Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Naar oneer zeg ik dit, alsof
wij zwak geweest zijn.
Waarin echter iemand ook
maar durft (in onbezonnen-
heid zeg ik dit), ook ík durf
    2 Korinthiërs 11:21

In verhouding tot de ‘sterke’
predikers, die de gelovigen
in wezen beroofden, zegt
Paulus dit. Zijn medewerkers
en hijzelf; zij stelden zich in
liefde en ootmoed op.
Dat kon het stempel ‘zwak’
meekrijgen. Toch durfde de
apostel wel; maar dat in de
kracht van de geest van God.
2 Timotheüs 1:7: God geeft
een geest van kracht, liefde,
bezonnenheid.
Zo gezien had Paulus wél
moed en durf om hen in
Gods genade te ontmoeten.

Zondag 18 mei 2025, 16:00 Livestream.
Of: wees er bij in St. Philipsland INFO

Want jullie verdragen  het …        
indien iemand zich opheft, 
indien iemand jullie in het 
aangezicht striemt
    2 Korinthiërs 11:20^c

Als ‘een verkondiger’ of een
ander zichzelf verhief, en zo
zich boven de anderen stelde,
dan verdroegen zij dat goed. 
Als zo iemand hen dan zelfs
met woorden ‘links en rechts 
om de oren sloeg’; gelaten  
accepteerde men dat. 
Terwijl Paulus zich ootmoedig 
en zachtmoedig opstelde; hij
wilde medewerker aan hun 
vreugde zijn, maar beslist niet
heersen over hun geloof. 
Helaas is dit accepteren van 
al wat in vers 20 genoemd is
nog regelmatig zo.
Wij staan – in Zijn geloof – en 
wij erkennen Christus Jezus
als Heer.    

Want jullie verdragen  het
…indien iemand jullie opeet,
indien iemand neemt,
          2 Korinthiërs 11:20^b

De Korinthiërs lieten zich erg
makkelijk overheersen. Rond-
reizende ‘sprekers’ konden ze
goed verdragen, ook al waren
die met andere motieven in
hun midden. Gemakkelijk je
laten beïnvloeden, vervolgens
laten beheersen, ook materieel;
zo zwak waren zij in Korinthe.
Vandaag de dag gebeurt dat in
allerlei geledingen binnen de
christenheid. Regelmatig is geld
en materieel voordeel motief
van ’sprekers’ of ‘evangelisten’.
Om niet het evangelie brengen,
zelf zorgen voor de dagelijkse
kost; Paulus leefde het voor.

Want jullie verdragen  het
indien iemand jullie tot slaaf
degradeert,
        2 Korinthiërs 11:20^a

De Korinthiërs blijken zelf
onbezonnen. Wanneer er
sprekers kwamen die hen
hun regels (naast de wet
van Mozes) oplegden, en
hen zo tot slaaf maakten;
zij verdroegen dat goed.
Zij hadden niet door, hun
onmondigheid ontnam het
juiste zicht, dat zij zo slaaf
van mensen werden.
Daarmee ontkenden zij
in wezen slaaf van God
(Rom.6:13,14,17) te zijn.