Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Als je naar de Heer kijkt zoals Kolossenzen 1 over Hem spreekt, dan kom je
steeds meer in verwondering.’

In vers 17 staat, dat het al zijn samenhang heeft in Hem. Dus het al wordt
in evenwicht en onder controle gehouden door de Zoon van Zijn liefde.
Omdat het om Hem gaat en Zijn verheerlijking, kan het in het al (universum)
nooit mis gaan. De samenhang blijft erin. Niets zal Hem uit de hand lopen.
Ook de tegenwerker niet in de grote wereldrevolutie die al langere tijd gaan-
de is om de wetteloze als wereldleider te krijgen.

‘Dat is inderdaad waar alles naar op weg lijkt in deze wereld.’

Als we in de media kijken wat allemaal aan de hand is, dan zien we de chaos
toenemen, waaruit straks de wereldorde van de wetteloze zal opkomen. Er
wordt gewerkt aan een verbond met velen, hoe dan ook. In welk stadium
dat is, wij weten het niet. Eerst moeten wij van het wereldtoneel verdwenen
zijn met de bazuin van God (1 Thessalonicenzen 4). Daarna zal –na de nodige
verdere voorbereidingen- de wetteloze wereldmacht ontvangen.

‘We leven dan toch in zeer boeiende tijden.’

Als we opzien naar Hem, die ons liefheeft, dan zullen we ontdekken, dat Hij
alles in handen heeft. Vader hoeft maar even met de vingers te knippen en
Hij doet de hele mensheid uit Zijn ogen weg. Het al werd zelfs in Hem en
door Hem geschapen. Hij werd later mens. En als mens wandelde Hij oot-
moedig. Zijn innerlijke gezindheid was en is kostbaar voor God. Dat bleek
uit hoe en waar Hij wandelde en waar Hij uiteindelijk terechtkwam: aan het
kruis. Dat was de bedoeling. Niet onvoorzien, want in de tweede Thora
(Deuternomium) had Ieue al laten opnemen, dat eenieder die aan een hout
hangt, vervloekt is!

‘Het was –ook voor de hemelse machten- dus heel opmerkelijk dat de
Zoon van Zijn liefde mens werd.’

Zij wilden Hem –onder leiding van de tegenstander zelf- uitschakelen, en
dat definitief. Zij waren zelf zonen van God, en de unieke die de allerhoog-
ste plaats had, was de Zoon van Zijn liefde. Hij was en is de Zoon van God.
Maar als titel krijgt Hij als enige, die in Kolossenzen 1:13 wordt genoemd.
In het verdere gedeelte wordt Hij pas in 1:24 Christus genoemd. Het gedeel-
te 1:13-23 staat dus onder die geweldig fijne titel: de Zoon van Zijn liefde.

‘Ja nu we er zo diep op ingaan, ga ik dit facet nooit meer vergeten.’

Het plan van God, om heel de schepping in Hem ook door Hem wederzijds
te verzoenen, is dus het grote liefdesplan van God! Daar kon niets tussen-
beide komen. Hoewel de zonde en het kwaad tevoorschijn kwamen door de
schepping van de tegenstander, kon dat het plan niet dwarsbomen. Zij maak-
ten juist essentieel onderdeel uit van Zijn voornemen.

‘Om alles te beslissen en weer terug te brengen bij Vader moest de Zoon
mens worden?’

Zeker! Eerst wordt in 1:18 al gezegd, dat Hij de Eerstgeborene uit de doden
is. Dat impliceert, houdt in, dat Hij dus stierf. Pas twee verzen verder maakt
de apostel bekend, hoe dat gebeurde. Het was natuurlijk al eerder bekend,
maar de uitdrukking die Paulus gebruikt, is onthullend. Dat Hij de Eerstge-
borene uit de doden is, is geweldig en maakt Hem groot. De liefde die daar
achter zit, is weergaloos! 

‘Wat een evangelie, Kolossenzen 1 is wel erg rijk.’

Het wordt dan ook het meest aangevochten. Terwijl de allergrootste overwin-
ning juist daar beschreven staat. Die van Gods onmetelijke liefde. Je kunt niet
theologisch zeggen –zoals de catechismus doet- dat God liefde is…maar Hij is
ook rechtvaardig. Dan wordt net gedaan alsof Zijn rechtvaardigheid op dezelfde
hoogte staat als Zijn liefde. En dat is niet zo. Gods hart is liefde, waaruit al Zijn
handelen ontstaat. Die Bron is liefde.

‘Ja machtig. Het al is geschapen in de Zoon van Zijn liefde.’

Precies. Er staat niet, dat het al geschapen is in de Zoon van Zijn gerechtigheid.
Bovendien is de tegenstelling bij verzoening niet de zonde, maar de vijandschap.
Bij gerechtigheid draait het om de zonde(n). Maar hier in Kolossenzen 1 zitten
we echt op het hoogste niveau van de heerlijkheden van Christus, en dan wordt
Hij de Zoon van Zijn liefde genoemd.

‘Ik vind het indrukwekkend.’

Geen ander evangelie zet zoveel heerlijkheid uiteen, als dat wat de apostel in
Kolossenzen mag neerleggen. Zo veel. Er staat in vers 17, en dat passeren we
vaak makkelijk omdat we de andere verzen graag naar voren halen:

en Hij is voor alles en het al heeft zijn samenhang in Hem  

Geweldige woorden met een diepe betekenis. De eerste die uit God voortgebracht
werd, was de Zoon van Zijn liefde. Want er staat geschreven: Hij is de Eerstge-
borene van heel de schepping. Daarom is Hij ook hoger dan alles na Hem.
Al wat na Hem kwam werd in Hem en door Hem geschapen. Dan wordt het zo veel
groter en heerlijker, dat Hij mens werd. En in die hoedanigheid als mens bleef Hij:
De Zoon van Zijn liefde!

‘Geweldig fijn te weten en te beseffen dat alles in de Zoon van Zijn liefde werd gescha-
pen. Ook ik was dus altijd geborgen in Gods liefde.’

Precies. Dat is onze zekerheid: die van Gods liefde in Christus Jezus. Daarom kunnen
wij vol vertrouwen rusten in het volbrachte werk van Hem, die ons liefheeft. Alleen al
het feit dat wij –u , jij en ik dus- in de Zoon van Zijn liefde werden geschapen, houdt
in dat wij nooit los van Hem kunnen komen. Hij zal ons altijd blijven trekken door
Zijn liefde, die altijd groter blijkt dan je dacht.

‘Wat een geweldige blijde boodschap is dit.’

Het punt in Kolossenzen 1 is, dat al wat ooit geschapen werd in de Zoon van Zijn
liefde, ook wederzijds verzoend zal zijn! Met de God en Vader van onze Heer Jezus
Christus. Daarvoor moest de schepping wel door donkerheid en duisternis gaan.
De contrasten moesten er zijn: licht-duisternis, goed-kwaad, liefde-haat. Het is een
gegeven, dat alleen via die weg Gods licht, goedheid, liefde en heerlijkheid bekend
kon worden gemaakt aan de schepping.

‘Ja, de zonde en het kwaad hebben een belangrijke functie in Gods plan.’

En dat blijkt in Kolossenzen 1 bijvoorbeeld doordat van Christus gezegd wordt, dat
Hij niet alleen de Eerstgeborene van heel de schepping is, maar ook de Eerstgebore-
ne uit de doden! Dat houdt in, dat Hij heeft moeten sterven en als Mens gelijk ge-
worden is aan al die anderen, die ook de dood in moesten gaan. Het feit, dat Hij
als de Zoon van Zijn liefde dat deed, maakt het indrukwekkende van de liefde van
de Vader duidelijk. Vader ging dus zo ver, dat Hij Zijn Geliefde Zoon overgaf voor
heel die schepping! 

‘Toch vind ik het opnieuw bijzonder, dat Hij in Kolossenzen 1 de Zoon van Zijn liefde
genoemd wordt.’

Dat is het zeker. Hoe langer je er over nadenkt en overweegt in je hart, hoe meer je je
verwondert over wat daar gezegd wordt. Het blijkt, dat het al in Hem en door Hem en
tot Hem geschapen is. Dat is, al wat je kunt bedenken, al wat geschapen is, is in feite
in Hem geschapen en zit dus met nauwe liefdebanden aan God vast! (Figuurlijk gespro-
ken). Van de oorsprong af aan kon het al dus nooit echt van God los raken!

‘Maar dat betekent dus, dat ook de hemelse machten en krachten in Hem geschapen
zijn.’

Exact. Paulus weidt er over uit, als hij aanvult, dat het de zichtbare en de onzichtbare
schepselen omvat. Zelfs noemt hij eerst: wat in de hemelen is. En pas daarna: wat op
de aarde is. Dat is niet alleen de scheppingsvolgorde in tijd. Het gaat ook om belang-
rijkheid. De hemelse ‘dingen’ zijn eerder geschapen, en daarom ook hoger als het gaat
om belangrijkheid. De hemelse machten en krachten zijn van een hogere orde dan de
aardse ‘dingen’.

‘Ja, ik besef nu wat meer waarom het er zo staat zoals het er staat.’

Paulus noemt daarna weliswaar eerst de zichtbare en pas daarna de onzichtbare, maar
dit is een typisch taalgegeven; het is een kruisstelling. In het tweede zinsdeel wordt
eerst genoemd wat hoort bij wat net als laatste vermeld werd. Dus: de zichtbare hoort
bij wat op de aarde is en het onzichtbare hoort bij wat in de hemelen is.
En in die hemelen bevinden zich de geestelijke machten, ook de tegenstander. Dat is
dus alles in de Zoon van Zijn liefde geschapen!