Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wonderlijk, hoe Gods plan in elkaar zit. Kun je niet bedenken.’

Hij heeft Zijn eigen Eerstgeborene tevoren al klaar. Voordat het plan van tijd-
perken (eonen) ging lopen, werd het Lam gekend. Vóór de nederwerping van de
wereld. Ongelooflijk. Christus is dan ook de Gods origineel van de schepping.
In Openbaring 3:14 wordt Hij zo genoemd:

En schrijf aan de boodschapper van de ecclesia in Laodicea:
Dit nu zegt de Amen, de trouwe en ware Getuige,
het Begin van de schepping van God.

‘Hij is de Hoogste, onder Vader, toch?’

In Kolossenzen 1:15 wordt Hij de Eerstgeborene van heel de schepping genoemd.
Ongelooflijk, hoe lang geleden Hij door Vader al bedacht, gecreëerd en gescha-
pen was om het Beeld van de onzichtbare God te zijn. Bedoeld om mens te wor-
den schiep God in Hem de mens(heid).  Zo kon de Zoon van Zijn liefde Mens wor-
den en werkelijk Beelddrager van God zijn. Zo wandelde Hij echter in vernedering.
We hebben nauwelijks besef hoe groot de heerlijkheid was die Hij voor de wereld
had. Die heeft Hij afgelegd en is zo verootmoedigd geworden tot de dood, ja de
dood van het kruis.

‘En daarna werd Hij ook de Eerstgeborene uit de doden.’

Ja, wat een bijzondere plaats heeft de Zoon toch in Gods plan. Dat is zo, opdat
Hij in alles de Eerste wordt. Hij is tegelijkertijd de Hoogste boven alles uit, in Zijn
verheerlijking aan de rechterhand van de Vader. Dat is dus via de diepte van
Golgotha gegaan. Door de dood heen heeft Hij alle zonde gedragen. Zo kunnen
wij in echte vrijheid leven, vrij van de banden van de zonde en die van de Thora.
Leven voor God om tot Zijn eer te zijn, zoals de Zoon Hem eerde/eert!

‘Wat me opviel bij Abel was dat hij een van de eerstelingen als offer bracht.’

We zien, dat dit door Ieue hoog gewaardeerd wordt. Omdat van Kaïn niet gezegd
wordt dat hij van het beste of van het eerste van de vruchten een offer bracht.
Van Abel wel, hij bracht de eerstgeborene. Dat is een van de lijnen in de Schrift
die van belang zijn. Israël kende de Thora van de eerstgeborenen. Die waren
voor Ieue, zoals Exodus 13:2 zegt:

Heilig voor Mij iedere eerstgeborene, openend iedere baarmoeder te midden
van de zonen van Israël, van de mens en van het beest. Hij is voor Mij.

‘Bij de uittocht uit Egypte moesten de eerstgeborenen losgekocht worden door
bloed aan de deurposten.’

Bloed van een lammetje was nodig om de eerstgeboren zonen van Israël vrij
te maken, zodat ze ook met de uittocht mee konden. De eerstgeborenen van
Egypte werden gedood. Het bloed van het lammetje was beslissend. Natuur-
lijk een prachtige uitbeelding van het grote verschil dat het Lam van God uit-
maakt voor de wereld. Zou Hij niet geofferd zijn door Vader, dan zou het in de
wereld (en Egypte is een type van de wereld) bij de dood blijven. Maar Hij werd
opgewekt nadat Hij de zonde van de wereld gedragen had!

‘En zo klinkt ook vandaag weer evangelie. Wat een blijde boodschap hebben we
toch. Heerlijk!’

Om terug te keren naar Abel; hij bracht het beste, want hij bracht ook van het
vet van het dier als offer. Het beste. Maar, een type is niet zomaar iets. Het ge-
weldige type van de eerstgeborene, niet alleen van de dieren, maar ook van de
mensen, krijgt zijn waarde door de ware Eerstgeborene: de Heer Jezus Christus.
Die Eerstgeborene van heel de schepping was tevoren al geschapen. Daarna
kwamen er nog veel eerstgeborenen, die in feite allemaal wezen op de Hem,
die al eerder de Eerstgeborene was!

‘Het lijden werd door dit offer uitgebeeld?’

Op een of andere manier werd het lijden, het doden van een onschuldig stuk
kleinvee, en dan nog wel de eerstgeborene, naar voren gebracht. Lijden, en
een opstijgoffer voor Ieue Alueim (de Heer God). Abel –in zichzelf een type
van Hem, die komen zou- aanbad Ieue door dit offer te brengen. Later zou er
voor de Zoon geen andere weg blijken te zijn dan die naar Golgotha. Hij bad
dat die drinkbeker aan Hem voorbij mocht gaan, maar dat kon niet. Hij schikte
zich onder de wil van Vader.

‘Het bloed wijst op vergeving?’

Dat is volgens Hebreeën 9:22 wel het geval. Alleen bij Paulus (misschien was
Hebreeën ook door Paulus geschreven) lezen we in zijn onderricht in Romeinen
dat wij gerechtvaardigd zijn in Zijn bloed. Het betekent voor ons de grond van
onze redding. Het bloed verwijst naar het lijden en naar het zieleleven dat Hij
aflegde. Hij deed dat zelf, hebben we gezien. De lansstoot was van een van de
Joodse omstanders voorafgaand aan Zijn dood, maar was niet de oorzaak.

‘Nee, dat was verrassend, toen we daarbij stilstonden.’

En nadat Hij stierf kwam er een soldaat, die met zijn lansspits nogmaals in Zijn
zijde stak –misschien op de plaats waar al een wond was- en toen werd Zijn
dood bevestigd. De benen hoefden niet gebroken opdat Hij een volmaakt Lam
kon zijn! Machtig, hoe de Schrift vervuld werd en alle typen volmaakt wijzen
op Hem, het allerhoogste, ver boven alle andere uitstijgende Offer. Dat doet
definitief de zonde (en daarmee ook de zonden) weg uit het universum!

‘Ja, zo zit er weer veel in een klein stukje tekst van de Schrift.’

Als we de beide offers overdenken, dan is een kenmerkend verschil: het bloed.
Ongetwijfeld heeft Abel van zijn vader geleerd, hoe je een dier het best kunt
slachten. Eerst het bloed eruit laten gaan, zodat het minder te lijden heeft van
het doodgaan. Later zou de hogepriester van Israël één keer per jaar in het hei-
lige der heiligen het bloed sprenkelen op de ark zodat de cherubs het zouden
zien. In Abels dagen bewaakten de cherubs de toegang tot de boom van het
leven, zodat hij wellicht het bloed voor hun aangezicht heeft gebracht.

‘Waarom zou hij dat dan gedaan hebben?’

Vermoedelijk was bij het geboomte van het leven de aanwezigheid van God.
En bij de cherubs lag de lijn die hij niet mocht passeren. Later zou de hoge-
priester ook niet verder mogen komen dan voor de ark en daar het bloed in
Gods tegenwoordigheid brengen. Uiteraard was dat een heenwijzing naar het
grote Tegenbeeld: het kostbare bloed van Christus!

‘Ja, hier ben ik weer even stil van. Het spreekt alles van Christus.’

Wat is dat geweldig he. Ook Abel is in zichzelf een type van Christus. Hij diende
Ieue op de juiste manier en was ook herder. Hij werd door zijn broer gedood,
net zoals de Heer Jezus later door Zijn broeders naar het vlees gedood werd.
We hebben geen uitvlucht door te zeggen dat Hij door de Romeinen aan het
kruis genageld werd. Petrus zei op de Pinksterdag tegen de zonen van Israël
die daar bij elkaar waren:

Laat dan heel het huis van Israël zeker weten dat God Hem tot een Heer en
Christus gemaakt heeft, deze Jezus, die jullie gekruisigd hebben!

‘Dat is weer erg duidelijk ja.’

Zo was Kaïn een type van het afvallige volk, de Joden. Hij ging later steden
bouwen, en dat is geen positief gegeven in de Schrift. En wat Abel bracht, in
de Schrift wordt het aangeduid als een offer, dat opsteeg en een aangename
geur voor Ieue was. De bloedstorting wordt in Hebreeën 9:22 in verband ge-
bracht met vergeving, het laten gaan. In Hebreeën 11:4 wordt gezegd, dat
Abel rechtvaardig was en in geloof handelde!

‘Abel bracht van zijn kleinvee een offer, en Kaïn niet. Was dat het?’

Ja, we zitten daarmee in de goede richting. Abel bracht een dier van de eerste-
lingen van zijn kleinvee. Daarmee wordt voor ons duidelijk, dat hij het grote
onderwijs van Ieue Alueim (de Heer God) had begrepen. Die had een dier ge-
dood om de mens te voorzien van kleding, nadat de mens zelf van vijgenblade-
ren (product van eigen handen = eigen werken) zich schorten maakte.

‘Ja en wat nog meer, wat blijkt nog meer?’

We beseffen nog niet –vermoedelijk- hoeveel Adam en Eva hebben begrepen
van Gods onderricht in het offeren van een onschuldig dier. In elk geval zijn ze
gegroeid in het besef van wat de Prediker later zou vaststellen na onderzoek
en goed rondkijken in de wereld. ‘IJdelheid van de ijdelheden, alles is ijdelheid.’
Want de naam van Abel is vrijwel hetzelfde woord in het Hebreeuws als wat
in Prediker vertaald is met ‘ijdelheid’: het Hebreeuwse woord hebel.

‘Ja, en wat betekent de naam Kaïn dan?’

Dat betekent verwerven. Dus eerst kon de mens nog wat optimistisch vaststel-
len dat zij wat verworven hadden: een zoon. Maar later werd Abel geboren en in
de naamgeving gaf de mens te kennen dat zij ook waarnamen, dat hun eigen in-
spanningen ijdel waren, leeg. Toch kunnen wij uit hun leven afleiden, dat zij een
andere geestelijke inslag hadden. Kaïn werd bouwer van steden en Abel gaf door
zijn offerande aan een houding van aanbidding te hebben.