Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Want ons roemen is dit, het 
getuigenis van ons geweten, 
dat wij ons in heiligheid en 
oprechtheid van God, niet 
in vleselijke wijsheid, maar 
in de genade van God 
gedragen hebben in de 
wereld, overvloeiender 
echter naar jullie toe.
           2 Korinthiërs 1:12

Paulus laat veel zien van de
innerlijke overwegingen en 
afwegingen in het dienstwerk.
Het roemen bij de Korinthiërs 
was regelmatig vleselijk. 
Zij zagen tegen mensen op.
Het geweten is belangrijk,
omdat het door inwerking
van het woord en de geest
van God aangescherpt wordt.
Toch is de stem ervan voor 
ons niet doorslaggevend. 
Dat blijft te allen tijde Gods
woord, in het bijzonder het 
evangelie van de verlaten
apostel. Dat zou ons leiden, 
richting geven. En dat voert
ons, het voorbeeld van Paulus
volgend, voortdurend in een 
God-gerichte wandel, tot Zijn 
eer.

opdat Hij  uit vele monden 
voor de in ons gegeven 
genadegave door velen 
gedankt wordt voor ons   
         2 Korinthiërs 1:11^b

Dankbaarheid is ons mensen
niet aangeboren. Als kleine 
kinderen leren we ‘dank u 
wel’ te zeggen wanneer we
iets krijgen. 
In de Schrift zien we de dank
vooral bij gebed en smeking 
genoemd in de brieven en 
bij de Heer op aarde.
Nu wij zo’n grote rijkdom aan
genade ontvangen hebben, 
kunnen wij niet anders dan 
Hem dagelijks danken. Niet 
alleen voor wat in Zijn Zoon 
geschonken is. Maar ook de
dagelijkse leiding die Vader 
geeft, in diepe wijsheid, dat
stemt ons dankbaar.  

opdat Hij  uit vele monden 
voor de in ons gegeven 
genadegave door velen 
gedankt wordt voor ons   
         2 Korinthiërs 1:11^b

Paulus schrijft: voor ons. 
De gelovigen in Korinthe 
waren verdeeld dankbaar 
voor Paulus. In feite zouden 
zij God steeds danken voor 
zo’n apostel en leraar.
Dit verlangt Paulus; dat de
gelovigen God, de Vader, 
intens danken voor Zijn 
evangelie van genade. 
Het is fijn dat mensen zo’n 
enorm goede boodschap, 
vol liefde en heerlijkheid 
kennen. Als zij Vader ervoor 
danken, verheugt dat Vaders 
hart. Hij zal alles uitwerken 
volgens Zijn plan, Zijn hart.

terwijl ook jullie samen 
medewerken voor ons met 
jullie smeekbede
     2 Korinthiërs 1:11^a

Een aspect waar wij niet zo
vaak aan denken misschien:
gebed, voorbede is ook een
vorm van samenwerking. 
Paulus vroeg regelmatig om
te bidden voor het werk en
de medewerkers. Dat het 
woord van de Heer snelle 
voortgang mag hebben.
Dat hij vrijmoedig zou zijn,
zodat het woord van de
verzoening kon klinken.
Ook noemt hij gebed voor
een geopende deur voor
het woord om te spreken 
van het geheimenis van 
Christus. Wanneer wij dat
doen, werken u, jij en ik
samen! 

In Hem verwachten wij, dat 
Hij ons ook nog zal bergen   
     2 Korinthiërs 1:10^b

Paulus verwachtte alles van 
God, de Vader. Die staat in 
dit stukje centraal. In heel 
de Schrift is de Vader de 
God Die de doden opwekt.
Dat is grote troost; het is 
zo, dat het met de dood 
niet afgelopen is. De doden
weten van niets, totdat ze
de ogen openen omdat ze
gewekt worden. 
Onze geliefde ontslapenen
zullen wij weerzien! Op dat
moment, tijdstip dat door
de Vader vastgelegd is.
Paulus verwachtte dat die 
Vader hem zou bergen, uit
diverse (gevaarlijke) situaties.
We zien op neer Hem, Die 
ons onuitsprekelijk liefheeft.