Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘De gezindheid van Christus Jezus is iets dat bij gelovigen weinig te vin
den is?’

Veel gelovigen gaan van zichzelf uit. Zij stellen meestal ongemerkt hun
eigen denken en opvattingen centraal. De Heer ontledigde zichzelf en
Hij vernederde zichzelf. Hij richtte al Zijn aandacht op wat Hij van Vader
hoorde; dat sprak Hij. Hij richtte zich op wat Vaders werk is; dat deed Hij.
En zij gaan dan ook door een groeiproces. Zij worden -als het goed is-
bewaterd door het woord van God, opdat zij groeien en net zo hun aan-
dacht gaan richten op het woord en het werk van de Vader. Met andere
woorden: je eigen denken en opvattingen aan de kant, weggooien, en
Gods woord ervoor in de plaats!

‘Maar dat betekent toch niet dat je zomaar passief kan afwachten op-
dat God de groei geeft?’

Zeker niet. Als je je bijbel dicht laat, kijk je tegen een kaft aan. Als je hem
opent en leest en erin gaat studeren, bijbelstudies gaat luisteren, dán
kom je verder. Dan gaat het in je hart leven en gaat je leven erdoor ver-
anderen. Je interesses wijzigen. Je hoeft niet meer zo nodig …..
Je bent meer gericht op Christus en wat Hij vandaag doet. Hij heeft alles
in Zijn hand en Hij bouwt de gemeente die Zijn lichaam is.

‘Is het dan fout om goede werken te doen?’

Nee, het gaat erom dat wij gaan ontdekken wat precies die goede werken
zijn. Dat is geen doel op zichzelf, maar een uitwerking van de genade die wij
hebben ontvangen in Hem. En wij ontvangen die genade om die daarna ook
weer aan anderen door te geven. Eerst betreft dat andere mensen, zij komen
met ons in aanraking en zullen merken dat wij anders reageren dan anderen.

‘Bij de Korintiërs onderling zag dat er toch niet zo goed uit?’

Nee, maar Paulus hield hen niettemin wel het woord van God voor en in het
bijzonder zijn evangelie. Dat laatste week nogal af van dat van de anderen
onder leiding van Petrus, die zelf erkende, dat in de brieven van Paulus een en
ander moeilijk te begrijpen was, en dat andere daar een draai aan gaven, en
dat tot hun eigen schade en schande.

‘Maar we vinden toch zeer goed nieuws in zijn brieven terug?’

Nou en of! Beide brieven aan deze bijzondere gemeente staan vol met
evangelie, je leest er uitgebreid over de dood en opstanding van Christus.
Met alle gevolgen die dat heeft!

‘Jij hing gisteren wel de vuile was buiten, zeg.’

Daarmee was iets te zien van de beschamende toestand van de
gelovigen van vandaag. Vergeving? Daar heeft men amper van
gehoord. Genade schenken? Nee, uitvechten die hap, totdat je
overwinnaar bent in de strijd. Welke strijd? Die van  het ik.

‘De meest schrijnende situaties deden en doen zich voor in het
christelijk Nederland?’

Daarmee behaalt de oude slang enorme overwinningen. Zolang hij
de gelovigen uit elkaar kan spelen, ook al moet dat door ze verschil-
lend te laten denken, zijn ze krachteloos en verdeeld. Gelovigen ha-
ken dan af, teleurgesteld als ze zijn in mensen. Paulus kon het vol-
houden omdat hij gedreven werd door de liefde van Christus. Dat
was zijn grote motivatie. Steeds weer de Schriften voorhouden aan
de gelovigen, ondanks alles. Laten wij leren van hem en van Hem,
onze Heer Jezus Christus, die in een gezindheid voorbeeld is.

‘Ja, die nederige gezindheid is iets dat je aanspreekt – of niet.’

Lijkt mij dat dat het voorbeeld is dat door Paulus in Filippenzen
ons wordt voorgehouden als model voor ons. De ootmoedige ge-
zindheid, de ander superieur achten aan jezelf. Dat was en is voor
de Heer zelf de grondhouding. Niet de bovenste plaats willen heb-
ben, maar dienen. Hij nam de gestalte van een slaaf aan.

‘Daar word je stil van, want Hij had bij God een uiterst hoge plaats.’

Die plaats verliet Hij om mens te worden en zichzelf te ontledigen en
zichzelf te vernederen. Hij werd zelfs gehoorzaam tot en met de dood
van het kruis. Deze weg is voor ons, niet letterlijk een gekruisigd wor-
den, maar wel een van lijden in de dienst die je als gelovige verricht.

‘Uiteindelijk leverde dat wel de overwinning op de dood op.’

Hij werd opgewekt, zoals de Schrift dat had aangekondigd, en Hij werd
door Vader uitermate hoog verhoogd en Hij heeft de Naam boven alle
naam. In die Naam zal elke knie zich buigen en elke tong belijden dat
Jezus Christus Heer is! De overwinning is totaal, want Hij zal alles on-
der de voeten gesteld krijgen. Daarna onderschikt Hij zich aan Vader!
Opdat God zij alles in allen! Dát is pas echt goed nieuws!

In de dienst te Maarn is gesproken uit Psalm 119.
Een prachtige Psalm van David.
U kunt hier klikken voor het audio bestand en
hier voor de powerpoint.

‘Is de reden dat veel gelovigen weinig bewust zijn van de hemelse
dingen, hun vleselijke instelling?’

Paulus kon in elk geval aan de Corinthiërs weinig kwijt over de ver-
borgenheden, omdat zij ziels waren en hier en daar erg vleselijk.
Zij waren ingesteld op de zichtbare dingen, stoffelijke, materiële
dingen. Deze oude schepping. Paulus wil ze meenemen en geestelijk
opbouwen en met hen de geestelijke dingen delen. Dat zijn de onzicht-
bare dingen. Veel later in Kolossenzen noemt Paulus dat ‘de dingen die
boven zijn, waar Christus is.’

‘Als je dus de beide Korintebrieven leest, komt Paulus niet zo ver met
deze gemeente?’

Paulus kon aan hen de verborgen wijsheid van God, die nu wel onthuld
is, niet bekendmaken. Zij waren nog aan melk toe, en niet aan de vaste
spijs. Dat vaste voedsel is voor volwassenen in het geloof. Zij zijn dege-
nen, die dat kunnen begrijpen. Uiteraard was Paulus zich wel bewust van
het feit, dat God de groei moet geven. Paulus en Apollos begoten met het
woord van God, dat was hun dienstwerk.

‘Uitte hun vleselijkheid zich in de diverse groepen die zich gevormd hadden?’

Jawel. Zij waren verdeeld -in het vlees- en 1 Korinte 12 maakt duidelijk, dat
de eenheid ligt in de geest. In het vlees valt die niet tot stand te brengen.
Alle pogingen in die richting zullen stranden. Dat komt omdat men bij het
zich organiseren altijd besturen en dergelijke moet aanstellen.
En dan gaat het onherroepelijk mis.

‘Dat zie je in de wereld toch ook?’

Zolang het gaat om de gemeenschappelijke activiteit (voetballen, hockey,
volleyballen, handballen, vissen, en noem maar op, is het prima. Zo lang
men maar met de favoriete activiteit bezig is. Maar daarbuiten…..in verga-
deringen, besturen et cetera krijgt men vroeg of laat ruzie en gaat het mis.
Dat gaat overal op, of de groep nu christelijk is of niet. Voor of achter de
schermen rolt men (figuurlijk) vechtend over de vloer. Een beschamende
vertoning.

‘Is het echt zo erg?’

Je ziet het overal gebeuren, kerkenraden, broederraden, besturen, steeds
gaat het mis. Het is net als in de wereld. Terwijl het evangelie van verzoe-
ning en genade door zou werken.
Achter de schermen …. je kunt er beter maar niet kijken. Laten wij om-
hoog kijken, naar Hem, die wérkelijk het hoofd is, en wij de leden.
Wij kunnen bij Hem terecht voor troost, bemoediging en ….. genade!

‘  ‘Ik ben de Almachtige’, dat betekent: ‘Ik ben de Al-genoegzame’.
Deze uitdrukking ‘Al-genoegzame’ (Hebreeuws: El-Sjaddai), komt
48 keer voor. Alleen in Genesis (6 keer) en Job (31 keer) meer dan
twee keer. Juist bij Job, in al zijn verdrukkingen en lijden, wordt
God hem voorgesteld als de Al-genoegzame. Leert dit ons niet, dat
verdrukkingen en lijden over ons komen, opdat God, in al Zijn
algenoegzaamheid, ten volle gewaardeerd zal worden? En dat wij,
in al onze nood, ons volkomen tot Hem wenden en als Paulus kun-
nen leren dat Zijn genade voor ons genoeg is?’

Uit: ‘The All-sufficiency of God’ – J.H. Essex UR LXIV , blz.25,26