, uit het
lichaam, en thuis te zijn bij
de Heer
   2 Korinthiërs 5:8

Paulus onderstreept wat hij
in vers 6 opmerkte als gevolg
van de zekerheid die vers 1-5
geeft. Met als beste notie, dat
wij de geest van God als een
waarborg hebben ontvangen.
Daardoor hebben wij goede
moed. Wij wandelen in geloof
niet op basis van wat wij nu
waarnemen. Ofwel: geestelijk
en niet ziels. Het is goed, dat
wij uitzien naar het thuis zijn
bij de Heer. Dat is vanaf hier
en nu gerekend: buitenshuis,
maar wél naar Hem toe. Wat
een heerlijke zekerheid om in
te leven, dag aan dag.

want door geloof wandelen
wij, niet door waarneming
     2 Korinthiërs 5:7

Belangrijke vaststelling van
Paulus. Wij willen graag nu
al overkleed worden met het
leven van de geest van God.
Toch zijn wij er nog niet, wij
bevinden ons buitenshuis.
En wij wandelen door geloof.
God geeft heerlijke beloften
en wij verwachten die zeer
binnenkort vervuld te zien.
Maar wij wandelen niet op
wat wij waarnemen in de
wereld om ons heen, of de
situatie in ons leven.
Wij wandelen op beloften
van God in het vertrouwen
dat Hij ze zal waarmaken.
Op welk tijdstip? Het juiste!