Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Geweldig, ga door.’

Toen was in feite de garantie afgegeven, dat de hele oogst zou gaan komen.
Hij was de Eersteling, die uit de doden werd opgewekt. Daarna gaat heel de
mensheid komen, want evenals in Adam allen sterven, zo zullen ook in
Christus allen levendgemaakt worden. Dat schrijft Paulus in 1 Corinthiërs
15:22 en dat is niet mis. Het gaat hier namelijk niet om allen, die in Adam
zijn en allen, die (nu) in Christus zijn, maar om -zonder uitzondering- alle
mensen, die uit Adam voortgekomen zijn!

‘Fantastisch, dat betekent, dat allen zullen leven en dat ik mijn ongelovige
familieleden en vrienden weer zal terugzien?’

Jawel, daar is geen enkele verhindering voor. Waarom niet? Omdat God het
gezegd heeft. Als belofte. En dan gaat het ook gebeuren. Wanneer? Weten we
niet exact, maar het zal zo zijn, dat alle vijanden (inclusief de tweede dood)
buiten werking gesteld zijn (1 Corinthiërs 15:26). Dan zal léven het laatste
woord, nee, Gód het laatste woord hebben en dat is per defintie léven, on-
sterfelijkheid, onverderfelijkheid, eindeloos leven.

‘Machtig, wat een uitzicht!’

Dat het geen eigen werken eist, dat het genade is?

‘Ja, maar daar boven uit, dat het God verheerlijkt, en Zijn Zoon.’

Nou en of, helemaal mee eens. Het evangelie, zoals Paulus dat in
Romeinen brengt, is absoluut tot eer van God. Het is evangelie van
God, aangaande Zijn Zoon, Jezus Christus, onze Heer. God wekte
Zijn Zoon op uit de dood en van tussen de doden uit. Dát is tot eer
van God. Daar kwam geen mensenhand aan te pas!

‘Er kwamen wel mensenhanden aan te pas om Hem te kruisigen en
te begraven.’

Daaruit bleek de haat en zonde van de mens. Maar niemand was ver-
volgens in staat, om Hem uit de doden op te wekken. Dat kon God zelf
alleen. Mensen konden dat nooit ofte nimmer doen. De tegenwerker
dacht het allemaal dik voor mekaar te hebben. De overpriesters en
schriftgeleerden van de Joden waren eindelijk van Hem af.

‘Geweldig he, dat God Hem opwekte, door Zijn kracht alleen.’

Elke dag vieren wij in feite de opstanding van Christus en merken wij
-hopelijk-  de kracht van Zijn opstanding in ons leven. Na Hem werden
velen in geestelijk opzicht opgewekt uit de doden, zo ook wij. Wij zijn
het die leven, opdat wij niet langer voor onszelf maar door Hem leven.
De rest is nog dood, gestorven, 2 Corinthiërs 5:14-16.

‘Daar kun je ook aan zien, dat wij leven door Zijn genade.’

Ja, Hij wekte ons op, en daar kwam weer geen mensenhand aan te pas.
Hij deed dat, niet omdat wij zo geweldig bezig waren, maar uit liefde en
Zijn genade. Paulus werd erdoor overweldigd (1 Timotheüs 1:14).
Het is een kwestie van geloof (Romeinen 4:15,16), geen werken vereist,
want dat zou onmiddellijk de eer bij God wegnemen en bij de mens
neerleggen. God garandeert álles! Dát is tot Zijn eer!

Jawel, dat hield verband met de komst van het koninkrijk van de heme-
len op aarde. Zoals bekend, dat ging niet door, Israël kruisigde haar Koning
en dat door toedoen van de handen van heidenen. In Handelingen gebeurt
ongeveer hetzelfde, alleen ligt het daar iets ingewikkelder, omdat ook de
apostel Paulus werd geroepen om het lichaam van Christus te gaan uitroe-
pen. Dat zorgt voor veel geestelijke verwarring, omdat men e.e.a. anders
wil zien.

‘De verwarring daarover lijkt wel eindeloos. Er komt nooit een einde aan.’

Jawel, als de bazuin gaat, gaat het lichaam van Christus weg. Daarna gaat de
70e week van Daniël 9:24-27 lopen en gaat God met het volk Israël verder
om het koninkrijk van de hemelen op aarde te vestigen naar Daniël 2:44.
Dit zou voor de gelovige gesneden koek moeten zijn, maar is het niet.
Helaas!

‘Ja, hoe komt dat toch?’

Andere visie op Israël, verontachtzaming van de profetiën, alles op zichzelf
toepassen, vervangingstheologie, het komt steeds neer op het verwarren van
de lijnen Israël en de gemeente. Het is zo eenvoudig: Israëls bediening als
koningen en priesters ligt op aarde voor de volkeren en de bediening van het
lichaam van Christus is boven, te midden van de hemelingen voor alle gees-
telijke machten en krachten. Vandaar dat na de bazuin het niet zo heel lang
duurt of de tegenwerker wordt op aarde gegooid. Wij in de hemelen, hij moet
eruit! En hij zal dan tekeer gaan als een brullende leeuw, zoekend wie hij zal
verslinden, zegt Petrus. Het oordeel begint dan bij het huis van God, Israël!

‘Maar: de Heer zal Zijn volk toch uitredden?’

Uiteraard. Zijn beloften aan hen zijn onberouwelijk, Hij komt er niet op terug,
nee Hij zal ál Zijn beloften vervullen! Ook die aan ons. Heerlijk toch!

‘Zo loop je muurvast inderdaad.’

Alle pogingen, die er op uit zijn op een of andere manier de gemeente deel te ma-
ken van Israël, zullen blijken tevergeefs te zijn. Als je dat doet, moet je namelijk
vroeg of laat de Thora gaan houden. Het begint dan wellicht met het niet eten
van varkensvlees, maar gaat dan verder in het houden van de zaterdag als rust-
dag en dag om de samenkomst te gaan houden. Dat doen sommige Messiaanse
gemeentes. Uiteindelijk ga je dan als gelovigen uit de heidenen de positie inne-
men die de volkeren in de 1000 jaar zullen hebben ten opzichte van Israël.

‘Dan moet je ook binnenkort Sukkot gaan vieren en een loofhut in je achtertuin
of op je balkon plaatsen.’