Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

24 december 2019

‘Vader bepaalt alles.’

Mensen geloven dat niet. Ook gelovi-
gen niet. Pas na verloop van tijd gaat 
de mensen eigen zwakte beseffen. In
het leven van Jakob besefte de aarts-
vader dat toen hij Esau ging ontmoe-
ten. Esau! De broer die hij door mid-
del van bedrog van het eerstgeboor-
terecht en zegen had afgenomen. We
kunnen de ijver van Jakob om die ze-
gen te verkrijgen, waarderen. Maar
toch was het list die hij gebruikte.

‘Ja, maar Jakob heeft de zegen.’

Hij was een slim en erg actief mens.
Toch kon hij God niet misleiden. Het
is de God, Die ook Abraham en Isaäk
zegende. Die ging met Jakob mee, on-
danks zijn gedrag. Wij denken, dat on-
ze God onmiddellijk stopt met zegen-
en of genade schenken als wij falen,
tekortschieten. Dan verlaat Vader je
niet. Hij helpt je overeind zodat jij als
mens weer verder kunt. Het is in elk
geval Zijn gunst, waar je niet los van
kunt raken.

‘Dit betekent veel voor mij.’

Als gelovige weet je je gered in gena-
de, wat zoveel meer is dan vergeving.
In Hem gezegend met iedere geeste-
lijke zegen. Dat hoor je steeds en dat
is goed. Daaruit volgt een wandel die
tot eer van Christus is. In het leven als
gelovige heb je ups en downs,diverse
fases waarin het soms minder gaat. In
ieder geval zijn dat leermomenten, we
zijn wat dat betreft in Gods onderwijs
opgenomen. Dat duurt tot de bazuin.  

23 december 2019

‘De genade staat voorop.’

In het leven van Jakob, bij wie het eer-
ste deel van zijn leven (tot aan de Jab-
bok) de vleselijke gelovige typeert, is
het Jahweh, Die altijd meeging. Toen
hij bij Laban was, zegende Jahweh de
bezitter van het eerstgeboorterecht. 
En dat in een periode, waarin hij nog
steeds eigen trucs gebruikte om zelfs
oom Laban om de tuin de leiden. Zo 
kunnen ook de leden van het lichaam
van Christus handigheidjes hebben.

‘Ja, herkenbaar.’

Ondanks alles blijven de gelovigen in
Christus gezegend. Net als Jakob. God
zet in ieders leven processen in waar-
door zij groeien in geloof. Dat gaat ge-
lijk op met afbraak van het eigen ik in
de praktijk. In wezen is -op Golgotha-
het oude ik (de oude mens) mede-ge-
kruisigd en vervolgens begraven. In
de praktijk is het vaak een langdurige 
afbraak. God geeft geloof, in de mate
die Hij het beste acht.

Dat is Zijn wijsheid.’

En onze dwaasheid gaat ten onder. En
net als bij Jakobs dwaasheid, komt de
grote God hem tegen. Daarna is voor 
de gelovige Jakob alles anders. Wat er-
na ontbreekt is het vertrouwen op ei-
gen ‘oplossingen’. In plaats daarvan is
het vertrouwen op Jahweh en de be-
loften die Hij gaf, het enige in Israëls 
leven. Niet langer zijn beweegredenen
vanuit de mens bepalend, maar onze
Vader alleen.

22 december 2019

‘Altijd in Zijn hand.’

Zo kun je je eerder een Jakob voelen
dan een Abram. Die wandelde alleen 
door geloof. Jakob echter, leefde zeker
het eerste deel van zijn leven door ei-
gen ‘oplossingen’. Dat leverde hem af-
keer en zelfs vijandschap op. Maar de
rode draad in zijn turbulente leven was 
Jahweh, Ik ben. Die trok met Jakob mee
het land uit, naar oom Laban. Dus in de
20 jaar dat zijn leven een Luz, een om-
weg, kende, ging Jahweh mee.

‘Wonderlijk wel.’

Ja en bij Abraham en Sarah hoor je zeg-
gen: zou voor Jahweh iets te wonderlijk 
zijn? Nee. Voor Hem is niets te wonder-
lijk. O, hoe zwak kan een gelovige zijn! 
Maar het blijft een gelovige. Jakob, die 
in zijn leven een type is van de vleselij-
ke gelovige, bleef niettemin gezegend. 
We laten nu het meerdere licht, dat de 
apostel Paulus in genade ontving zien:

want de genadegaven en de roeping 
van God zijn onberouwelijk

‘Wat is dat geweldig he.’

De overmaat aan genade is te allen tij-
de groter dan de zwakheid van ons als
gelovigen. Jakob kwam uiteindelijk bij 
de Jabbok en toen werd alles anders. 
de confrontatie met Esau moest eens 
komen. En nu kon hij als manke Israël 
alleen maar rusten in, vertrouwen op
Jahweh, Die als Ik ben óók Ik zal er zijn
is. Zo is het ook met ons. Er zal een mo-
ment in ons leven komen, dat we alleen
de Vader van onze Heer vertrouwen, en
niet onszelf. 

Deze studie te Soest geeft nadere toelichting
op de wetgeving die op en bij de berg Sinai
of Horeb plaatsvond. Een aantal feiten in ver-
band met de Thora (wet) werden besproken.
Daarnaast werd de vraag ‘waarom de wet?’
beantwoord. Luister: deel A en deel B

21 december 2019

‘Bijzonder wat we overwegen.’

Achteraf gezien ontdekken we steeds
meer van Gods plan. De mens moest
zondigen. Daar was geen ontsnappen 
aan. Dat Adam en Eva niet mochten e-
ten van de boom van kennis was zeker
geen proefgebod. Alsof God zou wach-
ten, om te kijken wat ze ermee deden.
De slang kreeg ook toegang tot Adam 
en Eva. Door God werd dat niet verhin-
derd. De mensen aten wel. Dat was de
bedoeling.

‘Gods plan maakte dat nodig.’

Nu was de weg vrij voor de komst van 
de Heer Jezus Christus. Het voornemen
van God was: Zijn liefde tonen. Dat is 
zeker gelukt. Dat was Gods bedoeling;
uiteindelijk wordt wat God wil, tóch 
bereikt. God wil, dat alles mensen ge-
red en tot erkenning van de waarheid 
komen. Mensen en machten gaan nu
nog steeds tegen Zijn wil in. Maar kun-
nen Zijn bedoeling niet weerstaan. Ze
zijn niet tot Zijn eer – nu, maar zullen 
dat later, na Gods plan, wél zijn.

‘Machtig, ik kijk ernaar uit.’

We kunnen Gods liefde niet ontlopen.
De basis voor al Gods handelen, Zijn in-
tens grootse voornemen is liefde. Daar
kun je niet omheen. We zijn verbonden 
met Hem vanaf de schepping, omdat 
in de Zoon van Zijn liefde het al gescha-
pen is (Kolossenzen 1:15,16). Al wat er-
na gebeurde, moest met Zijn liefde ver-
bonden zijn. Dat geldt dus ook voor u, 
jij en ik. Ons leven is altijd in Zijn hand!