Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

4 juni 2018
‘Vader geeft leven.’

Hij is de God van alle vertroosting en
de Vader van het mededogen. Hij is
nabij in al onze omstandigheden. We
kunnen ons wat mensen betreft wel-
eens eenzaam voelen. Maar we zijn
nooit alleen. God laat dat telkens we-
ten: Hij is nabij. De leden van het li-
chaam van Christus weten het: God
woont door Zijn geest in het hart van
elke gelovige.

‘Heel fijn, dat dat zo is.’

Psalm 139 zegt het heel bijzonder:
Hij kent je. Van voor je geboorte, en
dat gold in hoogste zin voor de Heer
Jezus Christus Zelf. Maar ook wij, Hij
ként je. Weet wat in je omgaat en is
betrokken bij je leven. Wat vandaag
gebeurt, de moeilijke weg die je gaat,
Hij is er en draagt. Steun op Vaders
arm, die is sterk genoeg.
 
‘We hoeven het niet zelf te doen.’

Dat is het. Hij geeft kracht aan zwak-
ken. Dat zijn wij als mensen allemaal.
We weten ons verzekerd van Zijn na-
bijheid, daar hoeven we niet om te
vragen, daar kunnen we voor danken.
De tranen die je hebt, Hij ziet ze, lijdt
mee. Het huilende hart, en ogen die
geen tranen meer kunnen voortbren-
gen; het is bij Hem meer dan bekend
en Hij troost en bemoedigt ons. Het
lijden bewerkt heerlijkheid, die alles
zal overstijgen.

3 juni 2018
‘Troostvol woord.’

De woorden van mensen schieten te-
kort. Woorden van God niet. Die ge-
ven werkelijk bemoediging. Het in de
Schrift geboden uitzicht spreekt aan.
Paulus schrijft in Romeinen 8 over het
lijden dat wij meemaken:

want ik ben ervan overtuigd, dat het
lijden van de tegenwoordige tijd niet
opweegt tegen de heerlijkheid, die
^nbaan ons onthuld zal worden
                                 Romeinen 8:18

‘Fijn, zo’n verwachting.

Het troost in ons verdriet, de pijn en
het lijden dat wij meemaken. Vader
richt onze blik omhoog, naar die God
die liefde is en niet zal loslaten wat
Zijn hand begon. De bijzondere zeker-
heid, dat alles in Zijn hand is, dat Hij
Zijn plan uitwerkt. Het bemoedigt ons
en geeft perspectief aan ons bestaan.

‘We kijken uit naar de opstanding.’

Als wij alleen voor dit leven onze ver-
wachting op Christus hebben, zijn wij
meer troosteloos dan alle mensen (1
Corinthiërs 15:19). Sommigen bewe-
ren dat er geen opstanding is, of dat
de opstanding al geweest is. En dat
er in de toekomst geen opstanding is.
Dan heb je niets, geen toekomst. Dan
wordt alles zinloos. Maar God heeft
Zijn Zoon opgewekt, en dat geeft ze-
kerheid voor de toekomst. De Eerste
is er al; de rest van de oogst gaat ko-
men. Na de tweede dood heeft ieder-
een onsterfelijkheid, oneindig leven.

2 juni 2018
‘Na sterven opstanding.’

Het is niet de vraag of opstanding zal
komen, maar wanneer. Voor Israël is
dat op de laatste dag zoals Maria en
Martha wisten (Johannes 11). Dat zal
dan de 1335^e dag vanaf de helft van
die 70^e jaarweek van Daniël 9:24-27
zijn. Ook een toekomstige opstanding
uit de doden. De opstanding van de
rechtvaardigen.

‘Onze is eerder.’

Ja, dat is een geweldig perspectief en
biedt rijke troost. De bazuin van God
moet binnen afzienbare tijd klinken.
Dan heb je ook opstanding, heel het
lichaam van Christus zal dat meema-
ken. Niet, dat wij hoeven te twijfelen
aan de vervulling van Gods beloften.
God vervult Zijn woord. Hij is trouw,
dat blijkt bij Israël, Zijn volk, en geldt
zeker ook de gemeente.

‘God is trouw in Zijn liefde.’

Hij doet wat Hij beloofde. Al Zijn be-
loften zijn ‘ja’ en ‘amen’ in Christus.
We hebben een rijkdom in wat de ge-
liefde Zoon betekent voor Zijn Vader,
voor de schepping, voor Israël en voor
ons. Hij komt ons halen bij de bazuin
en dan zien wij allen die ons ontvielen
in de loop van de tijd. God zal alle tra-
nen van de ogen wissen (Jesaja 25:8;
Openbaring 21:4).

1 juni 2018
‘Vader geeft bemoediging.’

Het is de God van alle vertroosting en
de Vader van het mededogen. Gods
woord biedt verwachting, licht en uit-
zicht. Gegarandeerde opstanding in
de toekomst ; dat bemoedigt ons als
we lezen. Paulus heeft uitvoerig ge-
schreven over de opstanding. De Ko-
rintiërs vroegen zich af met wat voor
lichaam de doden dan opgewekt zul-
len worden.

‘Dat is niet zo belangrijk.’

Toch gaat de apostel van de natiën op
deze vraag in. Het oude wordt gezaaid
in zwakheid, het nieuwe opgewekt in
kracht, het oude in oneer, het nieuwe
in heerlijkheid. Het oude was sterfelijk,
het nieuwe zal onsterfelijk zijn. Dat is
echt evangelie dat troost biedt aan de
verslagen harten.

‘De graankorrel sterft eerst.’

Een bijzondere vergelijking met het
aardse, vernederde lichaam dat wij
mensen hebben. Dat moet eerst ster-
ven voordat de opstanding komt. En
die zal beslist en zeker plaatsvinden
op de dag van de bazuin volgens de
eerste Thessalonicenzenbrief. Het
vierde hoofdstuk geeft ons perspec-
tief: de doden in Christus worden
eerst opgewekt. Daarna worden wij
allen die bij leven de bazuin meema-
ken, veranderd en ontmoeten Hem.

31 mei 2018
‘Eerstgeborene brengt zegen.’

Eerstgeborene bij uitstek: de Heer
Jezus Christus, brengt volle zegen.
Van Hem spraken alle eerstgebore-
nen in de eerste instantie. Pas daar-
na overwegen we andere aspecten
die ook heel belangrijk zijn. Hij is de
Eerstgeborene uit de doden. Wat is
dat geweldig: biedt vertroosting.

‘Hij is de Trooster.’

Hij gaf dat in feite aan, toen Hij aan
Zijn discipelen een andere trooster
beloofde. Heel mooi, Hebreeuwse
woord is nacham, vertroosting, en
dat heeft te maken met verandering.
God laat het niet zoals het is. Lijden,
verdriet, gemis. Maar God geeft op-
standing in de toekomst.

‘Abraham kon met Izaäk gaan.’

Ja, in die ontroerende geschiedenis is
Abraham die naar Moria gaat, voor-
beeld voor ons. Hij overwoog dat God
bij machte was zijn zoon uit de doden
op te wekken. En hij heeft hem bij wij-
ze van spreken daaruit teruggekregen.
Zo was Moria in feite de plaats van de
opstanding. En dat biedt rijke troost.
Paulus zegt het in 1 Thessalonicenzen
4:13-18 : bemoedigt elkaar met deze
woorden.