Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Want ook indien Hij gekruisigd
werd uit zwakheid, niettemin
leeft Hij uit de kracht van God.
          2 Korinthiërs 13:4^a

Achtergrond (of: voorgrond)
van: in mij sprekende Christus
(13:3) is het evangelie. Zo sprak
Christus in Paulus; Hij spreekt
ook zo in ons, als gelovigen.
Ten eerste is dat de boodschap
van verootmoediging, van een
kennelijke zwakte, dwaasheid
zelfs. Het woord van het kruis
komt naar voren:
want ook indien Hij gekruisigd
werd uit zwakheid…
Maar ook horen wij leven en
kracht in Zijn opstanding:
niettemin leeft Hij uit de kracht
van God.
Paulus’ eerdere aanwezigheid
bij hen werd gekenmerkt door
het kruis, want hij vroeg niets
van de Korinthiërs.
Hij bracht het evangelie om niet
(2Kor.11:7-9) aan hen. Daarom
werd zijn autoriteit als apostel
betwijfeld. Zijn houding stemt
overeen met de rijke genade
van Christus Jezus. Hij ontving
alles van Hem om niet, zo gaf
hij het ook door.

dat, ingeval ik weer zou komen,
ik niet zal ontzien, daar jullie
beproefdheid zoeken van de
in mij sprekende Christus, Die
naar jullie toe niet zwak is maar
machtig is onder jullie
          2 Korinthiërs 13:2^b,3

Christus Jezus spreekt door de
apostel tot de Korinthiërs. Hij
sprak in/door hem Zijn machtig
woord van genade. Paulus was
beproefd zoals er zeer weinig
beproefd zijn geworden. Aan
het einde van zijn leven kon
hij zeggen dat hij het geloof
bewaard had, en dat voor hem
gereed lag de krans van
gerechtigheid, die de Heer,
de rechtvaardige Richter, hem
zou geven. Die Heer zou ook
machtig onder de Korinthiërs
zijn en werken. Dat was wel
te zien; er was groei, er was
vreugde, er was herstel na
(grove) zonde; men was op
God gericht bezig.
Daarvoor was de apostel erg
dankbaar en ook wij strekken
ons uit naar een leven, dat
bedacht is op wat boven is,
waar Christus is.  

dat, ingeval ik weer zou komen, 
ik niet zal ontzien, daar jullie 
beproefdheid zoeken van de 
in mij sprekende Christus, Die 
naar jullie toe niet zwak is maar 
machtig is onder jullie
          2 Korinthiërs 13:2^b,3

Christus Jezus Zelf; Hij gaf het 
evangelie van genade aan 
Paulus. Dat liep dus niet via 
de apostel Petrus of andere  
apostelen van de Besnijdenis.
Paulus heeft daar ook nooit 
goedkeuring voor gevraagd.  
Christus spreekt via Paulus, 
ook nu in deze tijd van de
genade van God. 
Christus was ootmoedig en 
liet Zich vernederen tot en 
met de dood van het kruis, 
maar Hij werd opgewekt. 
Aan Hem is alle volmacht in 
hemelen en aarde gegeven. 
Christus leidt als Hoofd Zijn 
uitgeroepenen, het lichaam 
van Christus. Hij is niet zwak; 
Hij heeft alle macht en kracht
om waar nodig te corrigeren;
ook de Korinthiërs waren in
Zijn genade opgevoed – nog
steeds is al wat Paulus zegt 
in zijn brieven nodig – tot de
opbouw van alle leden.  

dat, ingeval ik weer zou komen, 
ik niet zal ontzien, daar jullie 
beproefdheid zoeken van de 
in mij sprekende Christus, Die 
naar jullie toe niet zwak is maar 
machtig is onder jullie
          2 Korinthiërs 13:2^b,3

De zoveelste ‘bewijsvoering’ 
van de apostel naar ‘lastige’
Korinthiërs.
Er waren nog steeds critici 
onder hen, die Paulus en zijn 
evangelie ter discussie stelden. 
Zij zochten kennelijk een eigen 
interpretatie van zijn evangelie. 
Of men was onder de indruk 
van judaïstische invloeden, die 
ferm met ‘de wet’ of wettische 
ideeën kwamen. 
Hoe ga je om met zonde(n)? 
Met het vlees? Proberen door 
de regels dat in te dammen? 
Of: gelovigen oproepen tot het 
doen van goede werken, zodat 
zij ‘tenminste actief bezig zijn’?
Het antwoord ligt in het wezen 
van het evangelie van Paulus: 
het woord van het kruis.
Christus is de kracht van God 
en de wijsheid van God. Hij is
gekruisigd en opgewekt uit de
dood: hét tegenmiddel tot de
zonde(n) én het vlees. Daar 
zouden wij allen als gelovigen 
naar Romeinen 6 mee rekenen: 
zoals Hij, ook wij!
 

Ik heb tevoren verklaard en 
zeg tevoren, zoals aanwezig 
zijnd de tweede keer, en nu 
afwezig zijnd, aan hen die 
tevoren gezondigd hebben 
en aan alle overigen, dat, 
ingeval ik weer zou komen, 
ik niet zal ontzien
          2 Korinthiërs 13:2

Dit zal een bemoedigende
uitspraak zijn geweest voor 
de geestelijke gelovigen in 
Korinthe. Die worden mede
bedoeld met: ‘alle overigen’.
Natuurlijk is hun gebed voor 
alle heiligen, gelovigen in 
Christus Jezus.
De vrucht van de geest zou 
groeien en bloeien. 
Ootmoedige gezindheid, 
geduld, zachtmoedigheid, 
elkaar genade schenken; dit 
zijn normen, grondbeginselen 
van de nieuwe schepping: 
het leven van Christus, dat 
zich manifesteert. 
God geve, dat onder ons de 
vrucht van de geest gezien 
kan worden. Tot Zijn eer.