Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wel mooi, om zo te zien wat het werk van God is.’

Ja, dat antwoord van de Heer in Johannes 9:3,4 is veel dieper reikend dan je op het
eerste gezicht zou denken. In de dienst van gisteren kwam naar voren, dat het een
sleutel vormt tot allerlei vragen die wij als mensen kunnen hebben. Waarom wij hier
zijn en wat de zin van ons leven is. Dat heeft alles met God en Zijn werk te maken.
De Prediker keek naar de wereld om hem heen en constateerde dat zo te zien alles
ijdelheid, leeg, nutteloos is. Pas wanneer het met de vrees van Ieue (Ik ben) te maken
heeft, pas dan heeft het zin. 

‘Het is een bijzonder iets, dat God alles uitwerkt.’

De grote waarheid is, dat God het is, die alles bewerkt in overeenstemming met de
raad van Zijn wil (Efeziërs 1:11). Hij heeft alle touwtjes in handen. De fundamentele
zonde van de mens is, dat hij faalt in de erkenning van God als God.
Romeinen 1:21 geeft dat aan. De mensen verheerlijken of danken Hem niet als God.
Toch is er meer over God bekend onder de mensen dan wij denken, want God heeft
het hun geopenbaard (Romeinen 1:19). Zelfs de atheïst is met God bezig in zijn in-
spanningen te ontkennen dat God (er) is.

‘De mens is zelf een schepsel van God en daarom is er een band?’

Dat zonder meer, ja. Uit Zijn werken wordt Hij gekend, ondanks de mensen die
menen dat we niets over en van God kunnen weten. Op een of andere manier den-
ken ze, dat er wel ‘iets’ is, net zoals de Atheners in de dagen van Paulus een sokkel
hadden met het opschrift: ‘voor de onbekende God’. De mens heeft dan ook naar
God toe geen verdediging (Romeinen 1:20b). Ondanks dat de mens wel enige kennis
van God heeft, kent Hij God niet goed.

‘Wij mogen God wel beter kennen uit de Schrift, toch?’

Dat wel, maar dat wil niet zeggen, dat wij ons daarop kunnen beroemen. In zo’n
geval heeft de kennis ons opgeblazen gemaakt. Ook wij falen bij tijd en wijle – en
misschien wel meer dan ons lief is- in het erkennen van God als God. Zeker op die
momenten, dat wij menen het heft in handen te moeten nemen, of de dingen naar
onze hand willen zetten. Om later te ontdekken dat we dit of dat beter aan God
hadden kunnen overlaten. In elk geval is ons gebed met de apostel, dat wij wil-
len toenemen in de erkenning van Gods wil en daardoor voor Hem waardig te
wandelen. Maar óók om te groeien in de erkenning van God. 

‘Wat een enorm gebeuren moet die grote witte troon zijn!’

Zeker. We hebben een klein vermoeden wat daar gaat plaatsvinden. Hoe God dat
door Zijn Zoon precies gaat doen, is lastig te zeggen. Misschien gebruikt Hij het ge-
heugen, het geweten van de mens om duidelijk te maken hoe het zit. In elk geval
kunnen we aannemen, dat ‘de boeken’ (de boekrollen) die daar geopend worden,
de Schriften zijn. Die verspreiden licht en dat is wat daar op de menselijke werken
valt. Dan zal helder worden hoe het zit.

‘En dus naast die boekrollen van de Schrift ook die van het leven?’

Dat is wat daar staat, ja. We kijken nogeens naar de exacte formulering:

Indien iemand niet bevonden werd geschreven te zijn in de boekrol van het
leven, hij werd geworpen in het meer van vuur                          (Openbaring 20:15)

Het is –zie opmerkingen van gisteren- negatief gesteld. Om even goed te laten door-
dringen wat er exact staat en niet te snel conclusies te trekken, kijken we naar ande-
re teksten met een zelfde formulering. Misschien moeilijk voor ons, we zijn geneigd
te denken aan wat er niet staat. We kijken echter naar wat er wél staat.

‘Degenen die wel in de boekrol van het leven staan, daar denk je dan aan.’

Is heel logisch. Maar we kijken naar de tekst hier. En we vergelijken dat met andere
teksten. Dat zijn:

Indien iemand niet de Heer Jezus Christus toegenegen is, hij zij anathema 1 Kor. 16:22

Indien iemand niet wil werken, laat hem niet eten                                                  2 Thes. 3:10

Indien iemand niet in zijn woorden struikelt, is hij een volmaakt man           Jakobus 3:2

Het gaat steeds om een negatieve formulering: Indien iemand niet, waarop volgt wat
de consequentie is. Er wordt dus gekeken wat de exacte situatie is. Dat is dan het on-
derwerp. Zo ook bij de grote witte troon. Het gaat om al degenen die het meer van
vuur geworpen worden. Zowel in vers 14 als in vers 15 lezen we dat. En dat is –nogmaals-
voor ons misschien lastig, omdat we graag een tekst willen lezen, snel onze eigen mening
erover vormen of conclusies trekken, en zo is het. Klaar. 

‘Dat is wat je steeds geneigd bent te doen, ja.’

Terwijl je echt tijd moet investeren om achter de waarheid te komen, daarbij is Schrift
met Schrift vergelijken bijzonder belangrijk. Zo lezen wij dus in Openbaring 20:15 over
al diegenen, die niet geschreven blijken te staan in de boekrol van het leven. Die worden
in het meer van vuur geworpen. Over al de anderen wordt niets gezegd.
Wel in Openbaring 3:5, waar aan de overwinnaars wordt beloofd, dat hun naam niet uit
het boek van het leven gewist zal worden. En in Openbaring 2:11 wordt gezegd, dat de
overwinnaars geen schade zullen lijden van de tweede dood. Dat wijst in dezelfde richting.

 

‘Welke rol speelt eigenlijk de boekrol van het leven bij de grote witte troon?’

Bij het moment van de grote witte troon gaat het erom, welke mensen niet
in die rol geschreven staan. Degenen die er wel in staan komen niet voor
die troon want zij hebben al leven en er staan doden bij/voor die troon.
Al degenen die eerder opgestaan zijn of tijdens de 1000 jaar geboren wor-
den en in het boek van het leven staan, komen niet voor de grote witte troon.
Maar we hebben het over degenen die wél voor de grote witte troon staan.

‘Ja er wordt dan gezegd, dat zij in het meer van vuur geworpen worden.’

Nu moet je goed op de formulering letten:

Indien iemand niet bevonden werd geschreven te zijn in de boekrol van
het leven, hij werd geworpen in het meer van vuur      (Openbaring 20:15)

Het is een negatieve stelling. Vinden wij misschien niet prettig, maar het
staat er wel zo, en daar hebben we mee te maken. Ook in Openbaring 20:14
gaat het om wat in het meer van vuur geworpen wordt:

En de dood en de hades (onwaarneembare) werden in het meer van vuur
geworpen; dit is de tweede dood: het meer van vuur

Dit is een beeldspraak voor de mensen die erin geworpen worden. Zij
waren dood en ‘bevonden zich’ (eigenlijk kun je dat zo niet zeggen) in de
hades (zij waren in die situatie onwaarneembaar, de ziel was er niet meer).
Zij zijn even wakker gemaakt om voor de grote witte troon, de Heer Jezus
Christus, te verschijnen. Zij zijn gericht (geoordeeld) naar hun werken.
Dat is gericht is voorbij.

‘Dus zij worden pas ná het gericht in het meer van vuur geworpen?’

Ja. Wanneer het gericht voorbij is, worden zij pas in het meer van vuur
geworpen. Dat is voor al die mensen de tweede keer dat zij doodgaan: de
tweede dood. Over de functie van de tweede dood kunnen wij later misschien
een keer nadenken.
Dat de boekrol van het leven apart genoemd wordt heeft te maken met vooral
het volk Israël. De boekrol van het leven wordt vooral met het volk in ver-
band gebracht. En al degenen die eruit gewist werden, zij staan voor deze
witte troon. Zij worden daar ook gericht naar hun werken, in overeenstem-
ming met het evangelie van Paulus.

‘Er waren best veel vragen afgelopen woensdagavond.’

Het boek van het leven roept altijd vragen op. Zeker als het ook een belang-
rijke rol speelt bij de grote witte troon en de tweede dood. Dan hebben men-
sen extra veel belangstelling te weten hoe het naar de Schrift is. We hebben
gezien welke mensen in het boek van het leven staan. En van wie de namen er
uit gewist worden. Dat doet veel stof opwaaien. De opstanding voor de grote
witte troon is tot gericht, niet tot leven. Degenen van wie de werken beoor-
deeld worden, worden daarna in het meer van vuur geworpen en dat is voor
hen de tweede dood.

‘Ja, bij nader inzien geen eenvoudige tekst in Openbaring 20:11-15.’

Het lijkt eenvoudig, maar als je goed gaat lezen, blijkt het nog niet zo makke-
lijk te zijn. Er staan daar doden, dat wil zeggen: mensen die dood waren en
voor dit moment zijn opgestaan, wakker gemaakt. Om te worden gericht naar
hun werken. Dat gericht staat in Romeinen 2. Paulus zegt daarvan dat dat in
overeenstemming met zijn evangelie is. Wat wordt in het evangelie dan ont-
huld? De gerechtigheid van God (Romeinen 1:16,17).

‘O wacht, daarom schrijft Paulus dat.’

De grote, witte troon spreekt van Gods gerechtigheid. Waar anders van? Van
de ongerechtigheid van de mens? Dat ook, maar juist dat laat des te scherper
Gods gerechtigheid zien, tot Zijn eer. Zo gezien is ook de grote witte troon tot
eer van God. En het is een van de talloze werken van God, net zoals ons geloof
Gods werk in ons is. God kijkt niet of wij geloof hebben en gaat dan op weg met
ons, zo is het beslist niet. Hij schenkt ons geloof door horen naar Zijn woord.
En wij als gelovigen komen niet onder het gericht van de grote witte troon!

‘Wat een plan. En wat een groot God!’

Zeker is, dat God uiteindelijk alle eer zal krijgen. Hij heeft alles ontworpen,
bedacht. Wat een wonderlijk voornemen, dat Hij het zó doet. Hij bewerkt
echt alles in overeenstemming met de raad van Zijn wil. Hij zal alles terecht
brengen. De uitspraken van de Schrift zijn duidelijk. God bedoelt wat Hij zegt,
en vaak menen wij te moeten toelichten wat Hij werkelijk bedoelt.

‘Ja en de tegenwerker, de oude slang, deed dat in de hof al!’

Zette daarmee Eva op het verkeerde spoor. Keerde om wat God zei en be-
doelde. God zei dat de mens zou sterven. De slang ontkende het en zei dat
de mens niet zou sterven. Dat is de grondslag voor al het beweren dat dood
een andere vorm van leven dan wel bestaan is. Maar, dood is volgens de
Schrift echt dood, hoe onprettig dat ook is – om te zeggen.

‘Dat geldt dus ook voor de tweede dood.’

Anders zou God een ander woord gebruikt hebben. Hij heeft zelf de uitwer-
king van het werpen in het meer van vuur op de mens zo betiteld. Dat is de
tweede dood: het meer van vuur. Mensen kunnen filosoferen en redeneren
wat ze willen over de tweede dood, maar dood is het. Alle mensen die in het
meer van vuur geworpen worden, gaan daarin voor de tweede keer dood.
Om uiteindelijk te leven, wanneer God alles in allen zal zijn. En in die uit-
spraak is alles echt alles en allen echt allen.