Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Zeg, die verzegeling wordt toch ook al in 2 Corinthiërs 1 genoemd?’

Dat is zo. Binnen Efeziërs wordt deze verzegeling genoemd, maar daarbij
ook het doel van die verzegeling bekendgemaakt. Het is ‘waarborg van
onze lotgenieting, tot (naarbinnen) vrijkoping van het (voor ons) toegeëi-
gende’. Waar gaat het dan om? In vers 11 staat, dat wij in Hem door lo-
ting aangewezen zijn. Die ‘Hem’ wijst naar Christus. En Christus is de ver-
heerlijkte Heer te midden van de hemelingen. Het ‘in Christus’ is volgens
vers 1:3 ‘te midden van de hemelingen’, als we ons afvragen waar dat is.

‘Dat is dus niet op aarde.’

Daarom is het zo bijzonder wat in Efeziërs gezegd wordt. Als het gaat om
‘door loting aangewezen’ en ‘lotgenieting’, dan kan dat niet op aarde zijn.
Waarom niet? Omdat Israël allang door loting het land heeft verkregen.
Dat wordt uitgebreid verhaald in het boek Jozua. De stammen kregen een
stuk land op aarde door loting aangewezen. Uiteraard was het Ieue (JHWH)
die bepaalde hoe het lot viel (Spreuken 16:33). Dat was al lang geleden ge-
beurd. Dus moet het begrip ‘loting’ in Efeziërs om een andere sfeer gaan.

‘Te midden van de hemelingen.’

Dat is het. Daar heeft het lichaam van Christus een ‘gebied’ dat zij door
loting in Hem toegewezen hebben gekregen. Elk lid van het lichaam hoort
erbij. Niemand zal straks ontbreken. Die verzegeling garandeert dat. Daar-
om wordt ook het woord ‘waarborg’ gebruikt. Bovendien wordt gezegd,
dat wij verzegeld zijn naarbinnen de dag van de vrijkoping (Efeziërs 4:30),
dat is naar Romeinen 8:23 onder meer de vrijkoping van ons lichaam.
Dat zal gebeuren op Zijn tijd, en die is aanstaande!

‘Wat een evangelie hebben wij toch he.’

Dat wat Paulus onder meer bracht, was dat hij de onnaspeurlijke rijkdom
van Christus als evangelie verkondigde. Dat is de grote, onmetelijke rijk-
dom zoals die in zijn laatste brieven naar voren komt. Dat was niet na te
speuren in Tenach, hoe machtig die ook is. Daar wordt iets verteld van het
aardse aspect van het geheimenis van Christus, namelijk dat al de vijan-
den onder de voeten van Hem gebracht worden, zoals David profeteerde
in Psalm 110.

‘Geweldig, dat Hij de Messias van Israël is en Koning van de koningen en
Heer van de heren.’

Jawel, maar dat wordt onder andere van Ieue gezegd in Jesaja. Dat is de
grote God van Israël, de enig ware. Hij is de Eerste en de Laatste. Hij zal
blijken te zijn: Koning van de koningen en Heer van de heren. Dat wordt
in de Onthulling van Jezus Christus (bijbelboek Openbaring) zo gezegd,
dat het toegepast wordt op Christus. Dus: Christus Jezus is in feite Ieue
zichtbaar! Hij is het beeld van de onzichtbare God. Jezus Christus blijkt
straks voor Israël en de volkeren de Hoogste te zijn!

‘Dat is allemaal over en op de aarde toch?’

De heerlijkheid van hemelse Heer, de mens Christus Jezus, wordt pas
in Paulus’ brieven uiteengezet. Dat zijn heerlijkheden die niet in Tenach
na te speuren zijn. Het was verborgen in God zelf. Paulus onthult – door-
dat hij dat op te schrijven kreeg- de hemelse heerlijkheid van Christus.
Hij had inzicht in het hemelse aspect van het geheimenis van Christus,
dat Hij óók de hoogste van alle hemelse machten en krachten is! En met
Hem verbonden de ekklesia die Zijn lichaam is. Ongelooflijk.
Zullen we in stille verwondering deze dingen vandaag overwegen in ons
hart? Dan kan het niet anders, dan dat dankbaarheid je van binnen vult! 

‘Wonderlijk, die Vader die wij mogen kennen. Blijkt altijd weer anders te zijn
dan je denkt.’

Dat God het is, die alles bewerkt in overeenstemming met de raad van Zijn wil,
kunnen veel gelovigen maar niet geloven. Zij willen niet de heldere uitspraken
van de Schriften erkennen, dat God werkelijk God is. Dat wil zeggen: Hij is de
grote Onderschikker (of Beschikker) van het al. Dat is in diepste wezen de bete-
kenis van de titel AL (men zegt vaak: EL) in het Hebreeuws. Daarnaast heb je
Alue (naartoe-Onderschikker: de Zoon) en de Al(u)eim (naartoe-Onderschikkers:
de zonen). Deze drie Hebreeuwse begrippen worden alle drie in de meeste ver-
talingen met ‘God’ vertaald.

‘Maar in de concordante vertalingen worden deze nauwkeurig uit elkaar gehou-
den? Dat is toch veel duidelijker?’

Dat is de grote waarde (onder andere) van de concordante vertaling. Die is in-
middels in het Engels voor de hele Schrift beschikbaar, en dat is iets geweldigs.
Daarin worden als het om Tenach gaat, deze begrippen AL, Alue en Alueim ge-
woon zo vertaald. Net zoals de naam Jezus bijna letterlijk uit het Grieks is ver-
taald in de vertalingen van de wereld. Dan heb je duidelijkheid, wanneer er AL,
Alue of Alueim staat. Dit wijst steeds op de grote Onderschikker. In het Grieks
is dit Theos: de Plaats-er. Hij die alles op Zijn plaats zet.

‘Ook weer wonderlijk, hoe dat in elkaar zit en duidelijkheid geeft.’

Daarin zit tegelijk het punt: met wil niet accepteren dat Theos, de Plaatser,
alles op de juiste plaats zet, omdat zij (die gelovigen) dan zelf ook op hun plaats
gezet worden en blijken zelf niet veel macht te hebben. Het is immers Theos,
die alles bewerkt in overeenstemming met de raad van Zijn wil. Daar heeft het
schepsel geen invloed op. Hij zal het precies doen, zoals het goed is, dat wil zeg-
gen: in Zijn voornemen, de raad van Zijn wil, past. Daardoor zal blijken, dat het
Zijn liefdevolle hand is, die alles in diepe wijsheid bestuurt en leidt. Zelfs zoiets
als het hart van de koning, dat is in Zijn hand als waterbeken (letterlijk: verde-
lingen van water) en Hij leidt het heen waar Hij wil!

‘Geweldig al die 7 zegeningen in dit gedeelte. Alles in Christus ontvangen, en dat
om niet. In Zijn genade!.’

En dan staat er in vers 11, dat God het is, die alles bewerkt in overeenstemming
met de raad van Zijn wil. Dit wordt door niet veel gelovigen echt geloofd. Men
ziet dit al snel als ‘fatalistisch’ of ‘het verlamt’ en men accepteert dit niet. Niet-
temin staat het er wel, uitgerekend bij ‘die lastige Paulus’. Men zou liever een
Bijbel hebben waarin de brieven van Paulus ontbreken. In de praktijk hanteren
gelovigen en theologen de Bijbel ook zo. Alsof Paulus niet bestaat.

‘Heeft dat ermee te maken, dat de mens zelf eigenlijk God wil zijn?’

Ja, de mens is verduisterd in zijn verstand en in zijn hart. In die situatie zal hij
zeer beslist niet willen aannemen, dat God zelf alle touwtjes in handen heeft.
De mens wil zelf graag uitmaken wat en hoe hij doet. De volkeren woeden en
bedenken ijdelheid. God lacht erom, Hij zit in de hemel en kijkt naar al dat gedoe
van die mensen en lacht erom. Nochtans heeft Hij de mens lief en zal niet rusten
totdat ook de laatste toegevoegd is en de mensheid compleet gered is.

’Machtig uitzicht, en tot die grote eindsituatie heeft God alles onder controle?’

Het loopt de Vader nooit uit de hand. Hij heeft alles gemaakt voor Zijn doel,
zelfs de goddeloze voor de dag van het gericht. Hij zal al Zijn welbehagen doen.
Hij is de Eerste en de Laatste, de Alfa en de Omega. Niemand kan tot de Zoon
komen, tenzij de Vader hem trekt.
Het gaat in Efeziërs 1:11 niet om Zijn wil, maar om de raad van Zijn wil. Dat
voornemen wat de basis van Zijn wil is, is bepalend voor alles wat gebeurt. Deze
wereld is nu zo, zoals die in het plan van God moet zijn. En daarin bewerkt God
alles, in feite. Moeilijk te verstaan, maar niettemin geweldig waar. Al wat ge-
beurt, staat onder Zijn controle, is in Zijn liefdevolle hand!

‘De zevende zegen is dat wij Zijn geest ontvingen?’

Het gaat erom, dat wij verzegeld zijn met de geest van de belofte, de heilige.
Verzegeling drukt zekerheid en veiligheid uit. God heeft door Zijn geest Zijn
zegel op ons gedrukt. Dat is tegelijk een waarborg van onze lotgenieting.
Geen ander evangelie geeft zoveel zekerheid en geborgenheid in Gods hart.
Efeziërs 4:30 voegt er nog aan toe, dat wij verzegeld zijn met Zijn heilige geest
die beloofd was, tot (in) de dag van de vrijkoping!

‘De apostelen van de Besnijdenis zeggen daar niets over.’

Dat komt, omdat de leden van het lichaam van Christus al vóór de eonen
door God genade ontvingen. In de tijd worden zij geroepen en daarom drukt
God direct bij de roeping Zijn zegel op hen, als teken voor de geestelijke we-
reld, dat het hier gaat om een speciale groep die een speciale bediening krijgt
voor en in die geestelijke wereld. Het is de groep die het meest nauw met
Christus Jezus verbonden is, door de heilige geest. Daardoor werden zij gerei-
nigd en met elkaar en met Hem verenigd.

‘Geweldig. Wat een rijkdom aan genade!’

De apostelen van de Besnijdenis konden hier niets over zeggen omdat zij deze
dingen eenvoudigweg niet weten. Hoogstens konden zij iets opvangen van Pau-
lus zelf, maar nooit vermoeden hoe ver dat reikt en hoe diep dat gaat. Daarom
zullen christenen die per se alleen de besnijdenisgeschriften volgen, nooit achter
deze waarheden komen. Dat geldt ook voor degenen die alles mixen en op een
hoop gooien. Zij zullen nooit de volle diepte van het evangelie van Paulus leren
kennen, omdat zij willen leven bij de evangeliën en dergelijke. Dan kom je geen
stap verder.

‘Kun je zelf achter deze waarheden komen, bijvoorbeeld door er met elkaar
 over te praten?’

Nee. God geeft in het lichaam van Christus evangelisten, herder en leraars. Die
zijn er om door middel van het woord deze dingen bekend te maken. Het moet
gepredikt worden, de mens moet horen naar het woord van de waarheid. In
hun dagen gingen Paulus en Apollos evenmin in groepjes zitten met andere ge-
lovigen ‘om van elkaar te leren’ en dergelijke. Dat is zo onschriftuurlijk als het
maar kan. Waarvoor worden anders evangelisten, herders en leraars geroepen?
Zonder dat Paulus het woord sprak waren er nooit gemeentes ontstaan.
De gelovigen worden verzegeld doordat zij het woord van de waarheid, het e-
vangelie van hun redding, horen en geloven. Dát is de gezonde basis om ver-
der te komen! Dank God voor Zijn verzegeling in Christus!