Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Laat ieder van ons zijn naaste 
behagen, voor het goede, tot 
opbouw    Romeinen 15:2

Nuttig is dat wat tot opbouw
van de ander is. De naaste is
voor de sterke hier: de zwakke
in geloof.
De sterke zal, net als Christus,
niet zichzelf willen behagen.
De zwakke wil bepaald voedsel
niet eten, wil zich houden aan
bepaalde dagen, omdat de wet
van Mozes dat voorschrijft.
Deze afdwaling kwam voort uit
onvolwassenheid in geloof en
onwetendheid. Niet zozeer uit
trots of vleselijke ambitie.
Daarom is de toon van Paulus in
deze mild, en niet streng.

De voor velen gouden regel is:
Al wat jullie dan ook willen dat 
mensen jullie doen, doen jullie 
hun ook zo, want dat is de wet 
en de profeten, Mattheüs 7:12

Dan is dit de diamanten regel:
Zoals ook de Heer jullie genade 
schenkt, zo ook jullie
          Kolossenzen 3:13^b

Wij nu, die bij machte zijn, zijn
verschuldigd de zwakheden 
van hen die krachteloos zijn te 
dragen en niet onszelf te 
behagen          Romeinen 15:1

De zwakheden komen voort uit
de gedachte, dat God iets zou
vragen (eisen) van de mens. In
het evangelie van de genade
van God is dat echter niet zo.
Zoals we gisteren zagen, heeft
de Zoon aan de eisen voldaan
en zo de mens ervan verlost.
God heeft dus Zelf voorzien in
de bevrijding, zodat wij niet
langer in slavernij leven. Een
zwakke in geloof denkt nog in
termen van ‘iets moeten doen’
en kleeft nog aan voorschriften
over voedsel, bepaalde dagen
in acht nemen. Wij zouden die
zwaktes dragen en de ander
tot ons nemen. Opdat groei in
geloof kan plaatsvinden, in de
liefde van God.

Wij nu, die bij machte zijn, zijn
verschuldigd de zwakheden van 
hen die krachteloos zijn te 
dragen en niet onszelf te 
behagen          Romeinen 15:1

Gelovigen blijken helaas niet
altijd sterk in geloof te zijn en
niet volledig overtuigd dat zij:
om niet, in de genade van God
gerechtvaardigd zijn door de
vrijkoping in Christus Jezus.
Zij, die bij machte zijn, zijn vast
overtuigd, dat God in staat is
alles te vervullen wat Hij in het
evangelie beloofde.
Gelovigen worden soms nog
belaagd door twijfel, alsof de
grote God eisen aan de mens
zou stellen. Wees je bewust,
dat het goede geen woning in
je maakt, Romeinen 7:18.
Wat onmogelijk bleek als het
om de wet gaat, deed God!
Hoe? Hij zond Zijn Zoon in de
gelijkheid van zondig vlees en
betreffende de zonde, heeft
de zonde veroordeeld in het
vlees. Dat is een heerlijk feit.
Wij, die gerechtvaardigd zijn,
wandelen vervolgens in en
door de geest van God.   

Wij nu, die bij machte zijn, zijn
verschuldigd de zwakheden 
van hen die krachteloos zijn 
te dragen en niet onszelf te 
behagen          Romeinen 15:1

Voor ‘bij machte zijn’ staat in
de grondtekst het woord dat
‘vermogend’ of ‘vermogen
hebben’ betekent. Het wijst op
het vermogen van de sterke in
het geloof. Dat is (ook) bedoeld
om zwakke(ren) in geloof te
dragen. Het gaat om uitwerking
van genade, dat je niet jezelf
maar Christus wil behagen. Net
zoals Hij wilde doen wat Vader
wil. De Heer gaf Zich over voor
al de anderen. Uit liefde tot de
Vader en tot de mens.  

Wie echter twijfelt wanneer hij 
eet is veroordeeld omdat hij het 
niet uit geloof doet. Alles nu 
wat niet uit geloof is, is zonde
          Romeinen 14:23

Het alles nu, wat niet uit geloof
is, is zonde is geen definitie van
zonde. Wanneer we twijfelen
over iets dat God over ons zegt,
dan is dat geen uiting van een
levende, heilige, voor God wel-
gevallige, logische godsdienst;
je mist op dat moment het doel
ervan. We kunnen God niet eren
en Hem op ideale manier dienen
wanneer we (nog) bezig zijn met
regels over voedsel en houden
van dagen, en eventueel regels
inzake samenkomst, aanbidding
en dergelijke. Laten wij God in
al wat Hij zegt voluit geloven.
Destijds gold de wet voor Israël;
wij leven nu onder Gods genade.
Zo is dan nu geen veroordeling
voor hen die in Christus Jezus zijn.