Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Paulus’ bediening lijkt hetzelfde als Petrus en de anderen.’

Nou ja, als we Handelingen lezen, wel. Misschien was hij geroe-
pen om naar de natiën te gaan omdat de 12 daar eigenlijk niet
toe kwamen. Petrus schrijft dan wel aan de vreemdelingen in de
verstrooiing, maar dat zijn Israëlieten. En hij ging wel naar de
proseliet Cornelius, maar die was al genaderd tot de God van
Israël. Paulus zegt niet meer dan wat al bekend was.

‘Is Paulus’ bediening is verlengstuk van de twaalf?’

Petrus ging het eerst naar de heiden, Cornelius. De 12 hadden als
eerste de opdracht gekregen in Lukas 24:46-49 om ook alle volke-
ren te bereiken met de boodschap van bekering, vergeving van
zonden. Paulus liep in dat spoor. Dat blijkt uit Handelingen. 
Hij zegt ook: van vergeving van zonden (Kolossenzen 1:14) en
verlossing door Zijn bloed. Hij spreekt wat meer van genade,
maar Petrus getuigt ook van genade van God.

‘Is bij Paulus eigenlijk wel meer te lezen dan bij anderen?’

Hij diept de redding in Jezus Christus meer uit. De gemeente,
die op pinksterdag begon, breidt zich verder uit, ook onder de
heidenen, en Israël als volk wijst de boodschap af.
Je leest over de plaats van Jezus Christus boven hemelse mach-
ten in 1 Petrus 3:22 :
‘de opstanding van Jezus Christus, Die aan de rechter(hand)
van God is, opgevaren naar de hemel, terwijl de engelen, mach-
ten en krachten Hem onderworpen zijn.’

‘Dit is bij de besnijdenisapostelen bekend.’

Ja,  je kunt je afvragen wat bij Paulus meer is dan we bij de an-
deren lezen. In kerk en groep wordt dit gehoord. In Romeinen
wordt iets van rechtvaardiging gezegd, je kan dat zien als echte
vergeving van zonden. En de verzoening is ook in het oude tes-
tament te lezen, bij Israël. Daar heb je grote verzoendag.
En wordt ook over verzoening iets gezegd in 1 Johannes 2:2,
dat Jezus Christus verzoening is voor onze zonden en die van
de hele wereld.

‘De bediening van de apostel blijft wonderlijk.’

Zullen we de komende dagen bespreken hoe je tegen de apostel
aan kan kijken als je vanuit Tenach doorleest in de evangeliën
en Handelingen?

‘Misschien krijg je dan een nog beter zicht op zijn bediening.’

Goed, dat doen we en we gaan ons proberen te verplaatsen in hoe
men aankijkt tegen Paulus, geroepen op weg naar Damascus.
Hij zou getuigen naar alle kanten:
De Naam van de Heer brengen naar de natiën, koningen en Israë-
lieten en veel lijden (Handelingen 9:15,16).
Verder werd tegen hem gezegd door Ananias:
‘De God van onze vaderen heeft jou voorbestemd om Zijn wil
te kennen en de Rechtvaardige te zien en de stem uit Zijn mond
te horen, want jij moet voor Hem bij alle mensen getuige zijn
van wat je hebt gezien en gehoord.’       (Handelingen 22:14,15)

‘Zegt Handelingen verder nog iets daarover?’

In Handelingen 26, Paulus voor Agrippa, hij spreekt van zijn er-
varingen en van wat hij tot dan toe gedaan had. Zijn bediening
was zowel voor Israël als voor de natiën, hen te prediken, tot
hun bekering en vergeving van zonden (vers 16-18).
En hij had niets anders gezegd dan de profeten en Mozes: de
Messias moest lijden en als Eerste opstaan uit de doden en het
licht aankondigen aan het volk en de natiën (vers 22,23).

‘Maar verschilt dat dan van wat de anderen moesten doen?’

Van de apostelen van de besnijdenis? Nee. Zij hadden opdracht
gekregen: ‘verkondigen in Zijn Naam bekering tot (in) vergeving
van zonden tot (in) alle natiën, beginnend vanaf Jeruzalem. Nu
zullen jullie getuigen zijn van deze dingen. En zie! Ik delegeer de
belofte van Mijn Vader op jullie.’                       (Lucas 24:46b-49)
Dit was de grote opdracht die zij meekregen. Wat Paulus zegt in
Handelingen wijkt daar in feite niet van af. Morgen verder.

‘Ah, ik begrijp, dat je het nieuwe niet eens verbond kan noemen.’

Dat is zo, want IEUE doet alles als je het goed leest. In de vertaling
valt op, dat steeds Ik zal klinkt. Daarna iets dat IEUE doet. Terwijl
bij een echt letterlijk verbond twee partijen zich beide aan de voor-
waarden houden. Het onderricht van de verbonden gaat heel diep,
er is een bijbelstudie-avond over 7 verbonden geweest en u kunt
die hier beluisteren.

‘Waarom dan toch het woord verbond nog gebruikt?’

Om een bekend woord vast te houden en aan de hand daarvan
verdere geestelijke zegen bekend te kunnen maken. Uiteindelijk
gaat het wel steeds om twee ‘partijen’, God en de mens. Een ver-
bond spreekt ook van een verbinding tussen die twee, op een be-
paalde manier.

‘Ja, het gaat toch om twee kanten, God en mens.’

Gods verbond met de mens via Noach wordt dan bijvoorbeeld
gesymboliseerd door de regenboog. Maar het is alleen God, die
bepaalt en uitwerkt wat er gebeurt. En zo is het steeds met de
verbonden, als er al iets van de mens verwacht werd, dan draaide
dat uit op een mislukking van de kant van de mens. Van de kant
van God werkt Hij met de verbonden precies uit wat Hij wil!

‘In feite is in Genesis 15 geen sprake van een verbond.’

Het woord verbond (b-rith) wordt wel gebruikt, maar in feite
wordt aan Abram geen prestatie gevraagd. Abram vroeg om een
bevestiging dat hij het land Kanaän zou bezitten. Die kwam in
dat gebeuren van de dode dieren. En daarna sprak IEUE het ver-
bond uit. Het was de belofte in woorden, dat zijn zaad het land
zou bezitten, vanaf de grote rivier in Egypte tot aan de Eufraat.

‘Dus het ligt helemaal aan IEUE.’

Hij belooft, dus Hij zal het ook doen. Door de uitspraak te doen
bevestigde Hij wat al eerder in Genesis 12 gezegd was. Hij neemt
daarmee de verplichting op Zich, deze ook te vervullen. Natuur-
lijk zal Hij dat doen!
Later –na het verbond met Noach, dat je ook geen echt verbond
kan noemen- komt het verbond met Israël tot stand, dat in feite
een huwelijk was, de voorwaarden in de 10 woorden vervat.

‘Daar hebben ze zich niet aan gehouden.’

Dit was meer een echt verbond, want zij moesten zich eraan hou-
den, wat ook door hen gezegd werd. Het lukte niet, het ging mis.
Zij verbraken het verbond nog voordat de stenen tafels hen bereik-
ten. Daarna kwam er nieuwe, maar zij bleven het (oude) verbond
verbreken. En moest IEUE hen een scheidbrief (Deuteronomium
24:1-4) geven. Hij spreekt door de profeten een nieuw verbond.

‘Nog even over ‘verbond’; dat is tussen twee partijen?’

Misschien goed om daar nog iets over te zeggen. De Schrift ge-
bruikt het woord verbond verschillende keren. In Genesis 15 zien
we een duidelijk voorbeeld. Een verbond werd letterlijk gesneden.
Waarom? Bij een verbondssluiting tussen twee partijen of twee
mensen werden dieren in stukken gesneden. Er werd een pad tus-
sen die stukken gemaakt. Dan liep men tussen de stukken en gaf
men een eed dat men zich allebei aan de voorwaarden van het
verbond zou houden.

‘Tsjonge, dat is nogal wat.’

Ja, en dit heeft alles te maken de herkomst van het begrip ‘ver-
bond’. Wanneer men tussen die stukken van de dode dieren door-
liep zei men in feite daarmee: ‘met mij zal gebeuren wat met die
dieren gebeurd is als ik me niet aan de voorwaarde(n) van dit ver-
bond houd’. Dat is heel ernstig, dus. Zo zwaar gold de eed die men
zwoer!

‘En God sloot allerlei verbonden met de mensen.’

Jawel. Maar wanneer IEUE een verbond sluit, wordt het steeds
lastiger om nog te spreken van een echt verbond. Waarom? Om-
dat steeds blijkt, dat de mens onmogelijk in staat is zich te houden
aan het verbond. Wanneer we kijken naar Genesis 15, dan zien we
dat Abram daar droomt, ligt te slapen, wanneer IEUE in het beeld
van een vurige over tussen de dode dieren wandelt. Abram doet
niets, gelooft alleen.