Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘We gaan weer verder kijken naar aanleiding van gisteren?
Daar heb ik weer over nagedacht, het is een wonderlijk iets.’

Men verzuimt vaak te kijken naar de boodschap van het kruis.
Dat is een aanstoot, een struikelblok voor velen. Door het kruis
stierf de Heer en met Hem heel de mensheid. Voor God staat dat
vast en daar gaat het om.

‘Maar het voor ons gaat het toch verder? Wij zijn toch ook met Hem
opgewekt? Dat zegt Paulus in Romeinen 6 er bij, is het niet?’

Het goede nieuws is, dat wij in Christus een nieuwe schepping zijn!
Dat is wat Paulus óók schrijft in 2 Corinthiërs 5:17. Wij zijn geeste-
lijk gezien al in de nieuwe schepping geplaatst. En de Torah heeft
de volle betekenis in de oude schepping. De Heer wees daarop in
Mattheüs 5:18 toen Hij zei dat er niet één tittel of jota voorbij zou
gaan eer dat alles is geschied en de hemelen en de aarde pas daarna
zullen vergaan.

‘Tsjonge, zo wordt er al weer meer duidelijk. Daarmee is het dus
duidelijk, dat de Torah te maken heeft met deze oude schepping?’

De tien woorden en al wat ermee samenhangt, ja. Dat kun je vrij
eenvoudig zien. Israël heeft een land, allerlei beloften, maar dat
heeft te maken met hun plaats op deze oude aarde. Straks komen
er nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, ná de 1000 jaren.
De gelovige heeft al deel aan de nieuwe schepping. Daarin hoeft de
Torah er niet meer te zijn. Wij leven door de geest van God, dat is
de geest van Gods liefde. En die liefde gaat zelfs boven de Torah uit!

‘Kun je een concreet voorbeeld noemen waaruit blijkt dat die Torah
in de nieuwe schepping niet langer van toepassing is?’

Bijvoorbeeld: het zesde gebod ‘gij zult niet doodslaan’ is dan volkomen
overbodig geworden, omdat er geen dood meer zal zijn (Openbaring 21:4).
Bovendien staan de woorden (geboden) in de toekomende tijd, als een
belofte: je zult (in de toekomst) niet doodslaan!

‘De liefde is de vervulling van de Torah’ (Romeinen 13:8-10).

‘Je hebt me gisteren wel nieuwsgierig gemaakt hoor.
Wat gebeurde er toen de Heer stierf op Golgotha?’

Paulus schrijft daar het volgende over:

Want de liefde van Christus dringt ons,
daar wij tot het inzicht gekomen zijn, dat één voor allen gestorven is.
Dus zijn zij allen gestorven. En voor allen is Hij gestorven, opdat zij, die
leven, niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem, die voor
hen gestorven is en opgewekt. 2 Corinthiërs 5:14,15

‘Maar wat betekent dat dan?’

Dit houdt in, dat met die Ene, Christus, de hele mensheid stierf en
begraven werd. Daarmee staat er niemand meer onder de Torah (wet).

‘Wacht even, dat begrijp ik niet, hoe kom je daarbij?’

Bedenk dat de apostel in Romeinen 7:2 het volgende schrijft:

Of weet gij niet, broeders, – ik spreek immers tot wie de wet kennen –
dat de wet heerschappij voert over de mens, zolang hij leeft?

En in vers 5 van datzelfde Romeinen 7 schrijft hij:

Bijgevolg, mijn broeders, zijt ook gij dood voor de wet door het lichaam
van Christus om het eigendom te worden van een ander, van Hem, die
uit de doden opgewekt is, opdat wij Gode vrucht zouden dragen.

Hij gebruikt als illustratie hier de geschiedenis van Israël en Jahweh.
En nu maakt hij duidelijk, dat Christus de gestorvene is, daarmee zijn
de mensen dood voor de wet. En in feite ziet God het zo, dat allen gestor-
ven zijn en daarmee dood voor de wet.

In Galaten 2:19 zegt hij klip en klaar:

Want ik ben door de wet voor de wet gestorven om voor God te leven.

Zo staat vast, dat alle mensen dood voor de wet zijn. Er valt dus niets meer
op te leggen. Jezus Christus vervulde de wet (Mattheüs 5:17), Hij stierf en
daarmee was het beheer van de wet voorbij.

‘Zo gezien kan er niemand meer onder de wet gaan leven. Maar de meeste
mensen zijn zich dit toch helemaal niet bewust?’

Nee, zij weten er niets van of begrijpen het helemaal niet. Maar voor de gelovige
heeft het een geweldig diepe betekenis. Een lid van het lichaam van Christus
kán niet onder de wet leven. Doet men dat toch, dan draait men de klok terug.
Maar er is nóg een belangrijk aspect, dat in het verlengde van dit alles ligt.

‘Dat gaan we morgen verder bekijken?’

Precies!

‘Waarom schreef Paulus de brief aan de Galaten?’

Omdat er na hem in Galatië, waar hij het evangelie van de genade van Christus
gebracht had, judaïsten waren gekomen.
Die beweerden dat je als een soort weg van de heiliging je (voor een deel) aan
de wet van Mozes moest houden en je laten besnijden.

‘Daar gaat Galaten over?’

Het gaat in deze brief om de hele subtiele redenering, dat je nadat je tot geloof
bent gekomen, je  aan de slag moet met het houden van onder andere de ‘morele’
wet (de tien woorden of geboden), wat leidt tot (opnieuw) staan onder het oude
verbond van de letter.

‘Kun je dat vergelijken met een hang naar het onder de wet willen leven en
allerlei manieren hebben om aan levensheiliging te doen?’

In de kerken zegt men dat je uit dankbaarheid over je verlossing de wet (de
tien woorden of geboden) moet houden. Dat is de catechismus zoals die in
de kerken gehanteerd wordt als een belijdenisgeschrift.

‘Maar wat is daarmee mis? Dat het weer om eigen werken draait?’

Het is terugdraaien van de klok. Aan Israël was het oude verbond (de tien
woorden) gegeven, het was een huwelijk van Jahweh met Zijn volk.
Dat huwelijk liep uit op een echtscheiding.
Het punt is, dat dit oude verbond alléén aan Israël werd gegeven.
De andere volkeren hebben deze tien woorden nooit opgelegd gekregen.
Nóg vreemder wordt het dan, als gelovigen uit de heidenen zich bewust
vrijwillig onder die tien woorden plaatsen om ze te doen.

‘Maar is die Torah (tien woorden) dan afgeschaft of opgeheven?’

Zo kun je dat niet stellen, want de Heer Jezus zei zelf dat Hij kwam om de
Torah te vervullen (Mattheüs 5:17). Hij ontbond niet, Hij vervulde.
Daarmee was de Torah vervuld.
Toen Hij stierf, gebeurde iets dat heel erg belangrijk is, geestelijk gezien.

‘Wat was dat dan? Waar doel je op?’

Daarover gaan we morgen verder!

‘He, waar heeft het evangelie van de besnijdenis mee te maken?’

Met de besnijdenis, oftewel: het volk Israël. Dat ontving bijzondere
beloften van Jahweh. De lijn van Abraham en zijn nageslacht, dat is
via Isaäk, Jakob naar de 12 stammen. Deze beloften mondden uit in
verbonden en een lijn van het aardse koninkrijk van de Messias, dat
via Israël op de aarde wordt opgericht.

‘Dus het evangelie van het koninkrijk valt onder de noemer van dat
van de besnijdenis?’

Ja, zo kun je dat wel zeggen. Bij het evangelie van de besnijdenis gaat het
om het heil, de redding op aarde en er zijn voorwaarden aan verbonden.
Wil je eersterangs delen in de zegen van Israël, dan moet je al tot dat
volk behoren; een voorwaarde dus.

‘Wat zijn dan kenmerkende begrippen, die daarbij horen?’

Je kunt denken aan: wedergeboorte, bekering, waterdoop, de eredienst in
de tempel, op aarde, vergeving van zonden, nieuw verbond, priesters, bruid,
menselijke koningen, koninkrijk, geloof, Petrus, 12 apostelen, aardse zegen.

‘Er wordt al wat meer duidelijk ja. Ligt dit helemaal in de lijn van het aardse
koninkrijk, dat uitgesteld werd toen Israël verhardde?’

Zo kun je dat wel stellen. Omdat men in de uitleg deze begrippen gebruikt voor
het lichaam van Christus, is er grote verwarring en verzwakt men op zijn zachtst
gezegd de kracht van het evangelie van de onbesnedenen.

‘Wat zijn dan de begrippen die bij het evangelie van de onbesnedenen horen?’

Rechtvaardiging door geloof, (wederzijdse) verzoening, nieuwe schepping, in
Christus Jezus, overstromende genade, in de hemelen, (gezamenlijk) lichaam,
kruis, levendmaking, verzegeld met de heilige geest, Paulus, alleen geestelijke
zegen.

‘Ja dat klinkt heel anders dan het rijtje begrippen van de besnijdenis!’

Paulus zegt in Galaten 1 niet van dat evangelie, dat het ‘geen ander’ of
‘andersoortig’ is, maar van een rare mengvorm. Dát ís geen evangelie!
In die mengvorm gaat het (heel subtiel) om genade + vul maar in,
geloof + werken, evangelie + wet (ethiek!).

Wij doen er goed aan, de Galatenbrief te blijven lezen en bestuderen.
Dát is het zuivere evangelie van genade. Ga niet doen, maar Ga  laten!!

Men was zeker niet blij met de verandering in Saulus. Het wekte
de grote woede en de afgunst van de farizeeën en schriftgeleerden
dat Saulus mensen in de synagogen uit de Tenach ervan overtuigde,
dat Jezus de Messias van de Schriften is.

‘Maar waarom waren ze er niet blij mee. Nu was toch eindelijk duidelijk,
dat de beloofde Messias er was. Al eerder was de Heer Jezus gekruisigd
en dat kwam ook al door die afgunst he.’

Precies. Het Sanhedrin, de farizeeën en schriftgeleerden wilden hun
positie niet verliezen. Ze weten uit de Tenach, dat als de Messias komt,
Hij zijn koninkrijk zal oprichten. Hij zal dan de koning zijn. Zij weten dat
het dan gedaan is met het judaïsme.

Het was voor hen puur politiek bedrijven. Toen Saulus nog dreiging en
moord blies tegen de discipelen en de gemeente van God vervolgde, vonden
zij dat prima en stuurden hem op weg met brieven naar Damascus om zijn
vervolging buiten het land Israël voort te zetten. Zo kon hij die beweging
van volgelingen van Jezus de kracht ontnemen en liefst verwoesten. Als
dat zou lukken hadden zij hun machtspositie kunnen handhaven.

‘Maar het liep allemaal heel anders. De Heer riep hem en hij maakte een
totale ommekeer mee. Daar hadden ze natuurlijk nooit op gerekend.’

Net zo min als zij gerekend hadden op de opstanding van Christus uit de
doden. Dat was een streep door hun rekening. En niet zo weinig ook.

‘Maar, Saulus werd geroepen tot een unieke bediening, anders dan de
andere apostelen, zei jij. Wat is er dan zo bijzonder aan Saulus – Paulus?’

Waar we nu over nadenken, is Galaten 2:6-9. Daarin maakt de apostel
duidelijk, dat er twee verschillende evangeliën zijn. Dat van de besnijdenis
en dat van de onbesnedenen. Iets dat maar zelden onderkend wordt in de
uitleg. Men heeft het doorgaans over één evangelie, terwijl de Schrift er
meerdere kent.

‘Maar wat zijn precies de verschillen tussen deze twee evangeliën?’

Daar gaan we morgen verder op in!