Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘De volgende in 1 Corinthiërs 13 is: ‘zij wordt niet verbitterd’.
Dat is ook weer wat, zeg!’

Er kan verbittering onder gelovigen optreden, door negatieve erva-
ringen. Het woord, dat hier staat, is: ‘paroxuno’ en betekent heel let-
terlijk: ‘langsbij-scherpen’. Het woord ‘oxu’ heeft te maken met de
scherpte van het zwaard (Openbaring 19:15). De betekenis in dit vers
van 1 Corinthiërs 13 is, dat de liefde niet aangescherpt wordt tot een
scherpe reactie (mogelijk vanuit innerlijke woede/verbittering).

‘Dan is het beter te zwijgen dan te spreken?’

Precies. De laatste keer bespraken wij in de bijbelstudie, dat wat in het
boek Spreuken staat, dat woorden als dolksteken kunnen werken:

Er zijn er die als met dolksteken praten, ondoordacht,
maar de tong van de wijzen betekent genezing. Spreuken 12:18

Ken je dat? Dat mensen op die manier over jou of over anderen praten?
Doe je dan mee? Of heb je een gretig luisterend oor? Of spreek je zoals
Efeziërs 4:26 zegt :

Spreekt, indien er een goed woord is voor de benodigde opbouw,
opdat het genade zou geven aan wie horen..

Hoe wijst God ons door Paulus’ schrijven ons de weg! Dat is die van Zijn
liefde. Laten wij elkaar in de goede zin aanscherpen tot liefde en goede
werken zoals Hebreeën 10:24 dat mooi zegt!

‘Geweldig he, die waarheid van het evangelie van Gods liefde.’

Het evangelie predikt dan ook geen zelfzucht, of het zichzelf zoeken, maar
de gerichtheid op de ander. Gods liefde strekt zich juist naar de ander uit.
Bij God is immers geen aanzien van persoon. Wil je echt gelijke behande-
ling? Dan moet je bij God zijn! Allen zijn afgeweken, allen zijn zondaren,
allen zijn geliefd want geschapen door Hem, en worden om niet gerecht-
vaardigd in Zijn genade! Heerlijk, die liefde van God, die niet zichzelf zoekt!

‘Tsjonge, dat was wel wat gisteren, ik heb er nog lang over nagedacht.’

Jawel, de woorden van de apostel gaan tot in je hart, tot in de kern van
je bestaan. En het volgende punt is, dat de liefde niet ongepast handelt.
Simpel iets is wat we geleerd hebben ‘dank je wel’ te zeggen als we iets
van iemand krijgen. Dat is gepast. Dankbaarheid is ons niet aangeboren,
het is iets dat je leert. Zeker als het gaat om het evangelie van genade.

‘We zijn nu toe aan : ‘de liefde doet niet gewichtig’, ook wel iets om over
na te denken.’

De Statenvertaling vertaalt letterlijker: ‘zij is niet opgeblazen’. Dat is wat het
Grieks ook aangeeft. Het werkwoord ‘phusioo’ heeft te maken met ‘opgeblazen
zijn’. Dat wijst op de werking van gist, zuurdesem. Dat doet het deeg rijzen en
lijkt het veel meer dan het in werkelijkheid is. ‘Gebakken lucht’ of iets derge-
lijks. Wij zeggen tegen elkaar, dat het in de wereld ruim voorhanden is: iets
(veel) meer laten lijken dan het in werkelijkheid is.

‘Maar dat komt onder gelovigen, onder christenen ook voor!’

Dat is zo, en dat was onder de Korintiërs ook voorhanden, anders had de
apostel dit niet zo gezegd. Hij schrijft deze gemeente onder andere:

..opdat jullie aan ons zouden leren, niet gezind te zijn boven wat geschreven
is, dat jullie niet opgeblazen worden, de een boven de ene,  tegen de ander..

..maar sommigen zijn opgeblazen, alsof ik niet tot jullie niet komen zou..

..maar ik zal snel tot jullie komen, zo de Heer wil, en dan zal ik weten, niet
de woorden van degenen, die opgeblazen zijn, maar de kracht..

..en zijn jullie nog opgeblazen, en hebben jullie eerder niet getreurd, opdat
hij uit het midden van jullie weggedaan worde, die deze daad begaat?…

..de kennis maakt opgeblazen, maar de liefde bouwt op..

1 Corinthiërs 4:6,18,19; 5:2; 8:1

We zien, hoe opgeblazenheid bij deze gemeente, die model staat voor het ge-
heel van het christendom, voorkwam. Er waren er die gegist waren en daar-
door wellicht te pronken liepen met hun kennis. Maar de apostel wilde zich
overtuigen van hun kracht, als hij weer bij de Corinthiërs zou zijn.

‘De apostel was erg duidelijk in deze brief. Het moet de Corinthiërs wel geraakt
hebben, lijkt mij.’

Dat blijkt ook uit zijn tweede brief, niet alleen zijn eerste. Hij werd gedrongen door
de liefde van Christus (2 Corinthiërs 5:14), vanuit de diepe overtuiging, dat Eén
voor allen stierf, en dat daarmee allen stierven, opdat degenen die leven, niet zich-
zelf zouden (uit)leven, maar voor Hem die voor hen stierf en opgewekt werd.
Als de gelovige n
iet (voor) zichzelf leeft, maar voor Hem, dan is er de wandel in de
liefde, dan is er geen opgeblazenheid meer!

‘In mijn vertaling staat nu: ‘de liefde praalt niet’.’

Tsja, dat is nogal wat he. Pralen heeft te maken met opscheppen, snoeven,
pochen, bluffen. De liefde doet dat niet. De liefde gaat uit van echtheid, zon-
der een masker van zich beter voordoen. Bij pralen komt een stukje arro-
gantie om de hoek kijken. Zo iemand heeft last van superioriteitsgevoel.
De liefde van God is blij met de waarheid, daarom zal die niet leiden tot een
genoemd soort gevoel, maar het tegenovergestelde.

‘Wacht even, bedoel je nu de houding van Christus Jezus in Filippenzen 2?’

Dat is waar Paulus op wijst ja. Daar gaat het om: elkaar superieur aan
zichzelf achten. En net daarvoor zei hij:….’doordat jullie….dezelfde lief-
de hebben…’  Daar zou het om gaan bij gelovigen. Soms tref je bij kerken en
geloofsgroepen helaas wel zo’n superioriteitsgevoel, zo van: ‘wij hebben de
waarheid en daarom vinden wij onszelf beter dan de rest’. Dat zal nooit hard-
op gezegd worden, maar je proeft het soms wel.

‘En dat kan niet als je liefde van God in je hart hebt?’

Die liefde zal, in een proces wellicht, dit soort superioriteitsgevoelens uit-
bannen. We beseffen, dat al wat wij hebben, van Hem ontvangen is. Dat
besef zou ons ootmoedig maken. De liefde beseft, dat het niet om eigenbe-
lang gaat, maar om Zijn belang en dat van de ander, die God in je leven
geeft. Die je tegenkomt op je levensweg. De liefde van God geeft dat wat
voor de ander echt opbouwt naar God!