Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘We hebben een geweldige eenheid dus in het lichaam van Christus.’

We zien in dit gedeelte Christus Jezus aan het werk. Dat begon in vers 14:

Want Hij is onze vrede, die
– die beiden één maakt
– de middenmuur van de stenen omheining wegbreekt
– de wet van geboden in inzettingen buiten werking stelt
– opdat Hij de twee in Zichzelf tot één nieuwe mensheid zal scheppen
– vrede makend
– beiden in één lichaam met God door het kruis wederzijds zal verzoenen
– de vijandschap erin dodend

Alsjeblieft! Maar liefst zeven activiteiten van Christus Jezus. Hij heeft alle
barrières weggebroken; zowel die tussen God en mens als die tussen de
twee groepen. Al wat gezegd wordt, ademt de diepe vrede, die Hij voor
al de leden van het lichaam is. Hij is het Hoofd!  

‘Fantastisch. Werkelijk geweldig, dat dat één en al genade is. Het is alles
Zijn werk.’

Ja je komt weer onder de indruk als je het even op een rij zet. Gewoon
wat er staat. Heerlijk toch? Uitstekend evangelie, het steekt ver boven de
andere evangeliën van de Schrift uit. Met kop en schouders. Nergens an-
ders lees je een evangelie dat zo totaal Zijn werk is. Niets van onszelf bij.
Daar word je en blijf je blij van. De totale uitdelging van alle mogelijke
vijandschap in het lichaam van Christus staat model voor dat wat alles
overheersend zal zijn in de nieuwe schepping: verzoening, vrede!

‘Wat een heerlijke toekomst wacht heel de schepping toch!’

Vrede, de totale uitdelging van alle vijandschap is door het kruis. Daar
werd in en door Hem, door Zijn dood die akelige vijandschap gedood.
En zo bracht God doorheen de dood van Zijn geliefde Zoon verzoening
tot stand. Hij maakte vrede door het bloed van Zijn kruis. Daarop en
daardoorheen brengt Hij de verzoening tot stand. Die zal heel de schep-
ping bereiken. Het is slechts een kwestie van tijd!

‘Wat dus ook gebeurde aan het kruis, is dat de vijandschap gedood
werd?’

Dit is wat in het lichaam van Christus al geldt. De apostel schrijft:

en beiden in één lichaam met God door het kruis wederzijds zal ver-
zoenen, de vijandschap erin dodend

Paulus wijst op het ene lichaam waarin eenheid is. Er bestaat geen
onderscheid meer in dat lichaam. Geen verschil meer op grond van af-
stamming of religieuze achtergrond. Zoals eerder door Paulus gezegd
in Galaten 3:26-28, er is geen verschil meer tussen Jood en Griek, slaaf
of vrije, mannelijk of vrouwelijk. Hier staat de eenwording in Christus
Jezus van twee groepen (gelovigen uit Israël en uit de natiën) op de
voorgrond. De verzoening is wederzijds, tussen deze twee groepen.

‘Dus de vijandschap erin dodend heeft te maken met het lichaam van
Christus?’

Doordat Hij aan het kruis stierf, werd ook de vijandschap gedood. Deze
vijandschap was zichtbaar in Zijn vlees. Hij was besneden op de 8^e dag,
op zichzelf is de 8 al een heenwijzing naar de nieuwe schepping. De
letterlijke besnijdenis was een aanduiding van het voorrecht dat Israël
had. Daarin lag een vleselijk verschil. Dit leverde vijandschap op tussen
Israël en de natiën. Mensen uit de natiën mochten in die tijd niet nade-
ren tot het heiligdom, de tempel. Zij werden door de Joden tegenge-
houden, middenmuur van de stenen omheining was daar de uiting van.

‘De vijandschap is dus gedood aan het kruis toen Hij stierf?’

Door het kruis werd Zijn oude situatie, Zijn leven op aarde beëindigd.
Daarmee ging ook de vijandschap in de dood. En is er vrede in het lichaam
van Christus. Daardoor een eenheid die in de wereld niet voorkomt.
In elk geval zal er in het volledige lichaam na de bazuin, als dat boven bij
Hem is, geen enkel spoortje vijandschap meer zijn. Het lichaam hoort al
bij de nieuwe schepping. In Christus zijn wij dat al. Wij genieten van de
genade en de vrede die eens de totale nieuwe schepping zullen regeren!  

‘Wat een prachtige waarheid zit in dit gedeelte.’

Het spreekt onder meer van eenheid en dus van de nieuwe schepping
waarin alles één is. Dat blijkt uit de twee woorden die nu volgen en
één woord in het Grieks weergeven: vrede makend. In dit stukje wordt
4 keer die vrede benadrukt: Hij is onze vrede (vers 14), vrede makend
(vers 15), vrede (2x, vers 17). In de nieuwe schepping, die geestelijk is,
heerst vrede. Dit in tegenstelling tot de oude waar het vlees kenmer-
kend is. Daarin is sprake van vijanden en vijandschap.

‘Mooi om deze verschillen te zien.’

Het gaat in dit stukje over twee groepen die één zijn geworden, en dat
is de vrucht van het kruis. Aan het kruis werd de vijandschap gedood.
Waarom? Omdat daar het vlees, de oude mens meegekruisigd werd.
Het vlees werd gedood, en daarmee de vijandschap. Het resultaat is
vrede, die door het bloed van Zijn kruis tot stand gebracht werd. Dat
klinkt ook in Kolossenzen 1:19,20.

‘Dus het is daarom vrede tussen die twee groepen?’

Ja, dat staat in vers 16 van Efeziërs 2:

en beiden in één lichaam met God door het kruis wederzijds zal ver-
zoenen, de vijandschap erin dodend

Hier wordt het belangrijkst genoemd: met God wederzijds verzoend.
De twee groepen delen in de vrede met God. De verzoening met God
is een feit sinds het kruis en de opstanding van Christus. Dat staat
voorop. Daarbij komt, dat er vanuit die wederzijdse verzoening met
God óók onderlinge verzoening tot stand gebracht is. Dus tussen die
twee groepen (uit Israël en uit de natiën) is ook vrede gemaakt!  

‘Inzettingen en geboden kunnen niet meer opgelegd worden?’

Het gebeurt wel, maar is onterecht als het gaat om het lichaam van
Christus. Dat lichaam, en al de leden leven in genade en zijn geroe-
pen voor genade. Zij zullen de overstromende rijkdom van Gods
genade tentoonspreiden te midden van de hemelingen. Het is vol-
komen zuivere genade. Daar komt geen mensenhand aan te pas.
Wat opgelegd kan worden (religie!) is aan het kruis genageld. De
tegenwerker bedient zich bij voorkeur van wet. Vandaar dat in
Kolossenzen 2:14-16 óók gesproken wordt over hemelse machten!

‘Zo zien we de diepte, als we Kolossenzen 2 erbij pakken.’

Nou en of. De wet van geboden in inzettingen is buiten werking ge-
steld. Die werd toen gesymboliseerd door de sorèg, de middenmuur
van de stenen omheining. In Christus Jezus bestaat die scheiding niet
langer. Twee groepen zijn één, geestelijk gezien. Dát is boodschap
die in Efeziërs 2:11-22. Er staat dan ook in vers 15 van Efeziërs 2 :

opdat Hij de twee in Zichzelf tot één nieuwe mensheid zal scheppen

Wat is dat geweldig. Een nieuwe mensheid. De oude werd geschapen
door God opdat die zou sterven met Christus aan het kruis. Daarna
kwam Hij als de Eersteling van de nieuwe schepping uit het graf, en
was in Hem die hele nieuwe mensheid aanwezig!

‘Ongelooflijk. Wat een evangelie is dit.’

Dit heeft Christus Jezus aan Paulus onderwezen. Hij schreef het op.
Unieke boodschap die je bij de apostelen van de besnijdenis niet leest.
De Talmoedgeleerden van deze tijd kunnen hier niets van begrijpen.
Zij zijn blind voor de dingen die Paulus naar voren brengt in zijn brie-
ven. Dat was toen zo, en is nu nog steeds aan de orde.
Wij, als gelovigen in Christus Jezus, maken al deel uit van de nieuwe
schepping, de nieuwe mensheid. Dat we die uitleven, vandaag! 

In Israel Today wordt op 7 februari 2014 verwezen naar een artikel
in de krant Ma’Ariv van de hand van Admiel Kosman, een Talmoed-
geleerde. Volgens deze professor heeft Paulus de christenheid ge-
sticht, en niet Jezus van Nazareth. Hij zegt dan ook: ‘Ons probleem
is met Paulus, niet met Jezus‘. Hij betoogt, dat Paulus wegtrok van
het judaïsme, en bezig was de gelovigen ervan los te maken waar-
door de christenheid is ontstaan.
Verder zegt hij, dat de toenmalige leiders van de vroege ‘kerk’ zich
tegen Paulus verzetten, omdat hij zich in niet-Joodse richting be-
woog.
Volgens Kosman was Paulus geen ware volgeling van Jezus, maar
gebruikte het platform dat hem door Jezus geboden werd om zijn
eigen leringen naar voren te brengen.
Kosman concludeert uiteindelijk, dat Jezus, die een Jood was die de
wet in acht nam, niet echt blij zou zijn (geweest) met de activiteiten
van de apostel Paulus.