Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

26 maart 2019
‘Op weg naar de kruisiging.’

Ja, wanneer we in Mattheüs lezen, dan
zegt Hij iets over omgaan met je broe-
der(s). Degene die zondigt zal door de
Israëliet eerst persoonlijk aangespro-
ken worden, daarna met twee getuigen
samen en ten slotte door de gemeente.
Wil zo iemand dan nog niet horen, dan
zou men deze achten als iemand uit de
natiën of als belastingambtenaar. Een
zeer duidelijke degradatie dus.

‘Dat is anders dan nu.’

Zeker, in de gemeente die Zijn lichaam
is, gaan we anders met zo’n situatie om.
Meer in genade, meer in de liefde van
onze God en Vader. Het binden en ont-
binden is ook typisch iets dat bij het ko-
ninkrijk op aarde hoort. Het bijzondere
gedeelte Mattheüs 18:21-35 hebben we
al vaker besproken. Het gaat om verge-
ving en wijst profetisch naar Israël en de
natiën. Israël was degene die 10.000
talenten kwijtgescholden (vergeven) is.

‘En die andere betreft de volkeren?’

Ja, Israël kon zelf vervolgens de natiën
de 100 penningen niet kwijtschelden.
Daarna komt de Heer terug op Zijn be-
slissing terug en gaf de slaaf aan de pij-
nigers totdat alles betaald was. In de
nabije toekomst zou God, de Vader, al
de schuld van Israël (de onbarmhartige
slaaf) kwijtschelden op grond van het
kruis en zo kon Israël het koninkrijk in.
In de tijd van Handelingen liet Israël in
feite niet toe dat ook de natiën op de-
zelfde manier als zij het koninkrijk kon-
den ingaan. Daarna kon via Paulus de
liefde van God echt doorbreken.

25 maart 2019
‘De Heer waarschuwde Zijn volk.’

Hij waakte over het kind, omdat kin-
deren zo puur en natuurlijk geloven.
Zo is het met volwassenen: zij zouden
Hem geloven. Hij waarschuwde ze de
kinderen niet te hinderen. Had te ma-
ken met ingaan in het koninkrijk van
de hemelen. Zo blijkt in Mattheüs 18:
3,4; wanneer zij niet als het kind zijn,
konden zij het koninkrijk niet ingaan.
Men zou Zijn uitspraak zo verstaan.
Handen en/of voeten afhouwen, niet
in het eonische vuur komen.

‘Daar is de hel van gemaakt.’

Dat is het gehenna van vuur, zo lezen
we in Mattheüs 18:8,9. Het gehenna,
dat is het dal Hinnom te Jeruzalem. Er
is nu een mooi park waar geen vuur is,
en waar je kan wandelen en genieten.
Het zal in de komende 1000 jaar weer
de vuilverbrandingsplaats zijn. Op die
plaats zullen opstandigen in het konin-
krijk terechtgesteld zijn, in dat vuur ge-
worpen worden. Uitdrukkingen als het
helse vuur zijn door de verschrikkelijke
traditie ingegeven.

‘De schapen = Israël.’

Ja de 99 schapen staan voor het meer-
endeel van het volk, dat door de Heer
werd achtergelaten. Hij ging Zelf in de
ravijn van de schaduw van de dood, of-
tewel Golgotha, om de enkele schapen
te redden. Dat zijn de discipelen, zij wa-
ren als de afgedwaalde schapen. Jezus
zag ze vol genade en liefde aan en had
alles voor ze over, tot en met het kruis.
Dat tekent Zijn liefde voor Zijn volk, en
later lezen we: voor alle mensen.

24 maart 2019
‘Zijn lijdensweg was uniek.’

En zo is die uitvoerig beschreven door
Mattheüs, Marcus, Lucas en Johannes.
Na de verheerlijking daalt de Heer af en
komt een maanzieke jongen tegen. Een
beeld van dat deel van Israël dat ongelo-
vig en weerspannig was. De duivel had
zich meester gemaakt van hen, er was
hevig verzet tegen de Messias Jezus. In
feite was het uitdrijven van de demon
een profetische heenwijzing naar de pe-
riode van het koninkrijk dat het volk ver-
lost is van de kwade, geestelijke macht.

‘Als gevolg van het kruis.’

Volgens Kolossenzen 2:15 heeft Hij de
vijandelijke, geestelijke boosheden en
machten en krachten overwonnen. Via
het kruis, het hele gebeuren op Golgo-
tha betekende uiteindelijk een overwin-
ning in geestelijk opzicht. Op basis daar-
van zal de boze geest die een deel van
Israël overheerst, uitgeworpen worden.
Einde van de vijandschap kan alleen via
kruis bewerkt worden, zo spreken Efe-
ziërs 2 en Kolossenzen 1.

‘Daarna tweede aankondiging.’

Ook na de tweede melding van het aan-
staande lijden en sterven van de Heer
blijken de discipelen daar nog niet van
doordrongen. Na een kort gesprek over
de tempelbelasting vragen zij aan Hem
wie de grootste in het koninkrijk zal zijn.
In het licht van wat Hij duidelijk maakte
een vreemde vraag, ze begrepen er wei-
nig van. Ze waren o zo menselijk bezig.
Wie dan toch wel de beste plaats in het
koninkrijk zal hebben? Ze zouden eerst
als een kind aannemen wat Hij zegt van-
uit de Vader.

23 maart 2019
‘Op weg naar de kruisiging.’

Daar is veel over geschreven door de
vier ‘evangelisten’. De eerste aankon-
diging kwam in Mattheüs vlak voor de
verheerlijking op de berg. Dat gebeur-
de na de enigmatische uitspraak van
de Heer, dat sommigen de dood niet
zouden proeven alvorens zij de Zoon
van de mens (Adam) hebben zien ko-
men in Zijn koninkrijk. Dat betrof Pe-
trus, Johannes en Jakobus die ook op
de berg met Hem waren.

‘Zij hadden dat voorrecht.’

Zij zagen al Zijn heerlijkheid die Hij in
het komende aards koninkrijk zal heb-
ben. Een doorkijk in wat Zijn lijden on-
der meer zal opleveren. Petrus zegt in
zijn brieven daar achteraf iets over. In
wezen heeft Hij meer van Zichzelf aan
hen laten zien dan aan de anderen. In
het zien van Zijn heerlijkheid moesten
zij beseft hebben dat Hij de Messias is.
Toch zag Saulus later grotere heerlijk-
heid, toen hij Hem ontmoette.

‘Dat veranderde zijn leven.’

Ingrijpend, hij erkende Hem direct als
zijn Heer. Die zette Hem in voor de u-
nieke bediening om de leden van het
lichaam van Christus te roepen. In zijn
dagen begon het; het stopt als de ba-
zuin van God klinkt. Dat is nog steeds
toekomstmuziek. Feit is, dat zij gered
worden voor de verontwaardiging van
God, die zeker gaat komen. Tot red-
ding leed en stierf Hij, voor u, voor jou
en voor mij. Hij is Redder.

22 maart 2019
‘Hij was het grote Offer.’

God is absoluut niet bloeddorstig. Het
punt was, dat de zonden die tevoren
begaan waren, weggedaan moesten
worden. Ze werden wel op grond van
gebrachte offers vergeven, maar wa-
ren niet definitief weg. Daarvoor ging
de zondeloze Zoon de dood in, nam
de zonde(n) mee. Dat is de methode
van God: voor de zonde(n) was een
andere zonde noodzakelijk: de dood
van de Zoon.

‘Wonderlijk, dat het zo moest.’

De relatie tussen God en mens werd
verstoord door de zonde van Adam
en Eva. Daarna kon de mens tot God
naderen, maar niet in ononderbroken
gemeenschap. De zonden werden
vergeven. Het volk Israël had een of-
ferdienst waarin dierlijke offeranden
en spijsoffers gebracht werden.
Daardoor liet God de zonden gewor-
den onder Zijn verdraagzaamheid,
zegt Paulus dat in Romeinen 3:25.

‘Zijn dood was genoeg.’

Hij was het grote Lam van God, dat
de zonde van de wereld wegdraagt.
De mens wordt gerechtvaardigd in
Zijn bloed, terwijl Hij óók het deksel
van bescherming is (Romeinen 3:25).
Een prachtig beeld, dat ontleend is
aan de tabernakel- en tempeldienst
onder het oude verbond. Deze ding-
en lees je niet in het evangelie van de
Besnijdenis bij Petrus c.s. Het unieke
evangelie van de Voorhuid (onbesne-
denen) spreekt van rechtvaardiging
om niet.