Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Het wordt duidelijk, dat de positie van de natiën ten opzichte
van Israël ging veranderen door die derde bediening.’

Zoals we gisteren zagen, werd de verzoening bekend tijdens
die derde periode van Paulus bedieningen. Israëls verharding
en verblinding werd steeds duidelijker. Paulus ging meer en
meer rechtstreeks naar de natiën, die zijn boodschap ontvingen.

‘In welke opzichten had Israël eigenlijk voorrang boven de natiën?’

In zowel religieus (priesterschap) als politiek (koningschap) opzicht.
Zij waren het koninklijk priestervolk, dat bedoeld was om leiding te
geven aan de natiën. Zij zouden de zegen via Israël ontvangen.
En die belangrijke lijn werd langzaam maar zeker veranderd.
Israël schoot tekort in de taak om de volkeren tot Jahweh te leiden;
in plaats daarvan dreven zij hen van Hem weg, zoals zichtbaar in
de Jood Barjezus (Elymas), de tovenaar, die wilde verhinderen dat
Sergius Paulus het woord zou horen (Handelingen 13).

‘Dus Israël verloor langzaam de voorrangspositie die het had?’

Ja, tijdens het apostelconvent in Handelingen 15:19-29 namen de
apostelen van de besnijdenis op basis van die positie het besluit
om een aantal decreten op te leggen aan de natiën. Paulus gaf dat
door aan de anderen, omdat Israël nog steeds voorrang had boven
de natiën.

‘Toch zie je in Handelingen, dat Paulus steeds meer op de voorgrond
komt. Daarmee ook zijn boodschap.’

Omdat Israël de toegang voor de heiden blokkeerde en daarmee hun
priesterlijke opdracht niet vervulde, opende God een geestelijke weg,
een toegang tot Hem zelf. Daarmee zien we het wonderlijke proces, dat
Israëls tekortschieten de weg vrijmaakt voor Gods genade om vrij
naar de natiën te stromen.

‘Waar vinden we dat in Paulus’ brieven terug?’

In Romeinen 5-8 en 11; met name voor ons als gelovigen heel belang-
rijk de boodschap van verzoening die daar klinkt, eigen te maken met
alle gevolgen die dat heeft. Het begrijpen en verstaan van dat goede
nieuws leidt tot diepe, blijvende vrede in je hart. Daarin smeekt God
aan de mens alle vijandschap af te leggen en de verzoening te aanvaar-
den die Hij bewerkte door de dood van zijn zoon.

‘Is dat alles wat er aan waarheid in geestelijk opzicht voor ons te leren
valt? Of is er nog meer?’

Jawel, er is meer. De genade die God aan de natiën geeft en door het
lichaam van Christus ontvangen wordt is zó groot, dat we dat niet in
enkele zinnen hier kunnen bespreken.
We gaan daar voorlopig naar kijken! Overvloedige genade!

‘Het maakt wel nieuwsgierig hoe dat nu met die derde bediening
van Paulus zit.’

Zijn bezoek aan Jeruzalem geeft ons een beeld van het karakter
van zijn nieuwe bediening: de verzoening. Door deze bediening
worden alle scheidsmuren en barrières tussen God en de natiën
weggehaald.

‘Die gebeurtenis met Trofimus waar je het al over had, is heel
bepalend geweest?’

Dat is zo. Men meende dat Paulus hem voorbij de sorèg, de muur
bij de tempel in Jeruzalem tussen het voorhof van de heidenen en
de voorhof van de Joden, had meegebracht. Dat was in de ogen van
de Joden verschrikkelijk!
Volgens een inscriptie kon men daarvoor zelfs gedood worden.

‘Dit veroorzaakte in elk geval een enorm oproer.’

Als we Romeinen erop naslaan, dan was het zo, dat de heidenen
met Zijn volk gezegend werden (Romeinen 15:10).
Zij hadden deel gekregen aan ‘hun geestelijke dingen’ (Romein-
en 15:27). Het werd desondanks steeds duidelijker, dat de natiën
gezegend werden, onafhankelijk van Israëls nationale redding.

‘Zo stond dat wel in de profeten: eerst Israël gered, en dan via Israël
zegen naar de heidenen, de volkeren.’

Het wordt bij Paulus duidelijk, dat verzoening niet gebaseerd was
op hun aanneming of zegen, maar op hun ‘wegwerping’ (Romeinen
11:15)! Hoe meer Israël in hun afwijzing van het evangelie van het
koninkrijk wegzakte, hoe duidelijker Paulus’ unieke bediening(en)
naar voren kwamen!

‘Tsja, deze lijn kun je niet ontkennen, als je Handelingen leest.’

Steeds duidelijker komt Paulus naar voren, met zijn genadeboodschap!

‘We kijken vandaag naar de tweede bediening die Paulus had?’

Hij werd, zoals we al diverse keren gezien hebben, afgezonderd  door
de heilige geest in Antiochië in Syrië. Daarop vertrok hij met Barnabas
en ontmoette eerst Barjezus en Sergius Paulus. De laatste kwam tot
geloof; daarbij werd Saulus voor het eerst Paulus genoemd.
Vervolgens spreekt hij in Antiochië in Pisidië over rechtvaardiging
door geloof. Toch wordt het daar zijdelings genoemd, naast de bood-
schap over vergeving. In alle volle heerlijkheid brengt Paulus recht-
vaardiging door geloof in Romeinen hoofdstuk 1 tot en met 4.

‘Het wordt gebracht aan de heidenen daar?’

Nadat Paulus door de Joden verworpen werd, zien we de genade van
de boodschap in het feit dat hij daarna het woord tot de heidenen sprak.
En allen die gesteld waren tot eonisch leven, kwamen tot geloof.

‘Kunnen we zien hoe Paulus deze bediening noemt? Spreekt hij er in zijn
brieven over?’

Deze bediening noemt hij ‘mijn evangelie’ in Romeinen 2:16 en
2 Timotheüs 2:8; hij schrijft in Romeinen 15:19, dat hij ‘het evangelie
van Christus compleet maakte van Jeruzalem tot Illyrië toe’. Hij heeft
in deze periode de gemeentes te Galatië, Corinthe, Thessaloniki en Efeze
gesticht. Gedurende deze periode heeft hij hoogstwaarschijnlijk aan de
Thessalonicenzen, Galaten en de eerste Corinthebrief geschreven.
Romeinen en 2 Corinthe werden vermoedelijk pas een het einde van
deze tweede (en dus bij het begin van de derde) geschreven.

‘Zo past het goed in elkaar. Nuttige informatie, die overzicht geeft.’

De ‘crisis’ tussen de tweede en de derde bediening zien we in deze twee
brieven, Romeinen en 2 Corinthe, weerspiegeld. Deze overgang wordt
zichtbaar in de volgende woorden uit Handelingen 19:20,21:

20 Zo groeide het woord van de Heer krachtig en het werd sterker.
21 En toen dit alles voorbij was, nam Paulus zich voor door Macedonië
en Achaje naar Jeruzalem te reizen, en hij zei:
Als ik daar geweest ben, moet ik ook Rome zien.

We zien hier de scheidslijn tussen de tweede en derde bediening en de
wat de derde zou kenmerken, als Paulus zegt dat hij naar Jeruzalem en
Rome wilde gaan.

‘Die eerste bediening van Saulus, toen hij Jezus als de zoon
van God verkondigde, vinden wij die in zijn brieven terug?’

Die bediening als enige niet. Let erop, dat hij toen nog Saulus heette;
er is een redelijke periode van jaren overheen gegaan voordat hij
Paulus genoemd werd (Handelingen 13:9).
Die verandering van naam schrijft Lucas in de geschiedenis met
Sergius Paulus, de eerste echte pure heiden die tot geloof komt,
terwijl in dezelfde geschiedenis Barjezus (Elymas), een tovenaar,
een Jood, met blindheid geslagen wordt !

‘Dat is allemaal wel opmerkelijk. Allemaal heel tekenend, dat de
boodschap die hij bracht voor heidenen  bedoeld was.’

Zijn bediening is voor alle natiën, zonder dat eerst het volk Israël
wedergeboren was. Dat was de voorwaarde die in Tenach gesteld
was. Israël zou het licht voor de volkeren zijn. Maar nu gaat Saulus
die na zijn eerste bediening (die specifiek met Israël te maken had)
pas Paulus genoemd wordt, naar de heidenen. Daartoe werd hij in
Antiochië in Syrië door de heilige geest afgezonderd. Dát is heel erg
belangrijk!

Tot dat moment overtuigde hij de Joden dat Jezus de Messias is, en hij
deed dat aan de hand van de Thora en de profeten. Daarbij verkondigde
hij dat Jezus de zoon van God is. We lezen erover in Handelingen 9:20-22.

‘Goed om zo lang stil te staan bij wat Handelingen zegt, het wordt zo vaak
anders bekeken en van toepassing op het lichaam van Christus gebracht.’

Ja, daarom is er zo veel verwarring. Morgen gaan we verder en kijken
naar de apostel van de natiën, die zo’n unieke verkondiger van genade
alleen is!

‘De eerste bediening van Paulus, toen sprak hij het woord dat
Jezus de zoon van God is. Dat is het fundament?’

Eén van de grootste heerlijkheden van Hem, Jezus, is dat Hij de zoon
van God is. Dat omvat heel veel. Hij is daarmee niet alleen de erfge-
naam, maar ook de bouwer. Het woord ‘zoon’ is in het Hebreeuws
afgeleid van het werkwoord ‘bouwen’.
Hij bouwt Gods plan uit, totdat God alles in allen is. Hij wordt in
Kolossenzen door Paulus aangeduid als ‘de zoon van Zijn liefde’ waarin
niet alleen het al geschapen is, maar door wie ook het al met God
verzoend wordt!

‘Maar juist dát feit, dat Jezus de zoon van God is, is voor de
orthodoxe Joden tot op vandaag een aanstoot en ergernis.’

Daarom begon Saulus er misschien wel mee, door God geleid, uiteraard.
We zien in de roeping van Saulus een scherp contrast met de situatie on-
der de Thora en de begeleidende verschijnselen die bij het geven van de
Thora te zien en te horen waren.
Paulus werd geroepen buiten het land; daar geldt de Thora niet!

Toen de tien woorden gegeven werden, was dat bij donder, bliksem
en duisternis; Saulus werd geroepen in een alles verblindend licht.
Hij hoefde zich niet eerst te bekeren, Christus Jezus ontmoette hem
op weg naar Damascus, en Hij was toen allang opgestaan en verheer-
lijkt! Allemaal kenmerken van de overstromende genade, waarin
ook wij leven en wandelen vandaag!

‘Ja nu je dit zo zegt, denk ik aan de roeping van de andere apostelen,
die van de besnijdenis; die werden allemaal in het land geroepen door
de Heer, die toen nog gekruisigd moest worden. Zij werden onder de
Thora volgelingen van Jezus.’

En staan daarmee al per definitie in de lijn van de besnijdenis en het
koninkrijksevangelie, want dát predikte de Heer Jezus in Israël. Deze
verschillen zijn fundamenteel én cruciaal om beide evangeliën te
kunnen begrijpen. Zie je dit niet, dan blijf je in de verwarring en de brij
aan klanken die je overal om je heen hoort.

‘Maar Saulus werd wel een radicale navolger van Christus.’

Juist onder de genade en de vrijheid die dat geeft, zul je radicaal kun-
nen zijn, omdat je al dat aardse om je heen in  het juiste licht gaat zien.
Dat is een groeiproces. Maar hoe langer hoe meer ga je je blik richten
op de dingen die boven zijn, waar Christus is, zittend aan de rechter
(hand) van God!