Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Verder is voor mij de krans van 
gerechtigheid gereserveerd, 
die de Heer, de rechtvaardige 
Richter, mij zal teruggeven in 
die dag. En niet alleen aan mij, 
maar ook aan allen die zijn 
verschijning liefhebben.
         2 Timotheüs 4:8

Paulus keek uit naar ‘die dag’.
Dat is de dag van Christus, in
Fil.1:6,12 ook genoemd. Zijn 
bezig zijn en wandel; het was
alles gericht op die grote dag.
‘Dag’ wil zeggen: licht. 
Bij het erepodium zal het Zijn
doordringende licht tonen wat
tot Zijn eer was. 
En dat niet alleen; wij zullen 
daar erkennen, dat dienstwerk
gedaan kon worden doordat 
Hij de kracht ervoor gaf. 
Niet alleen is de dag van de
bazuin een genade-moment,
het erepodium is dat ook.
Het woord ‘Richter’ zou ons
niet afschrikken, want Hij is de
genadige Heer. Paulus werd 
door Zijn genade overweldigd.
Christus Jezus kwam immers
in de wereld om zondaren te
redden; en dat doet Hij ook!

Verder is voor mij de krans van 
gerechtigheid gereserveerd, 
die de Heer, de rechtvaardige 
Richter, mij zal teruggeven in 
die dag. En niet alleen aan mij, 
maar ook aan allen die zijn 
verschijning liefhebben.
         2 Timotheüs 4:8

Nu kijkt Paulus vooruit, naar
de ontmoeting met de Heer.
De Heer zal, als rechtvaardige
Richter, de prijzen uitdelen.
Paulus was niet bezig ‘voor
het loon’. Hij had zijn Heer
lief en was geroepen om de
apostel van de natiën te zijn.
Het erepodium, de bèma van
Christus en God, zal bepalen
of iemand van het lichaam
mee zal regeren (2Tim.2:12).
We kunnen daarover lezen
in Rom.14:10; 1Kor.3:10-15;
2Kor.5:10,11; Efe.6:8; Fil.1:6,
10; 3:14 et cetera.
Zo zien we hoe Paulus bezig
was met de toekomst en de
uitbetaling, het erepodium.

Ik heb de uitstekende strijd 
gestreden. Ik heb mijn loop 
ten einde gebracht. Ik heb 
het geloof bewaard
    2 Timotheüs 4:7

De drie werkwoorden staan
hier in de 1^e persoon (ik) en
alle drie als voltooid.
De apostel kijkt terug, en
besefte: het is Gods genade
dat ik de loopbaan af heb
kunnen maken. Zo sprak
hij er voortdurend over in
zijn brieven.
‘Ik heb het geloof bewaard’
constateerde hij vol vreugde.
God had het gegeven.
Hij had Vader vertrouwd in
alle situaties waar hij mee
te maken had gekregen.
Ten diepste was ook dat wat
Vader hem had geschonken.
‘Niet ik, maar de genade van
God die met mij is’.  

Ik heb de uitstekende strijd 
gestreden. Ik heb mijn loop 
ten einde gebracht. Ik heb 
het geloof bewaard
    2 Timotheüs 4:7

De uitstekende strijd is die
van het geloof. Hij wist, als
de apostel: geloof is een rijk
geschenk van God (Fil.1:29).
God geeft aan ieder een mate
van geloof (Rom.12:3).
Hij hield, waar hij ook was,
aan gelovigen de uitspraken
van God voor.
Die bevorderen geloof, geven
vastheid, vertroosten, bouwen
op, bieden verwachting.
Het brengen van het evangelie
van de genade van God, het is
een strijd, een worsteling.
Nu kon Paulus dankbaar
vaststellen, dat zijn loop of
rennen ten einde liep.
Als hij zijn ogen zou sluiten
zou hij – in zijn ervaring –
vrijwel direct de Heer zien!

Want ík ben al als drankoffer 
uitgegoten en de era van mijn 
losmaking is aanstaande
       2 Timotheüs 4:6

Paulus was hier in zijn laatste
levensfase gekomen. Voor de
‘losmaking’ gebruiken mensen
vaak ‘ontbinding’. Het betreft
zeker een loskomen van het
aardse leven, dat was bij de
apostel zeker innerlijk zo.
Hij was bedacht op wat boven
is, waar Christus is, aan Gods
rechter(hand).
Nu geeft hij aan Timotheüs
de laatste aanwijzingen door.
Ook wij hebben daar veel aan,
nu, in de (aller)laatste dagen
van deze boze eon.
Hoe ouder een gelovige wordt,
hoe meer die gaat verlangen
naar de Heer, de ontmoeting
in de lucht.