Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Die brief aan de Galaten legt wel heel wat neer he.’

Het maakt een einde aan allerlei wettische gedachten. Je ziet,
dat op veel plaatsen geen echt evangelie van genade meer wordt
gebracht, maar een wonderlijke vermenging van allerlei wettisch
denken en handelen met genade. Je houdt dan geen genade meer
over. Alles wordt gemeten aan regels, verordeningen, geboden
van mensen, die alleen maar dienen tot bevrediging van het vlees.

‘Dan verdwijnt de kracht?’

Paulus leefde door de kracht van Zijn opstanding. Dat was de genade
die God hem in zijn leven gaf, denk aan de woorden uit 1 Corinthiërs
15:9-11. Niet zijn kracht, maar de genade van God die met hem was.
Dát wijst Paulus aan als dé krachtbron. Hij was niet bezig vanuit zijn
eigen vlees. Het was de liefde van God, die hem dreef. Geen ‘drive’ uit
zichzelf! Juist is het: ‘niet meer ik maar Christus leeft in mij’.

‘De werking van het kruis in ons leven!’

Dat is het helemaal. Geen eigen werken, geen eigen eer, dat is alles
meegegaan het graf in. Wat uit het graf opstond, is de nieuwe mens
in Christus Jezus. Die leeft. ‘Voor zover ik in het vlees leef, leef ik door
het geloof van de Zoon van God’ schrijft Galaten 2:21.
Dat is het leven; Zijn leven in ons. Geen ander leven. We zijn zeer ge-
zegend. Maar dat is uitsluitend Zijn genade voor en in ons!

‘Ben je ervan overtuigd, dat de Galatenbrief misschien wel de belang-
rijkste is, als het om de genade van God gaat?’

Dat zou heel goed kunnen, ja. Veel christenen leven -toch- op een
een wettische manier. Dat heeft te maken met het diep gewortelde
calvinisme. Veel mensen denken -zonder het zich bewust te zijn- op
een calvinistische manier. Dat blijkt, als er zaken scheef gaan lopen.
Dan wordt gezocht wie schuldig is en degene(n) die schuldig is (zijn),
worden in de media -bijvoorbeeld- veroordeeld. Men wijst dan graag
met het bekende vingertje.

‘Maar binnen de christelijke wereld -om zo te zeggen- komt dat nog
scherper naar voren?’

Dat kun je wel zeggen, denk ik. We zijn wat dat betreft in Nederland
nog steeds een sterk calvinistisch gekleurde christenheid; een wettische
inslag. Daarbij wordt in veel evangelische gemeentes niet de 10 woorden
elke zondag voorgelezen, in de praktijk is men vaak bezig met allerlei
regels elkaar op te leggen. De broederraden en voorgangers heersen dan
met ijzeren hand en niet zelden bemoeien zij zich ongevraagd met het
prive doen en laten van gemeenteleden, van wie Christus het Hoofd is.

‘Dat is toch niet aan de orde? De Heer zegt toch, dat niemand van jullie
zou lijden als een bemoeial (1 Petrus 4:15)?’

Exact. En dat staat daar in een bedenkelijk rijtje. Heel wat mensen in
evangelische kring handelen alsof zij opziener moeten zijn over alle
details van iemands persoonlijk leven. Dat gaat weleens heel ver. En
kan leiden tot spanningen, die betrokkenen beschadigen tot en met.
Vooral daar waar men eigenzinnig vasthoudt aan eigen principes en
niet de ander op het oog heeft. Waar is dan de ruimte van de genade
van God? Vaker is men meer beperkend en betuttelend bezig, dan dat
men de ruimte van de genade van Christus laat gelden. En dat, ter-
wijl Gods genade regeert in deze tijd, volgens Romeinen 5:20,21 !

‘Wat kun je in je leven veel meemaken als gelovige.’

Mensen die geloven worden om die reden vandaag de dag
om het leven gebracht. Om de Naam van Jezus Christus.
Destijds werd Hij zelf aan het kruis genageld, Hij werd door
de Joodse leiders in staat van beschuldiging gesteld. Hij
moest naar hun wet sterven. Hij was in hun ogen tot de dood
schuldig, omdat Hij zich Zoon van God achtte.

‘Dat was en is Hij ook, en wij zijn toch ook zonen?’

Ja, ook wij hebben de zoon-plaatsing gekregen, ontvangen van
God. Zo zegt Efeziërs 1:4,5. Wij zijn zelfs begenadigd in de Gelief-
de Zoon. Als wij dan vervolging, verdrukking en lijden moeten
doormaken om die reden, is dat helemaal niet vreemd. Er zijn
al heel wat mensen, die geloofden in de God van de Bijbel en in
Zijn Zoon Christus Jezus, gedood om wat zij waren: gelovigen.

‘We hebben geen enkele vrijbrief voor dit soort dingen.’

Nee, en daar waar geen druk, vijandschap en dergelijke van
buitenaf komen, komt vaak onverwacht conflict. Er ontstaat
over van alles en nog wat verschil van mening, van inzicht.
Dat kan al snel leiden tot verwijdering, teleurstelling, en zelfs
verbittering. Hoewel dat er niet zou zijn, kan dat wel gebeuren.
Symptoom is dan in zo’n groep, gemeente of organisatie: het ver-
dwijnen van de vreugde en het beleven van een gemeenschappe-
lijk geloof. Juist bij de Galaten was dat het geval. Een leerzaam
stuk onderricht ontvangen we daarom in de brief die de apostel
aan hen richtte. Kern van de boodschap: Gods genade in Christus!

‘Ja je zou de ene voorwaarde bijna vergeten: je komt rondom
Zijn woord bij elkaar.’

Als dat niet centraal staat, ben je niets anders dan een huma-
nistische club die probeert aardig te zijn voor elkaar en voor
anderen. Dan is het alleen van mens tot mens -we zeggen dan:
horizontaal- en meer niet. Dan kun je net zo goed bij huma-
nisten of iets dergelijks aanschuiven. Die zullen ongetwijfeld
ook aardig zijn voor elkaar.

‘Het is weer scherp, maar zo hoort het ook, denk ik.’

Israël had de priesterlijke functie om het woord van God aan
de mensheid door te geven. Het licht dat zij zelf van Ieue (Jah-
weh) ontvingen, zouden zij ook doorgeven. Zij deden dat niet en
liepen ook andere goden achterna. Toen werden zij door Ieue
(Jahweh) uit Zijn huis, uit het land gezet. Wegvoering door an-
dere natiën, alle 12 stammen ondergingen het trieste lot van
deportatie.

‘En dat alles omdat zij Zijn woord niet bewaarden, dat wil zeg-
gen: niet in acht namen en niet uitdroegen?’

Ook koning Saul werd door Ieue (Jahweh) verworpen, omdat hij
Zijn woord had verworpen. Niet had gedaan wat de profeet had
gezegd. Zo heilig is dat Woord en dat zou ook in het lichaam van
Christus in het middelpunt staan. Daar waar in diensten meer
tijd aan andere dingen dan aan Zijn woord wordt besteed, is het
uit balans en dat zal te merken zijn. Op den duur. Minder bezoe-
kers. Mensen haken af. Als het goed is komen zij ‘hongerig’ binnen
om dat Woord te horen. Dat zou dan de grootste aandacht moeten
krijgen, omdat het Gods woord is!

‘Psalm 119, daar moet ik nu steeds aan denken.’

Ja, prachtig, het is een groot loflied op de woorden van Ieue (Jahweh).
In een bijzondere verdeling, het gaat namelijk om 22 gedeeltes, die
het Hebreeuwse alfabet weerspiegelen. Van ieder gedeelte begint elke
regel met een specifieke Hebreeuwse letter. Zo beginnen de eerste ver-
zen alle met de letter Aleph, de tweede reeks met de letter Beth, et
cetera. Heel bijzonder, hoe God Zijn woord heeft laten opschrijven en
door heeft laten geven!

‘We zijn bezig met Romeinen 3:25. Prachtig.’

Zeker weten, we hebben geen enkele reden te denken dat er ook
maar een flintertje eigen werk aan te pas komt van de kant van
de mens. Volgens religieuze instellingen wel. Dat is het kenmerk
van religie: er wordt iets van de mens verwacht als voorwaarde.
Dat ontbreekt bij Paulus. Zijn evangelie is: genade. Genade sluit
werken uit en andersom (Romeinen 11:6).

‘Dat is zo. Telkens als je belijdenisgeschriften of iets dergelijks leest,
kom je een voorwaarde tegen.’

In religies werkt het ook zo. Of het nu boeddhisme, of wat ook maar
is, altijd moet de mens iets doen tot redding of om op een hoger niveau
te komen. Paulus predikt de genade van God, die hem was betoond.
Zoals bekend begon dat op de weg naar Damascus en dat is altijd in
zijn leven zo gebleven. In 1 Corinthiërs 15 getuigt hij, dat hij door de
genade van God veel arbeid had verricht.

‘Het evangelie zonder voorwaarden kom je alleen bij Paulus tegen.’

Dat kunnen we nu wel als vaststaand aannemen. Dat is bij velen
misschien wel enigszins bekend, maar in de praktijk blijkt het
weer anders te liggen. In kerkelijk of evangelisch gemeente ver-
band voorwaarden. Men moet lid worden (om te betalen) of ge-
doopt zijn of…. vul maar in. Als men niet aan de betreffende
voorwaarden voldoet, hoort men er niet echt bij.

‘Ook geen voorwaarden hoe men samenkomt?’

Zeker. In de praktijk blijken gebouwen of stukken grond in eigen-
dom een financieel blok aan het been te zijn. Je ziet dat bij onder-
houd tegenwoordig steeds vaker de overheid erbij wordt betrokken
of dat men allerlei extra collectes moet houden om de financiële
verplichtingen te kunnen voldoen. Of je ergens in een zaaltje
of in een huiskamer bij elkaar komt: dat maakt niet uit, altijd is
het een uiting van gemeente zijn. O ja, als je als gelovigen samen-
komt, is er één voorwaarde: rondom Gods woord. En als dat gebeurt,
is ook dat: genade.