Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat een heerlijkheid komt naar ons toe, als je over deze geestelijke waar-
heden nadenkt.’

Ja, het is voor ons als gewone mensen bijna niet te bevatten. We zullen zo-
veel heerlijkheid ontvangen. Dat kunnen we in dit lichaam van onze verne-
dering, ons aardse lichaam niet dragen. Vlees en bloed kunnen het konin-
krijk van God niet als lotdeel genieten, daarom moeten wij eerst veranderd
worden, zegt 1 Corinthiërs 15. Die gelovigen daar zaten met een heleboel
vragen. Ze waren verdeeld en twistten over van alles en nog wat.
Ook over de opstanding en het lichaam wat de gelovigen dan zullen hebben.
Daarop geeft dat machtige 15^e hoofdstuk antwoord.

‘Het geeft wel inzicht in wat de Vader gaat doen als wij opgewekt worden.’

Eerst vergelijkt Hij het aardse lichaam van de mens met een graankorrel. Als
de mens sterft, wordt hij als het ware ‘gezaaid’ in de aardbodem bij de begra-
fenis. Dat gebeurt in de verwachting van de opstanding. En net zoals God een
lichaam aan de graankorrel geeft (vers 38), zo zal Hij dat ook aan de mensen
geven, en bij ons als gelovigen het eerst in heerlijkheid.
Maar, Hij vervolgt: net zoals de lichamen van de graansoorten verschillen, zo
is dat ook als het om het vlees van mensen, dieren, vissen en vogels gaat.
Dan in vers 40 laat Hij (Christus Jezus) zien, dat er op-hemelse lichamen zijn
en op-aardse lichamen. Zij hebben een van elkaar verschillende heerlijkheid.

‘Wat geweldig, dat wij deze dingen kunnen overdenken. Het staat er.’

In vers 41 gaat Hij het verder preciseren. Het nogal eenvoudige voorbeeld, dat
elke gelovige kan begrijpen, is dat er verschil bestaat tussen de glans of heer-
lijkheid van zon, maan en sterren. En zo zal het ook in de opstanding van de
doden zijn. Er wordt eerst toegespitst op de opstanding van de leden van het
lichaam van Christus. In die opstanding bij de bazuin van God (1 Thessaloni-
cenzen 4:13-18), vóór de grote verdrukking, zal werkelijkheid worden wat in
de volgende verzen van 1 Corinthiërs 15 staat!

‘Wat zal het zijn als we bij Hem zijn, boven? Benieuwd?’

Het zal alles wat je verwacht, overtreffen. Los van de aarde te zijn, bij Hem
en te midden van de hemelingen. Dan zullen wij die geestelijke machten en
krachten ook kunnen zien. Kolossenzen spreekt van tronen, heerschappijen,
soevereiniteiten, gevolmachtigden. In Kolossenzen 1:16 staat, dat ook deze
in Hem, in de Zoon van Zijn liefde (1:13), geschapen zijn. Zowel de zichtbare
als de onzichtbare. Die nu nog voor ons onzichtbare zullen wij zien, zodra we
bij Hem zijn. Natuurlijk zal eerst de bema plaatsvinden, met verbranding van
al het hout, hooi en stro. We zullen er blij mee zijn, als we dat kwijtraken om-
dat wij dat ineens in Zijn licht zien.

‘Zal dat proces lang duren, dat wij zullen zien hoe het zit?’

Misschien, maar we hebben twee eonen de tijd en daarna de eeuwigheid
om Hem te bevragen op wat nu nog niet duidelijk voor ons is of was. Wij gaan
als het nodig is, eerst nog (veel) leren over Zijn wijsheid, waarom en waartoe
Vader het alles tot op dat moment gedaan heeft. Misschien gaat dat proces
wel snel, omdat wij als de leden van het lichaam van Christus ingezet zullen
worden. En al naar gelang onze inzet zullen wij door Zijn geest en Zijn woord
voldoende moeten weten, zodat wij ervoor toegerust zijn. Het zal een mooie
gelegenheid voor Hem zijn, om ons verstand te openen, zodat wij de Schriften
verstaan, en al wat op Hem betrekking heeft (zie de ervaring van de Emmaüs-
gangers en anderen vlak na de opstanding).

‘Er zal eerst nog heel wat moeten gebeuren voordat wij ingezet worden!’

Onderschat de functie van de bema niet! Daar zal niet alleen het hout, hooi en
stro verbranden, maar daar zullen wij ook terugontvangen wat wij door het
lichaam (van onszelf) verricht hebben, hetzij goed, hetzij slecht. Dat schrijft 2
Corinthiërs 5:10. Het is misschien een voor ons moeilijk te begrijpen tekst,
maar daar, bij de bema, zal alles wat ons hinderde weggenomen worden. Al
wat er nog zat tussen de leden van het lichaam zal daar verhelderd en opge-
lost worden. Wij zullen dat dan kunnen verdragen, omdat wij inmiddels een
verheerlijkt lichaam hebben, gelijk aan dat van Christus Jezus. We hebben
nog veel voor de boeg, om het zo maar te zeggen. In liefde zal Hij ons trekken
en wij zullen daar volledig van Zijn liefde doordrongen en doortrokken
worden, omdat wij dan de volle werking van Zijn geest gaan ervaren!

‘Wat een hoge plaats hebben wij daar, aan de rechterhand van Vader!’

Ja, de overwegingen bij hemelvaartsdag zouden ons opnieuw en dieper
bewust maken van de plaats van zoon die wij in Christus Jezus hebben.
Geen ander evangelie maakt dat bekend. Onze hemelse roeping is uniek
in de Schriften, omdat die grotendeels het evangelie van de besnijdenis
betreffen. Daarin wordt het geheimenis van Christus als het gaat om de
aarde, bekendgemaakt. Hij zal blijken te zijn: Koning van de koningen en
Heer van de heren. Zoals de profeet Jesaja zegt, dat Ieue (Jahweh) alleen
in die dag verheven/verhoogd zal zijn.

‘En alle mensen vernederd. Hij zal al het hoge en wat zich nu verheft, ver-
nederen.’

Wat een dag zal dat zijn. Een verademing voor de volkeren, die zo lang ge-
zucht hebben onder het juk van de tegenstander, die nu als de boze regeert
over de volkeren. Die zijn nu in duisternis, een sluier bedekt de volkeren en
die zal weggenomen worden zodra het licht van de wereld, Jezus Christus,
onthuld wordt. Een licht zal opgaan over de volkeren, als de vredevorst
komt. Hij zal alle donkerheid verdrijven, en het rijk van de wetteloze ver-
nietigen; Hij is immers de steen uit Daniël 2, die zonder handen losgemaakt
wordt en dat laatste grote wereldrijk zal verslaan.

‘Dat is de grote toekomst voor de volkeren; eindelijk verlost van het juk van
de wetteloze.’

Maar het hemelse aspect van het geheimenis van Christus wordt alleen in
de gevangenschapsbrieven bekendgemaakt. Nergens anders. Dat gaat gelijk
op met de onthulling van het beheer van het geheimenis (verborgenheid),
zoals wij dat lezen in Efeziërs 3:9. Voor de verlossing van de hemelen wordt
dan ook de ekklesia die Zijn lichaam is, ingezet. Die ekklesia heeft de hemel-
se roeping en zal in de komende eonen de veelvuldige wijsheid bekendma-
ken aan de soevereiniteiten en gevolmachtigden te midden van de heme-
lingen. Dat gebeurt nu al, en straks in volheid en volkomenheid. Dit is voor
veel gelovigen nog steeds een geheimenis, en als gelovigen ervan horen,
hebben zij grote moeite dit te aanvaarden. Men wijst het vaak af.
Maar het is de waarheid en dat zal blijken, over niet al te lange tijd! 

‘We kennen dus zelfs Christus niet langer naar het vlees, dat is nogal
wat, het staat er wel?’

We horen bij de nieuwe schepping, waarin geen verdeeldheid meer
is. Als we dat als gelovigen zouden uitleven, zou er minder verdeeld-
heid merkbaar zijn. Verdeeldheid ontstaat vrijwel altijd waar men een
eigen mening heeft –meestal op redeneringen gebaseerd- en die koste
wat het kost wil doorzetten. Dat stuit meestal op weerstand en alle
ingrediënten voor een conflict zijn aanwezig. Zo zijn er in de loop van de
tijd talloze kerkscheuringen geweest, en in de evangelische wereld is het
-helaas-  al niet anders.

‘Ja, ook daar zie je, dat men hopeloos verdeeld is.’

Je ziet wel, dat men soms goed begint met een enthousiaste groep gelo-
vigen, maar na verloop van tijd wil men op een of andere manier institu-
tionaliseren. Dat wil zeggen: er moet een naam voor de groep komen,
men wil een eigen gebouw (met alle kosten die dat oplevert), et cetera.
Op den duur wordt het een organisatie, waar men druk bezig is (zeker
als het aantal redelijk groot is) die in stand te houden. In plaats van be-
zig te zijn met waar het werkelijk om gaat. Na verloop van tijd wil men
zich toch aansluiten bij een groter geheel, waarbij men ook de geloofs-
belijdenis van dat grotere geheel moet onderschrijven. Een enorme in-
perking van de vrijheid om te belijden wat in Gods woord staat.

‘Zo ben je, zonder het te weten, bezig met dezelfde dingen als waar men
in allerlei organisaties en clubs mee bezig is.’

Ja, dat kan op de plaatselijk groep gelovigen op den duur verlammend
werken. Men is dan meer bezig de organisatie in stand te houden, dan
met geestelijke opbouw van de gelovigen. Dat is het verdriet van veel
gelovigen, die op een of andere manier daar bij betrokken werden. De
ruzies achter de schermen,de conflicten, de menselijke eer die gehand-
haafd moet worden, het is vaak een groot drama. Je komt dan ook gelo-
vigen tegen, die zwaar teleurgesteld zijn in hoe de anderen zich hebben
opgesteld in moeilijke situaties. Ze voelen zich dan bedrogen; ze wéten
niet gesteund te zijn als ze een bijbelse richting wilden volgen; er werd
gezwegen, er was geen steun, et cetera.

‘Ja, vooral zoiets werkt verlammend en het enthousiasme valt weg,
men wordt er cynisch van, er komt afstand.’

Het is beter dan omhoog te kijken, naar Hem die nooit teleurstelt. Hij
zegt iets en doet het ook. Mensen kunnen allerlei dingen roepen en het
vervolgens niet doen, denk aan politici die in verkiezingstijd mooie ding-
en zeggen en roepen, maar het vervolgens totaal niet waar maken. Als
dat echter onder gelovigen gebeurt, is dat heel erg merkwaardig.
Alle beloften die God ons geeft in Christus Jezus, maakt Hij waar. Al Zijn
beloften zijn ‘ja’ en ‘amen’ in Christus Jezus. God geeft ons Zijn waarheid
–en dat is de ultieme waarheid- om niet. Hij zal doen wat Hij belooft heeft.
Niet wat menselijke redeneringen opleveren en wat men denkt. Zo zijn
wij met Christus Jezus gezet, boven, te midden van de hemelingen, aan
de rechterhand van de Vader!

‘Het is vandaag alweer hemelvaartsdag.’

In veel kerken en kringen weet men eigenlijk niet goed de werkelijke
betekenis van deze dag. Ja, natuurlijk, men weet vanzelfsprekend
dat de Heer toen opvoer naar de hemel, maar waarvoor? En wat ging
Hij daar dan doen? Allemaal vragen die onbeantwoord blijven, als
het zicht ontbreekt op de hemelse bediening van het lichaam van
Christus. Hij is daar gezet aan de rechterhand van God, de plaats van
grote macht en heerlijkheid. Toen werd het gebed van Johannes 17
door Vader verhoord.

‘Wat bad de Heer ook alweer in dat gebed?’

Dat lezen wij in vers 5:

“En nu verheerlijk Mij, U Vader, bij Uzelf, met de heerlijkheid die Ik
bij U had voordat de wereld bij U is.”

Hier verwijst de Heer naar de heerlijkheid die Hij had voordat Hij
mens werd. Nu het werk dat moest gebeuren (dood aan het kruis en
opstanding) gedaan is, werd Hij door Vader gekroond met die hoge
positie. En bleek ook dit gebed te zijn verhoord. We kunnen er vrij-
wel zeker zijn van zijn, dat Vader al wat de Zoon bad zal verhoren.
En in deze positie van heerlijkheid aan de rechter(hand) van de Va-
der is juist in verband met het lichaam van Christus Zijn gebed en
de verhoring ervan, bijzonder belangrijk.

‘Wisten meer gelovigen deze dingen maar. Of ten minste iets hier-
van. Maar het lijkt wel of men Hem alleen naar het vlees kent.’

Hij is niet alleen verheerlijkt tot eer van God, de Vader, maar ook
tot verheerlijking van de ekklesia die Zijn lichaam is. Wanneer de
Vader en de Zoon verheerlijkt worden, moet dat óók gelden
voor het geestelijke lichaam van Christus.
En Hij bidt en pleit ook vandaag voor ons als gelovigen. Dat doet
Hij en Hij geeft gaven aan de mensen, de geestelijke zegeningen
schenkt Hij overvloedig, én Hij heiligt en reinigt de ekklesia, met
Zijn uitspraken in het waterbad van het Woord (Efeziërs 5:26,27).
Dát is het gevolg en de strekking van Zijn hemelvaart!