Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘God wordt niet eervol benaderd.’

De stelling werd wel uitgedragen binnen het christendom,
dat de mens zijn vermogen tot redeneren van God ontving.
Hoewel dat het geval is, heeft het vaak niet geleid tot een
zuiver redeneren. En God kennend, zo zegt Romeinen 1 dat,
hebben ze God niet als God verheerlijkt of gedankt.

‘Daarom zijn hun redeneringen leeg.’

Zeker, en God heeft hun redeneren, leeg, ijdel, nutteloos
gemaakt. Gods heerlijkheid wordt weggenomen door bijvoor-
beeld zoiets als de evolutie-theorie. Het is een onzinnige ge-
dachte en wordt niet ondersteund door bewijzen. Bovendien
staat God niet als Schepper aan het begin in deze redenering.

‘Het is duidelijk. Gods kracht wordt weggeredeneerd.’

We lopen allemaal dit risico, dat ons redeneren onzuiver is.
Pas wanneer we zonder reserve God werkelijk als God er-
kennen, kunnen we echt gezond redeneren. Met de Schrift
als basis en voortdurende kritische toets. Hoe verder je op
die weg komt, hoe meer je zal uitgaan van geloof in de Schrif-
ten. Daarmee krijgt redeneren geen kans Vaders woord te
verdraaien. 

‘Velen willen God niet zien.’

Als gevolg van verderf wil de mens niet aanvaarden, dat
God is en alles in Zijn hand heeft. Zo ontkennen mensen
vaak het bestaan van een Schepper. In plaats daarvan ziet
men wel allerlei oerkrachten, soms benoemt men één oer-
kracht. Soms in populaire films ‘the force’ (de kracht) ge-
noemd. In de natuur ziet men krachten aan het werk.

‘Mensen zeggen, dat er ‘iets’ is.’

Ja, ook daarin zie je dat terug. Een heel onbestemd en vaag
idee. God wordt dan gezien als een hogere Macht, die een
beetje op een mens lijkt. Of zelfs op een dier. Maar in ieder
geval iets, dat een onpersoonlijke kracht is, zoals het verderf
zelf. Men weet het niet, de God van de Schriften is onbekend.

‘Zo schrijft Paulus in Romeinen 1 toch?’

Ja, hij schrijft, dat men de heerlijkheid van de onverderfelij-
ke God verandert in de gelijkenis van het beeld van een mens
en van vogels, van viervoetige en kruipende dieren (die aan
het verderf onderhevig zijn). Het gaat niet om de mens op
zich te veroordelen, want God heeft de mens lief. Waar het
om gaat: de mens heeft het licht van God niet in het hart.
En daarom is zijn manier van denken en redeneren leeg.
Het leidt niet tot erkenning van de grote God, die liefde is.

‘God heeft alles tevoren gezien.’

Het doel van alles is, dat Gods heerlijkheid bekend wordt.
En het kruis, dat 2000 jaar geleden op Golgotha stond, is
daartoe het grote middel. God bereikt via het vloekhout
Zijn doel. En dat waar God uiteindelijk om geloofd en ge-
prezen zal worden, was altijd aanwezig. Alleen werd Gods
heerlijkheid nog niet erkend door Zijn schepselen.

‘God was altijd al liefde.’

Dat is Zijn wezen, ja. En Hij was altijd al vol wijsheid en ge-
rechtigheid. Wat het zicht daarop vertroebelde, was de
aanwezigheid van zonde en het verderf. Daardoor missen
zij het doel, dat zij God werkelijk als God verheerlijken en
danken. Om dat echt van harte te kunnen, moest eerst het
verderf uitgeschakeld worden.

‘Jezus Christus werd opgewekt uit de doden.’

Het verderf in de mens is nog steeds aanwezig. Het bewijs
daarvan is, dat de mens oneerbiedig en onrechtvaardig is.
Van binnen (in het hart) wordt God niet als God verheer-
lijkt of gedankt. We lezen dat in Romeinen 1:18. De men-
sen schrijven aan God hun eigen beperkingen toe. Daarom
denkt de mens, dat God ook experimenten uitvoert. En dat
Hij Zijn best doet in bepaalde omstandigheden, maar (lang)
niet altijd Zijn doel bereikt.

‘Goed nieuws van God, dat is het.’

Vanaf het begin onthulde God zich als Degene, die genadig en
barmhartig is. Dat werd door het zondigen van Adam en Eva
duidelijk. Hij zocht de mens op met de vraag: ‘Waar ben je?’
Die mens, Adam, verstopte zich voor Hem. In de avondkoelte
echter, zocht IEUE (Ik ben) het gesprek met de mens.

‘De zonde had grote gevolgen.’

Het zondigen van Adam en Eva had tot gevolg, dat het ster-
ven begon te werken in hen. Uiteindelijk zouden zij ook dood
gaan. Dat was voorzegd, het gebeurde ook. Daartoe was nodig,
dat zij geen toegang meer hadden tot de boom van leven.
Cherubs werden erbij gesteld en de vlam van een bewegend
zwaard, zodat zij niet zouden leven tijdens de eon.

‘Het stervensproces zit in ons allemaal.’

En daaop zondigen wij (Romeinen 5:12). Het ontbreekt de
mens aan vitaliteit (levenskracht) om niet meer te zondigen.
God echter had het Lam tevoren gekend, vóór de nederwer-
ping van de wereld (1 Petrus 1:19,20). Er was voorzien. Dat
toont de zorg, liefde en barmhartigheid van de Vader.
De mens staat er niet alleen voor. De Messias, het Lam, Hij,
Jezus Christus, kwam tot redding van heel de schepping! 

‘Blij met het evangelie van Paulus.’

Net zoals we blij zijn met Zijn woord in het algemeen, waarin
God zich onthult. Het evangelie van Paulus, ja dat stoelt onder
meer op de drie keer dat hij zegt: mijn evangelie. Dat houdt
natuurlijk niet in, dat Paulus dat zelf zou hebben bedacht.
God heeft in Zijn genade een uniek evangelie aan de apostel
toevertrouwd.

‘Wanneer je dat ziet, wil je niet anders.’

We hebben een heerlijk goed nieuws te brengen. De redding
van alle mensen, de levendmaking van heel de mensheid.
Dat op zich kom je nooit zo tegen in de rest van de Schrift.
Maar de rechtvaardiging om niet, in Zijn genade, buiten de
wet om. Dat is uniek, lees je alleen bij Paulus. En dan de ver-
zoening, de genade waarin wij staan.

‘Het evangelie van God.’

De gerechtigheid op grond van geloof, dat lezen we bij Abram
die God geloofde. Paulus maakt ook in Romeinen het geheime-
nis van het evangelie bekend: de verzoening door de dood van
de Zoon heen. In Zijn leven (nu) gered! Daar kun je mee leven
en mee sterven, want opstanding wacht. Net zoals Hij opgewekt
werd, zullen ook alle leden van het lichaam opgewekt worden
bij de bazuin van God (1 Thessalonicenzen 4:13-18)!