Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Dat vierde anker is, zo zei jij, welvaart nu op aarde. Aardse zegen.’

Er zijn predikers, die prediken dat als je een gelovige bent geworden, je
gegarandeerd succes zult hebben. Je zult dan gezegend worden, zo
beweert men dan.

‘Dit is een verkeerde voorstelling van zaken?’

Als je kijkt in het leven van de apostel, dan is het heel anders dan een succes-
verhaal. Naar het vlees ging het Paulus helemaal niet goed! Als je leest wat hij
meemaakte, drie keer schipbreuk, een aantal keren de 40 min 1 slagen gehad,
vervolgd, met de dood bedreigd, nachten half wakend/slapend doorbrengen,
een etmaal in een moeras, en zo voorts!

‘Dat is niet bepaald succes zoals die predikers doen voorkomen.’

Het was een leven van lijden en verdrukkingen, kwaad lijden met het evangelie.
Want merkwaardig genoeg blijkt het evangelie van genade niet populair te zijn.
Genade? Kun je er dan niets voor doen? Is het uitsluitend genade? Dat wil men
niet, men wil iets betekenen, iets doen voor God. Een succes boeken.
De boodschap van het kruis maakt een radicaal einde aan het menselijke vlees.

‘Tsja, dat is waar. Het betekent toch ook dat wij in Christus een nieuwe schepping
zijn? Dat het oude voorbij is?’

Dat is de geweldige boodschap van 2 Corinthiers 5. Het oude ís voorbij, het ís alles
nieuw geworden! Dat betekent ook, dat wij elkaar niet langer kennen naar het
vlees, en als wij al Christus naar het vlees gekend hebben, nu niet meer! Dan kom
je los van al dat aardse, als je dát gaat beseffen. Wat wil je dan nog meer?

‘Dat derde anker is de religie. De mens wil werken voor redding?’

Men wil graag iets doen. Dat is het kenmerk van alle religies, inclusief
het christendom. Want als je zo hier en daar wat theologie van het
christendom bekijkt, gaat het – al dan niet verkapt – om het doen van
werken. Men erkent meestal niet het genade alleen principe van de
apostel Paulus. Hij sprak, geleid door Christus Jezus.

‘Dat kom je bij de religies niet tegen. Men moet er steeds iets voor doen.
Meestal is dat een werken met de wetten en regels.’

Daar waar de mens iets wil doen voor God, is het mis, want God vraagt
dat niet van de mens. Hij geeft de mens alles wat nodig is, niet slechts
een beetje zodat de mens de rest moet doen. Want daarin zal de mens
gegarandeerd falen. Kijk maar naar Israel: God gaf de Thora en Israel
faalde hopeloos in het volbrengen ervan. Die les ligt er opdat wij leren,
dat God alles doet en dat wij niets in te brengen hebben!

‘De Heer Jezus heeft alles volbracht. Geweldig evangelie!’

Voor de mens -doelmisser- is er geen blijdere boodschap dan het vol-
komen volbrachte werk van Christus. Hij, de Opgestane, zit aan de
rechterhand van God en schenkt alles wat we nodig hebben!
Wij zeggen als mens: dank U wel! Wat een genade is dat he, dit staat
dwars op alle religieuze ideeen van slang en mens!

‘Zeg, dat tweede anker, dat is de filosofie van de mensen.
Is dat wat ook gelovigen afleidt?’

Het merkwaardige is, dat de Platonische filosofie al heel vroeg het
denken van de theologen is binnengedrongen, als je het mij vraagt,
door toedoen van de slang.
Ook heel merkwaardig is het, dat men vaak theologie én filosofie
studeert, en er zit wel een portie filosofie in de theologische op-
leidingen verwerkt.

‘Is dat niet zo nuttig?’

Nou nee, niet bepaald. Paulus is er wel helder over in zijn brieven:

Want er staat geschreven: Ik zal de wijsheid van de wijzen verloren doen
gaan en het verstand van de verstandigen zal Ik tenietdoen.
Waar is de wijze? Waar de schriftgeleerde? Waar de redetwister van deze
wereld?  Heeft God niet de wijsheid van deze wereld dwaas gemaakt?
Want omdat, in de wijsheid van God, de wereld door haar wijsheid God
niet heeft leren kennen, heeft het God behaagd door de dwaasheid van
de prediking zalig te maken hen die geloven.        1 Corinthiers 1:19-21

‘Zou het echt zo zijn, dat zoveel mensen niet met Paulus mee willen
zeilen? Hoe zou dat dan komen?’

Er kunnen allerlei dingen zijn die daarin een rol spelen. Afgelopen zondag
was de reis van Paulus naar Rome aan de orde. Daarin kwam naar voren,
dat er minstens 4 ankers zijn waardoor men het evangelie zoals Paulus
dat bracht, verlaat óf niet wil horen óf anders interpreteert.

‘Een anker laat je neer als je je schip wil vastleggen.’

Ja, een anker zorgt ervoor dat je op een plek op aarde vast blijft zitten.
Men zit zo aan deze aarde, deze wereld (4 is het getal van de wereld, de
zichtbare, de aardse dingen) vast, dat men een aardse toekomst graag
wil hebben en vasthouden in plaats van een hemelse!

‘Dat is het eerste anker van de vier?’

Men denkt dat de gemeente, het lichaam van Christus, op aarde een
ondergeschikte plaats onder Israel zal hebben. Velen die die visie
hebben, leven meer bij het evangelie van het koninkrijk dan bij het
evangelie van de genade van God naar Paulus. Zij hebben vaak nog
nooit gehoord van de wegrukking van de gemeente!
Anderen die wel ooit kennis namen van of geloofden in de wegrukking
van het lichaam van Christus, lieten later dat geloof weer los en ruilden
dat in voor bijvoorbeeld de merkwaardige theorie van een verborgen
opstanding en hemelvaart drie dagen nadat ze overleden zijn.

‘Vreemd inderdaad. En weer anderen keren op hun spoor terug naar het
evangelie dat ze ooit aanhingen? Een mix van Paulus, Petrus, Jakobus en
Johannes?’

Zo zou je dat ongeveer kunnen stellen ja. Het hangt samen met het al dan
niet geloven, dat de gemeente die het lichaam van Christus is een hemelse
bediening heeft zoals Paulus die formuleert in Efeziers 2:6,7 :

en heeft ons met Hem opgewekt en met Hem gezet te midden van de
hemelingen in Christus Jezus, opdat Hij in de komende eonen de alles
overtreffende rijkdom van Zijn genade zou bewijzen, in Zijn mildheid
over ons in Christus Jezus!

‘Als je meer weet van de dag van de Heer, dan besef je wel dat deze
tijd van genade en verzoening een totaal andere is!’

In de dag van de Heer zal Jahweh als de God van Israel Zijn volk
installeren in hun juiste plaats als een heilig en koninklijk priester-
volk boven de andere natien van de aarde. De verzoening zoals
Paulus die verkondigt, is er dan niet meer. De Joden zijn dan opnieuw
dichtbij, en de natien weer veraf.

‘Dat besef je nu niet he, dat het in die dag weer zo zal zijn.’

Het is dan helemaal een dag van gerechtigheid en gericht, hoewel die
dingen vooral in het begin erg merkbaar zullen zijn.
Het zou absoluut onwezenlijk zijn als wij verzoening zouden prediken
terwijl God zelf de donder van Zijn toorn op Israels vijanden laat neer-
komen. Elke voor onze tijd karakteristieke waarheid is tegenstrijdig
aan de toestand die tijdens de eerste fase van de dag van de Heer op
aarde te zien zal zijn.

‘Ook in dit opzicht zijn de verschillen erg groot!’

Als wij hier op aarde nog zijn, terwijl wij uitzien naar de komst van
Christus naar de aarde, zou dat de allergrootste verwarring betekenen.
Wij zouden vrede verkondigen, terwijl Hij oorlog voert. Wij zijn gewend
aan genade en zouden dan Zijn grimmigheid ontmoeten. Het is dan ook
totaal onmogelijk!
Wij leven nog steeds in een welaangename tijd, een dag van redding, laten
wij ons blijven verblijden in die grote genade!