Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘We hebben nu al een tijdje de Thora voorvechters besproken. Waarom is dat
zo belangrijk?’

Omdat deze destijds de gemeenten in Galatië hadden bezocht en daar de
gelovigen afgedreven van het evangelie van de genade van Christus, dat
Paulus verkondigde en waardoor zij tot geloof waren gekomen. Zij waren
heel goed begonnen, Paulus zegt dat tegen de Galaten in zijn indringende
brief. Maar zij werden afgekeerd van het evangelie, dat hen in de genade
van Christus geroepen had.

‘Er waren dus dwaalleraren gekomen, die beïnvloed waren door het
judaïsme, dat stelt dat iedereen onder de Thora moet gaan leven?’

Ja, zij hadden de Galaten gezegd, dat zij wel in genade gered waren,
maar dat zij ook zich vervolgens aan de Thora van Mozes moesten
houden om echt heilig te kunnen leven, en wellicht meer gezegend
te worden. Men moest de geboden in acht gaan nemen, de sabbat houden,
voedselvoorschriften opvolgen en al dat soort dingen, die uit de Thora
voortkomen. Dit was afval van wat Paulus hen had mogen onderwijzen.
Zij vielen daarmee uit de genade.

‘O? Ik dacht dat ‘uit de genade vallen’ betekende, dat je een liederlijk
leven gaat leiden naar het vlees.’

Het is net weer anders: ‘uit de genade vallen’ is niet wetteloos leven,
maar juist een poging je wel aan de Thora te houden! Israël had uit-
gebreid gedemonstreerd, dat men in de praktijk vanuit de mens
ab-so-luut niet in staat is de Thora te volbrengen. Dat was ook de bedoe-
ling van God ermee. Nu dat aanschouwelijk onderwijs honderden jaren
lang te zien was geweest, zond God enige tijd na de dood en opstanding
van de Heer Zijn apostel Paulus om met een radicaal andere boodschap
te komen: genade alleen.

‘Dat konden de wettischen van die dagen niet  begrijpen?’

Het roddelcircuit over Saulus moet enorm geweest zijn. Hij was eerst
fanatiek ijveraar voor de overleveringen en tradities van de Joden ge-
weest en had in zijn felle religieuze ijver zelfs de ekklesia van God ver-
volgd. Hij was als een dolle tekeer gegaan tegen degenen die van ‘de Weg’
waren. Maar de Heer had hem ontmoet en opdracht gegeven tot een enorm
dienstbetoon in het evangelie van de genade van God. En dat bracht de ge-
meente van God eerst in verwarring. Maar het bleek uiteindelijk toch echt
waar: Saulus was een volgeling van Jezus Christus geworden en ontving
van zijn hemelse Heer bijzondere onthullingen!

‘Zeg, om nog even terug te komen op Romeinen 5:20,21. Daar staat nogal
wat he.’

Nou en of! Waar de zonde toeneemt, stroomt de genade over. Eenvoudige
conclusie is dan, dat het niet aangenaam is voor de Thora voorvechters.
Paulus heeft dan gezegd, dat de komst van de Thora van Mozes de krenking
vermeerderde. En dan zegt hij dus iets verbluffends: waar de zonde toe-
neemt (en dat gebeurt elke dag), stroomt de genade over.

‘En wat is dat toch geweldig he, ik kan nu wel een vreugdedans in mijn
kamer gaan maken.’

Dat kun je blijven doen, want dit geldt morgen ook gewoon. Er zal daaraan
niets veranderen. De genade van God is per definitie groter dan de zonde.
Dat is de ‘gevaarlijke’ boodschap van Romeinen 5:20. Genade van God is de
despoot, die heerst in deze bijzondere tijd. De Thora voorvechters zullen dit
een vreemde verkondiging vinden. Zij zullen stellen dat dit tot wetteloos
gedrag leidt. Want als de genade toch groter is, nou kan ik doen wat ik wil!

‘Hij bad Vader om vergeving, want zij wisten niet wat zij deden.’

Dat is het he. Ongelooflijke liefde tot het einde aan toe. Niet van deze wereld,
maar een die van de Vader komt. Dat bewerkte uiteindelijk, dat de sluizen
van Gods genade wijd open gingen en wij nu leven in de tijd van overstromen-
de genade!

‘Het is mooi te zien hoe uit de brieven van Paulus blijkt, dat hij een echt unieke
plaats inneemt.’

De Thora voorvechters blijken steeds weer uiterst spitsvondige redeneringen uit te
denken om onder de woorden van Paulus’ brieven uit te komen. Paulus spreekt uit
eigen ervaring over leven onder de wet (Thora van Mozes) en dat doet hij uitvoerig
in Romeinen 7. Daar blijkt ook eens te meer zonneklaar, dat hij het heeft over de
Thora van Mozes, en niet over het judaïstische systeem. Dat judaïsme had allerlei
aanvullende regels bedacht over hoe je dan de Thora moet leven.

‘Je hebt daar een heel systeem van rabbi-zus-en-zo zegt en rabbi zo-en-zo zegt daar
weer dat-en-dat op.’

De Messias gelovige Joden waren onder invloed (gekomen) van judaïstische leringen
en als Jood waren zij maar al te gevoelig voor de roep vanuit het judaïsme om de wet
te houden en de sjabbat te blijven vieren. Jakobus deed dat en bleek een nogal fanatiek
propageerder van het leven onder de wet. Hij was belangrijker geworden omdat hij fa-
milie van de Heer was (vleselijke band). Petrus was echter degene die in werkelijkheid
de leiding had moeten hebben binnen de Israëlische koninkrijksgemeenten die het e-
vangelie van de besnijdenis beleden.

‘In het begin was veel verwarring, kennelijk.’

‘Die van Jakobus’ kwamen Paulus achterna en hitsten de mensen tegen hem op en er
werden bij tijd en wijle aanslagen beraamd tegen de apostel met de unieke bediening.
Men probeert hem in het kamp van de koninkrijksgemeentes te trekken en legt Efeze 2
(eerste gedeelte) zó uit, dat het past in de koninkrijksevangelie. Zoals al eerder enkele
dagen terug gesteld: men wil of opgaan in Israël of vervangingstheologie nieuw leven
inblazen. Ik hou het op het eerste. Men ziet éénwording met Israël en dan verdwijnt
het lichaam van Christus uit beeld en kun je brieven van Paulus uit de Schrift verwij-
deren.

Het is
een tekstgedeelte waar de Thora voorvechters niets mee kunnen, omdat de
apostel daar uitdrukkelijk leert, dat de gelovige van vandaag niet onder de Thora, maar
onder de genade van God leeft. De oude mens is medegekruisigd met Christus, en na het
graf en de opwekking uit de dood leeft de nieuwe mens niet langer onder de eerste begin-
selen van deze oude schepping (wet, Thora), maar onder die van de nieuwe schepping, en
dat houdt in: genade van God als leidend principe.

‘Dat in Galaten 4:21-31 is een mooi voorbeeld van typologie.’

Paulus laat zien, dat de geschiedenis van Hagar en Sarai typologisch
wijst op twee verbonden, op Sinaï en het Jeruzalem boven. Slavernij
van de wet en de vrijheid van de belofte. Daarmee laat Paulus iets zien,
dat de judaïstische dwaalleer te kijk zet. Leven op de beloften van God
is naar de geest leven en leven onder de wet is naar het vlees leven.

‘Je hoort het ze al zeggen: ‘ja maar wij doen tenminste iets.’

Klinkt heel mooi, alleen zet het geen zoden aan de dijk. Wat wel bouwt
zijn de beloften van het evangelie, zo rijk door Paulus verkondigd in al
zijn brieven. Leven op de beloften uit Gods hand is geen stilzitten, al
wordt dat wel gesuggereerd door de Thora voorvechters. Je kunt je hele
leven de sabbat houden en de feesten van Jahweh vieren en meedoen
met de Joden, maar in deze tijd levert het niets op – voor God.

‘Hoogstens een goed of aangenaam gevoel?’

Ja je kunt zo ver gaan uit liefde voor het Joodse volk, en natuurlijk zijn
zij het uitverkoren volk en hebben zij een specifieke plaats straks in het
aardse koninkrijk onder de Messias Jezus, maar nu heeft God aan het li-
chaam van Christus geen enkele aanwijzing in die richting gegeven.
Evenmin heeft dat lichaam een ritueel wat zij moet volbrengen. Niets,
want Christus is het Hoofd en wij zouden ons aan Hem houden.

‘Dat is een diepgaand verschil, terwijl men toch graag onder de Thora
van Mozes wil leven.’

Dat heeft geen waarde, het zijn allemaal religieuze verplichtingen, ter-
wijl wij geen enkele verplichting hebben. Wij leven door de geest, zegt
de apostel in Romeinen 8. De geest van de plaats van zoon. We zijn ge-
zegend met veel rijkdom in geestelijk opzicht. Heerlijkheid nu al en
straks te ondervinden bij en na de bazuin van God!

‘Paulus moest Petrus flink aanspreken toen hij wegdook voor de
Thora voorvechters.’

Het was heel merkwaardig. De Jood Petrus zat eerst met de gojim aan tafel.
Dat kon hij, omdat hij na een visioen bij de proseliet Cornelius kwam en bij
hem binnenkwam. Hij ontdekte dat zelfs bij Cornelius de heilige geest kwam.
Daardoor was Petrus ruimer geworden in zijn hart en kon met de gojim eten.
Er waren de Thora voorvechters, die van Jakobus kwamen en Jakobus was qua
bloed en vlees met de Heer verbonden en werd daardoor belangrijk geacht.

Zegt mij, jullie die onder de wet willen zijn, horen jullie de wet niet? (Galaten 4:21)