Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat een heerlijke verwachting kennen wij!’

Het ‘hoop doet leven’ is maar een hele zwakke uitspraak als
het gaat om onze bijzondere toekomst. Dat betekent niet, dat
wij met ons hoofd in de wolken lopen als zweverige mensen.
Het houdt juist in, dat wij in ons hart met een geweldige vreugde
leven, die niet dooft. Als wij de woorden van leven horen, die de
apostel van de natiën schrijft, dan leidt dat tot een steeds dieper
wordend verlangen naar de heerlijkheid, die God ons aanzegt in
Zijn heilige Schriften.

‘Je kunt het nauwelijks bevatten, we zijn bevoorrechte mensen.’

Daarom bidt de apostel de God van onze Heer Jezus Christus, de
Vader van de heerlijkheid, dat Hij ons een geest van wijsheid en
onthulling zou geven, in erkenning van Hem, opdat wij zien (met
de verlichte ogen van ons hart) wat de verwachting van Zijn roe-
ping is. Die roeping blijkt in Efeziërs een verwachting te geven te
midden van de hemelingen (Efeziërs 2:6,7). Een verwachting die
net zo zeker voor ons is, als de verwachting van heerlijkheid op
aarde voor Abraham was. Die verwachtte de stad met fundamen-
ten, wij verwachten boven met Hem de heerlijkheid van Zijn ge-
nade in Zijn mildheid te tonen aan hen die daar zijn.

‘Hij heeft het gezegd, en die belofte is net zo betrouwbaar als de 
beloften die aan Abraham, Isaäk en Jakob gegeven waren.’

Wij weten van die beloften, in Abraham en in zijn  Zaad zouden
alle geslachten van de aarde gezegend worden. Dat zal ook gaan
gebeuren in de komende eonen op aarde. Grote zegen, door de
Zoon van Gods liefde. In de 1000 jaren en vooral op de nieuwe
aarde. Grote heerlijkheid voor Israël en de volkeren.
De heerlijkheid, de grote zware vrucht en zegen van de Zoon in
de hemelen is weggelegd voor de gemeente die het lichaam van
Christus is. Een hemelse zegen en roeping die onvergelijkbaar
veel groter is dan die aan Israël geschonken is en zal worden.
Hoewel dezelfde woorden gebruikt worden: zoon, lotgenieting,
zegen, et cetera. Maar het heeft een veel grotere en veel meer om-
vattende reikwijdte en diepte dan de inhoud die er voor Israël in
deze begrippen zit. Wat een rijkdom! 

‘Wel bijzonder, dat wij zo’n enorm uitzicht mogen koesteren
en weten dat Vader alles leidt.’

Ja, de Vader van de heerlijkheid is de God van onze Heer Jezus
Christus. Hij is het, die bepaald heeft dat wij nu in het lichaam van
Christus thuishoren en een machtige bediening gaan vervullen te
midden van de hemelingen. Nog nooit was zoiets bekendgemaakt.
Paulus mocht deze kostbare woorden door de geest van wijsheid
en onthulling opschrijven. Woorden, die trillen van vreugde over
zo’n plan, zo’n God, die liefde is en nooit zal laten varen wat Zijn
hand begon.

‘Mooi hoor, dat wij daarbij horen en zelfs zo’n belangrijke rol zul-
len spelen in Gods plan.’

En weet je? Het is alomvattend. De gemeente die Zijn lichaam is 
speelt de hoofdrol in dat grote plan, omdat deze gemeente zo nauw
met Christus verbonden is. Al het andere is van lagere orde. Niet
omdat die gemeente zo graag zelf de hoofdrol in Gods plan wil
spelen, maar omdat God die plaats aan deze uitgeroepenen heeft
gegeven. Israël heeft straks haar eigen plaats op aarde. Maar de
gemeente die het lichaam van Christus is, is geroepen tot het de
hoogste hoogte in het universum: de hemelen, waar de hemelse
machten en krachten zijn, die zich in vijandschap verzetten tegen
God en tegen Christus.

‘Uit op totale redding, verzoening en heerlijkheid zonder einde voor
al die hemelingen?’

Duizelingwekkend licht, dat zal het uiteindelijk zijn. Wij zullen door
Christus geleid alle duisternis doen verdwijnen. Eerst alle geestelijke
duisternis uit deze hemelingen verdrijven door bekendmaking van het
het evangelie van verzoening voor hen, de boodschap van Efeziërs en
Kolossenzen zal hen bevrijden van de volmacht van duisternis die over
hen heerste. Zij zullen ook eens in diepe aanbidding voor God en Zijn
Christus hun knieën gaan buigen en ook hun ’tong’ zal belijden dat Hij,
Jezus, Heer is, tot eer en heerlijkheid van God, de Vader! 

‘Ongelooflijk zeg, dat van gisteren, ik ben er nog ondersteboven
van. bij wijze van spreken.’

Ja, er wordt weleens de indruk gewekt dat een gelovige niet zou
mogen genieten. Nou, dat kunnen wij wel. Nou en of! Wij genieten
dagelijks van ons hemels lot(s)deel. Een roeping die wij nooit heb-
ben kunnen bedenken. Laten wij daarom meebidden met Efeziërs 1:17
dat wij allen (het hele lichaam van Christus) een geest van wijsheid
en onthulling in erkenning van Hem ontvangen van de Vader van de
heerlijkheid. Dit laatste blijft een bijzondere aanduiding. Voor zover
ik weet is dit de enige keer, dat God zo genoemd wordt. Je vindt ook
‘Vader van de lichten’, bijvoorbeeld. Maar niet wat in Efeziërs 1:17
staat: ‘de Vader van de heerlijkheid’.

‘Dat is dus een hele bijzondere uitdrukking?’

Als je ‘Vader’ ziet als degene die de heerlijkheid brengt, verwekt als
het ware, dan is dat opvallend. Omdat het hier gaat om het lichaam
van Christus. In verband met de hoogste geestelijke waarheden wordt
Hij zo genoemd. Deze waarheden staan in verband met het lichaam
van Christus. Natuurlijk komt alle heerlijkheid tot stand door het werk
van de Zoon van Zijn liefde. Maar als je Efeziërs leest, lijkt het erop,
dat juist de ekklesia die Zijn lichaam is, onlosmakelijk met Hem ver-
bonden is. En dat het lichaam als Zijn complement meewerkt in het grote
plan van onderschikking van allen aan de Zoon en daardoor aan God.
Dan blijkt misschien wel, dat de Vader alle heerlijkheid tot stand brengt
door middel van Zijn Zoon, samen met de zonen die bij het lichaam van
Christus horen.

‘We zijn, als dat zo is, ongelooflijk bevoorrecht. Waar hebben we dat
aan te danken?’

Niet aan iets dat wij zelf gedaan hebben. We hebben er niets aan toe-
of af kunnen doen. Het is te danken aan Gods keuze. Hij koos ons uit,
uit deze wereld om bij het lichaam van Christus te gaan horen. Dat was
al vóór de nederwerping van de wereld besloten (Efeziërs 1:4). Hij deed
het licht aan in ons hart. Zelfs het geloof is een genadegeschenk (Filip-
penzen 1:29). En de bestemming voor ons is een hemelse. Geen toe-
komst op aarde, dat ligt op de weg van Israël. Wij ontvingen een hemel-
se bediening en zouden ook daarnaar leven. Wandelen waardig aan de
roeping waarmee wij geroepen werden. God trekt ons uit de tegenwoor-
dige boze eon, naar Zijn wil. Niets kan verhinderen, dat wij straks ook
lijfelijk te midden van de hemelingen zullen zijn. Wat een uitzicht! Dat
doet je relativeren wat je vandaag op aarde overkomt.  

‘Net als Israël zijn ook wij uitgekozen, alleen wordt van ons gezegd,
dat het al van vóór de nederwerping van de wereld was.’

Dat is in Christus. In Efeziërs 1:3,4 blijkt, dat wij alleen geestelijke
zegen hebben ontvangen, in Christus. Ook staat erbij: te midden
van de hemelingen. Onze roeping en toekomst is dáár, boven, sa-
men met Christus, voor de hemelse machten en krachten. Geen
enkele andere groep op aarde heeft ooit zo’n roeping gehad. Het
is allemaal teveel om te bevatten met ons gewone menselijke ver-
stand en begripsvermogen. Daarom bidt hij ook in Efeziërs 1 om een
geest van wijsheid en onthulling in erkenning van Hem.

‘Velen bidden om een uitstorting van de heilige geest, maar dit is
iets anders, dus.’

Hier gaat het niet om een uitgieten van de heilige geest, maar om een
bijzondere toedeling van de geest van God. Hij stelde al vast in 2 Cor-
inthiërs 1 en in Efeziërs 1:13,14, dat wij al verzegeld zijn met de geest
van de belofte, de heilige toen wij het woord van de waarheid van het
evangelie hoorden. Ook dat is in Christus.
Maar in Efeziërs 1 bidt hij om de geest van wijsheid en onthulling in er-
kenning van Hem. En Wie bidt hij daarom? De Vader van de heerlijk-
heid. Dat zouden wij niet missen. Hij bidt dus speciaal de Vader van de
heerlijkheid om deze bijzondere toedeling. Het gaat hier om de Vader,
die heerlijkheid beoogt voor de  gemeente die het lichaam van Chris-
tus is. Dit moet wel een speciale heerlijkheid zijn.

‘He, dat heb ik eigenlijk nog nooit zo gezien.’

Het gaat hier om de bijzondere roeping en heerlijkheid, die nog niet
in Romeinen of in de beide Korintebrieven bekend was gemaakt. Deze
heerlijkheid betreft het lichaam van Christus, dat geroepen is tot een
speciale lotgenieting (Efeziërs 1:14), niet op aarde. Want Israël kreeg
door loting een lot(s)deel op aarde in het land toebedeeld onder de
aardse Jozua, die immers een type is van de ware hemelse Jozua, onze
Heer Jezus Christus (Efeziërs 1:17). Wij komen niet in de plaats van Israël,
wij sluiten ook niet aan of gaan op in Israël, maar wij ontvangen, door de
rijkdom van Zijn genade, een hemels lot(s)deel, boven, te midden van de
hemelingen!  

‘Als je predikingen vandaag de dag beluistert, hoor je eigen-
lijk weinig uit de brieven Romeinen tot en met Filemon.’

In evangelische kring wellicht wat meer dan in de kerken. Maar
men laat dan veel liggen. Genade is op sommige plaatsen wel
goed hoorbaar. Je hoort echter ook daar -soms heel minimaal-
aanvullende voorwaarden. Dan is de genade net niet zuiver meer.
Ook hoor je aanvullend de wet prediken. Allemaal misschien goed
bedoeld, alleen kun je de twee -genade en wet- niet bij elkaar
mengen. Het is: wet óf genade, besnijdenis/doop óf Christus, werk
óf geloof.

‘Daar zullen ze geen “amen” op zeggen als ze dat gewend zijn.’

Nee, ze zullen dat maar een vreemd scherpe boodschap vinden.
Het is wel de Galatenbrief. Daar stelt de apostel het zo scherp.
Men zou nu van hem zeggen, dat hij niet verstandig is en de pole-
miek zoekt. Maar waar het om de waarheid van het evangelie gaat,
week de apostel geen uur. Hij heeft het in confrontatie met de bin-
nengesmokkelde valse broeders geen uur laten lijken op onder-
schikking. (Galaten 2:1-5). Daar kunnen we God dankbaar voor zijn.
Overigens was er in de ontmoeting met de twaalf en vooral bij de
aanzienlijke (Jakobus, Kefas en Johannes) volledige erkenning
van zowel het afzonderlijke apostelschap als van het unieke evan-
gelie dat hij bracht aan de natiën.

‘Dus toen was er niet één, maar waren er twee evangeliën.’

Het evangelie van de besnijdenis en het evangelie van de voorhuid.
Twee afzonderlijke lijnen in Gods heilshandelen met Israël en de
rest van de mensheid. In deze tijd, dit beheer van het geheimenis
(Efeziërs 3:9) regeert genade (Efeziërs 3:2; Romeinen 5:20,21).
Het evangelie van de verlaten apostel houdt in: rechtvaardiging
door geloof, in Zijn bloed, door genade; verzoening door de dood van
de Zoon; een hemelse roeping van de ekklesia die Zijn lichaam is om
in de hemelen de hemelingen onder de voeten van de Zoon te breng-
en. Zo wordt door het lichaam van Christus het  hemelse aspect van
het geheimenis van Christus vervuld!