Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

3 april 2019
‘Hoe ging dat verder?’

De Heer is in Jeruzalem en was op het
tempelterrein, het gebied rondom het
heiligdom. Daar ziet Hij de wisselaars,
Hij keert hun tafels om, met al het geld
dat erop lag. De eredienst, daar was zo-
veel bij gekomen. Ze hadden er een ro-
vershol van gemaakt. Daarbij nam de
Heer de woorden van Jesaja (56:7) en
Jeremia (7:11) in de mond. De dienst
aan God was tot winstgevende zaken
verworden. Dat vond de Heer vreselijk.

‘Ja dat kun je wel zeggen.’

Je kunt met de vinger wijzen, maar in
het christendom gebeurt hetzelfde. In
1 Timotheüs 6:5 zegt de apostel iets
van mensen, die het als wetmatig zien,
dat godsvrucht geld, winst (kapitaal)
moet opleveren. Deze conclusies laten
zien: ze zijn losgeraakt van de waarheid.
Precies zo was het in de dagen dat de
Heer op aarde te midden van Zijn volk
wandelde. Wezenlijk is niets veranderd.

‘Het zou een gebedshuis zijn.’

Zo was het door Jahweh bedoeld. In
de dagen van de Heer. Wat geestelijk
nodig was, deed de Heer letterlijk. Hij
genas (Mattheüs 21:14) kreupelen en
blinden. Het volk was geestelijk gezien
blind en liep mank (Jakob).  Er was her-
stel nodig, en kinderen riepen terecht:
Hosanna, want de Redder, de Koning
(Zoon van David) was er! Men nam het
ze kwalijk, tekenend genoeg.

2 april 2019
‘Men juichte bij Jeruzalem.’

Ook in zogeheten ‘praise’ liedjes zingt
men vol overtuiging ‘Hosanna!’. Men
denkt daarmee de Heer te loven en te
prijzen, maar het woord Hosanna be-
tekent: Red ons! Wanneer je dat dan
zingt als praiseliedje dan vraag je God
in feite om je te redden. Dat is allang
gebeurd, je weet je al gered door Zijn
werk. De menigte riep het toen Hij Je-
ruzalem naderde als de Koning, want
overeenkomstig de profetie (Zacharia
9:9) zou Hij zo komen als beschreven
in Mattheüs 21:5-11.

‘Weer wat opgehelderd.’

Dit geldt ook het woord maranatha.
Net zo’n begrip dat volkomen onjuist
in bepaalde kringen wordt gebruikt.
Men bedoelt te zeggen: Hij komt! En
in feite zegt men: een vloek ben je.
Maranatha betekent: gewijd aan de
vernietiging. Woorden worden soms
herhaald, denk aan Abba, Vader. Zo
ook in 1 Corinthiërs 16:22, anathema,
maranatha. Het heeft niet te maken
met je redding. Je bent gered in gena-
de, het eonisch leven is een genade-
geschenk. Voor wat betreft de prak-
tijk van het leven gaf Paulus aan, dat
nogal wat Corinthiërs de Heer Jezus
Christus niet lief hadden.

‘Een ernstig woord is het.’

Een anathema, net zoals we lezen in
Galaten 1:8,9 van het gemixte ‘evan-
gelie’ dat het geen legitiem evangelie is.
De Heer Jezus Christus niet liefhebben
in de praktijk. Daar spreekt Paulus een
maranatha over uit. Je leven is dan on-
der een vloek, het draagt geen vrucht,
je bent als dorens en distels voor ande-
ren. Kijk naar het gedrag van de Corin-
thiërs. Het is onterecht dit woord in de
zin van ‘Hij komt!’ te gebruiken. We kij-
ken uit naar Hem, Die bij de bazuin van
God komt!

1 april 2019
‘Hij ontmoette twee blinden.’

Zijn aangezicht was vast gericht op de
stad van de grote Koning (Lucas 9:51).
Dat was al zo vanaf de verheerlijking
op de berg. Natuurlijk, het zicht terug-
geven aan de twee was een teken van
het feit, dat Hij de Messias van Israël
is. Twee zijn er steeds, die getuigen, in
de eindtijd zijn ze in de straten en op
de pleinen van Jeruzalem (Openbaring
11:1-12). Ook ons heeft Hij de ogen ge-
opend, in geestelijk opzicht. Bijzonder,
dat Hij dat geeft. Dank God!

‘Hij was in Jericho.’

Dat is een beeld van deze oude wereld,
en Hij ging die stad uit toen Hij de blin-
den tegenkwam. Hij genas ze, ja. Maar
de situatie was opvallend; de stad was
verbonden met een vloek (Jozua 6:26).
Spreekt dit niet van Zijn verlossing van
de vloek van het kruis in de opstanding?
Zo was Hij verlost van de oude wereld,
en zal Hij allen verlossen en ze maken
tot een nieuwe wereld.

‘De discipelen zagen het niet.’

Zij dachten nog steeds, dat Hij Zijn ko-
ninkrijk zou oprichten. Ondanks de aan-
kondigingen van het lijden zagen zij het
niet. Pas nadat Hij opgewekt was uit de
doden, beseften zij wat Hij had gezegd
en dat dat zo gebeurd was. Hij opende
hun verstand, zodat zij de Schriften ver-
stonden (Lucas 24:45).  Daarna kwam
de wat feestelijke optocht naar Jeruza-
lem, en de menigte haalde Hem binnen
met palmtakken en spreidden zelfs hun
kleding voor Hem uit op de weg. Toch
zeiden mensen: Wie is dat? (Mattheüs
21:10). De menigte discipelen zei: Dat
is Jezus, de Profeet uit Nazareth in Ga-
lilea; men was verwonderd over Hem.

31 maart 2019
‘Derde aankondiging van het lijden.’

De Heer vertelde opnieuw aan Zijn di-
scipelen, dat Hij overgegeven zal wor-
den aan de overpriesters en schriftge-
leerden. Dat die Hem ter dood veroor-
delen en die zullen Hem overgeven in
de handen van de natiën. En dat Hij ge-
kruisigd zal worden. Hij voorzegde pre-
cies wat zou gebeuren. En toen dat al-
les ook ging gebeuren, begrepen de di-
scipelen het eigenlijk nog niet. Zo zien
we, dat het gesprokene lang niet altijd
doordringt in een mens.

‘Opvallend, vind ik.’

Naderhand begrepen ze heel goed hoe
het zat en dat Hij het hun eerder verteld
had. De Heer opent je ogen en hart, an-
ders blijft alles dicht. Nu is over Israël als
volk een geest van verdoving, door God
gegeven. Daarom ziet de meerderheid
van het volk Jezus niet als Messias. Pas
als de Heer de blindheid wegneemt, kan
Zijn geliefd volk Hem aannemen als Red-
der en Heer.

‘Hij leefde er erg naartoe.’

Natuurlijk, het zou allesbeslissend zijn
in Gods plan. Dat wist de Heer, Hij ken-
de de Schriften en was voortdurend in
nauw contact met Vader. Die zou mee-
gaan en Hem kracht geven om in alles
er onder te kunnen blijven. Wat moet
voor Hem dan de vraag van de moeder
van Johannes en Jakobus raar geweest
zijn. Bezig met een grote plaats in het
komende koninkrijk; geen idee van het
lijden dat Hem wachtte.

30 maart 2019
‘De arbeiders in de wijngaard.’

Mattheüs 20:1-16 is merkwaardig.
Goed is het om op te merken dat de
gelijkenis te maken heeft met het ko-
ninkrijk van de hemelen. De Heer van
het huis is Jahweh Zelf. De wijngaard
is Israël. De arbeiders van het eerste
uur waren onder de wet en kregen 1
denarie (penning, hSV) per dag. Dat
was de afspraak, zoveel uur werk, zo-
veel loon. De arbeiders die op het 3^e,
6^e, 9^e en 11^e uur gingen werken, kre-
gen allemaal 1 denarie. Dat is in onze
ogen onrechtvaardig. De werkers van
het 1^e uur vonden het ook onterecht .

‘Wat wil de Heer ermee zeggen?’

We zien diverse gradaties van genade.
De werkers van het 3^euur werkten niet
op contract, zoals de eersten. Zij kre-
gen wel een belofte mee: Ik zal jullie ge-
ven wat rechtvaardig is. De arbeiders
van het 6^e en 9^e uur evenzo. Deze drie
groepen vermengden hun werken met
vertrouwen in de Huiseigenaar. Aan de
werkers van het 11^e uur was niets be-
loofd. Zij vertrouwden bijna volledig op
die Huiseigenaar; zij hadden nauwelijks
gewerkt.

‘Ja mooi, en wij dan?’

Wij komen hier niet in beeld. Je zou
zeggen dat wij mensen van het 12e
uur zijn. Zonder werken, want werktijd
is voorbij. Wij horen niet in het aardse
koninkrijk. Aan onze redding doen wij
niets. Wij vertrouwen de Eigenaar van
alles helemaal. En wij ontvangen veel
meer dan werkers onder wet. In Israël
zijn de laatste (11^e uurs) arbeiders de
eersten. En de eersten (wettischen) zijn
de laatsten. Wij, het lichaam van Chris-
tus, hadden geen hoop. We zijn minder
dan de laatsten en wij zijn in Gods plan
de allereersten. Wat een genade!