Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

14 april 2019
‘Hij werd gekruisigd.’

In alle vroegte (Mattheüs 27:1) nam
men het besluit Hem te doden. Daar
waren de ousten en al de overpries-
ters bij betrokken. Petrus stelde later
vast dat het huis van Israël Hem had
gekruisigd. Hoewel de Romeinen het
vonnis uitvoerden. Pilatus vroeg Hem
of Hij de Koning van de Joden is. De
Heer zei: U zegt het. Zo bevestigde de
Heer die waarheid. Zo was, is, en zal
Hij zijn: de Koning, de Zoon van David
(Mattheüs 1:1). Hij maakt aanspraak
op die troon.

‘Deze werd door hen gekruisigd.’

Op de beschuldigingen zweeg Hij.
Jesaja, de profeet, had dat gezegd:

Hij werd mishandeld en Hij werd ver-
drukt, maar Hij deed Zijn mond niet
open; als een lam werd Hij ter slach-
ting geleid, als een schaap dat stom
is voor zijn scheerders, zo deed Hij
Zijn mond niet open       Jesaja 53:7

Hij zweeg; Pilatus stelde de menig-
te voor de keuze: Barabbas of Jezus.
Groter kon de tegenstelling niet zijn:
Barabbas was een opruier, moorde-
naar zelfs. De Joodse leiders zagen
in Hem een oproerkraaier. Dat was
Barabbas wel, zijn naam betekent:
zoon van de vader, zoon van de te-
genwerker. Terwijl de Heer de Zoon
van God, de Vader is. Barabbas zou
eigenlijk gekruisigd moeten worden.
Onze Heer had vrijuit moeten gaan.

‘Het gebeurde andersom.’

Ja, en dat was duidelijke aanwijzing
dat de leiding van Israël geleid werd
door de tegenstander. Pilatus werd
nog wel door zijn vrouw aangespro-
ken, dat Hij de Rechtvaardige was.
Ze had gedroomd, daarin veel over
Hem geleden. In Mattheüs 27:20 is
te lezen, dat de leiders van Israël de
menigte overhaalden om Barabbas
te kiezen tot vrijlating, en niet Jezus.
Hoe duidelijk is het, dat zij Hem per
se wilden laten doden. Het moest ge-
beuren. Zo was de wil van God. Bij
het wekenfeest (pinksteren) klonk:

…Deze, Die overeenkomstig het vast-
gestelde raadsbesluit en de voorken-
nis van God overgegeven is, hebben
jullie genomen en door de handen
van onrechtvaardigen aan het kruis
gespijkerd en gedood
                            Handelingen 2:23

Op 12 april 2019 werd stilgestaan bij de enorme ge-
volgen van de kruisiging van de Heer Jezus, zowel
in type (Abraham op Moria) als in de geestelijke gevol-
gen die Paulus in zijn brieven beschrijft. Verhouding
1 staat tot 4 blijkt rondom het kruis sterk aanwezig.
Wat wil dat zeggen? Luisteren: deel A en deel B.

13 april 2019
‘Petrus verloochende Hem.’

Ook daarover zouden we niet te hard
oordelen. Zouden wij dat anders dan
Petrus gedaan hebben? De andere di-
scipelen waren al weggevlucht, staat
in Mattheüs 26:56. Petrus volgde zijn
Heer nog. Ondanks deze ontkenning
dat hij de Heer kende, heeft de Heer
hem in de opstanding door drie keer
de vraag: Heb je Mij lief? in de bedie-
ning gehandhaafd. Petrus is vrij om te
spreken met pinksteren. Door heilige
geest gedreven heeft hij een geweldi-
ge toespraak gegeven. Sprak over de
opstanding van Christus.

‘En Judas heeft Hem overgeleverd.’

Achteraf kreeg Judas door hoe hij ge-
stuurd en gemanipuleerd was door de
Hoge Raad (Sanhedrin). Hij had bitter
berouw, was uiterst bedroefd. Bracht
het loon voor een verwonde slaaf (Ex-
odus 21:32) terug. Men kocht daar de
bloedakker (Akeldama) voor. Omdat
het bloedgeld was. Het kon niet meer
teruggedraaid, Hij was ter dood ver-
oordeeld en Judas kon niet verder le-
ven, hij verhing zich. Zo zou Juda ook
gedood worden in de zin van: onder
de volkeren verspreid. Maar zij zullen
leven in de nabije toekomst.

‘Dat is nogal wat.’

Het was een zeer bewogen nacht; de
dingen die gebeurden, vonden in de
donkerte en duisternis van de nacht
plaats. Als uitbeelding van de geeste-
lijke duisternis waarin dit alles plaats
had. Hoewel in de ochtend pas echt
tot Zijn dood besloten werd, was het
schijnproces ’s nachts geweest. Daar-
na werd Hij in de handen van de na-
tiën (Pilatus, Herodes) overgegeven,
opdat die het vonnis zouden voltrek-
ken. Petrus stelt later op de pinkster-
conferentie te Jeruzalem echter vast:

laat dan heel het huis van Israël zeker
weten dat God Hem tot Heer en Chris-
tus gemaakt heeft, deze Jezus, Die jul-
lie gekruisigd hebben!
                               Handelingen 2:36

12 april 2019
‘Hij werd gevangen genomen.’

Alle vier schrijvers besteedden er aan-
dacht aan. Daardoor kunnen we iets
meer weten over hoe dat verliep.
Judas, één van de twaalf, die leverde
Hem over. In vertalingen wordt mees-
tal het woord verraden gebruikt. Het
gebruikte Griekse woord is overgeven
of naast-geven. Judas, type van Juda
(Jodendom), leverde of gaf Hem over.
En was instrument in Gods hand. We
vinden dat woord in Romeinen 8:32:

Zeker, Hij Die zelfs Zijn eigen Zoon niet
spaart, maar voor ons allen overgeeft,
hoe zal Hij niet, samen met Hem, ook
in genade alles aan ons schenken?

‘Heel fijn, ik ben erg dankbaar.’

Daartoe werd Hij overgegeven in zon-
daarshanden. Ze waren met een grote
bende erop uit getrokken om Hem ge-
vangen te nemen. Petrus, trok snel het
het zwaard en hakte zijn rechteroor af.
Onnodig, zij hoorden Hem toch al niet.
Hij genas uit liefde voor Zijn vijand. Dat
is ook een aanwijzing dat het Joodse,
koninklijke volk oren zal krijgen naar de
Messias en Zijn woord. Hij benadrukt
(Mattheüs 26:54,56):

de Schriften moeten vervuld worden.

Hij wist dat het zo zou gaan.

‘Ik vind het indrukwekkend.’

We kunnen alleen met gepast zwijgen
deze gebeurtenissen lezen en met ons
hart overwegen. Zó veel liefde, zó veel
overgave aan Vaders wil. Dit was start
van een bewogen avond en nacht. Hij
kwam voor het Sanhedrin. Eerst voor
Annas, vervolgens voor diens schoon-
zoon Kajafas (naam was ook: Jozef),
de hogepriester die profeteerde dat het
beter was dat één Man stierf, dan dat
het volk verloren ging. Zie Johannes 11:
49,50 en 18:14. Onder valse beschuldi-
ging werd Hij ter dood veroordeeld.
De wet is een bediening van de dood en
van veroordeling (2 Corinthiërs 3:7,9). Zo
werd vonnis gewezen. De Hoge Raad
accepteerde leugens als bewijs. En het
scheuren van de kleding van de hoge-
priester tekende het einde van het oude
verbond. 

11 april 2019
‘Gethsémané.’

Het uur van Zijn einde naderde. Hij liet
de Zijnen (behalve Judas) achter, nam
de zonen van Zebedeüs mee. Petrus 
ging ook verder mee. Hij had ze lief tot
het einde. In de donkere uren wilde Hij
Zijn discipelen bij Zich hebben, opdat
ze ook zouden bidden. Het was logisch
dat zij in slaap vielen; het was een lange
dag geweest, ze hadden gegeten met
wijn erbij. Ze hadden geen idee wat nu
zou gebeuren. Toch had Hij tot 4 keer
toe Zijn lijden, sterven en opwekking
uit de dood voorzegd.

‘Wij zouden ook geslapen hebben.’

Wij hadden niet anders dan de Zijnen
gedaan hebben. Hij was bedroefd tot
de dood toe. In Mattheüs 26:37 staat

en begon bedroefd en zeer angstig te
worden.

Er staat in plaats van zeer angstig:
terneer gedrukt. Hij trok zich terug van
de mensen en Hij bad:

Mijn Vader, als het mogelijk is, laat
deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan,
maar niet zoals Ik wil, maar zoals U
(wilt)

Dat tweede keer willen staat niet in de
grondtekst, daardoor valt accent erop.
De Zoon schikte zich in de wil van Zijn
Vader. Ootmoedig.

‘Dat was nodig, en geweldig.’

Hij zag het diepe lijden op Zich af ko-
men en was in de ziel erg bedroefd en
terneergedrukt. Hij bad opnieuw:

Mijn Vader, als deze drinkbeker aan
Mij niet voorbij kan gaan zonder dat
Ik hem drink, laat Uw wil gebeuren

En Hij bad deze indringende woorden
opnieuw (3^e keer) en het was zo ver.
De discipelen konden nu gaan slapen. 
Het uur dat Hij overgeleverd werd, was
nu dichtbij gekomen. Hij zei:

want hij die Mij overlevert, is dichtbij

Hij was nu zo ver dat Hij in de wil van
Vader het diepste lijden kon doorma-
ken. Hij wist ook van de vreugde die
Hem was voorgesteld door de Vader.