Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Vreemd vond ik het. Een reactie van iemand, die zich ‘orthodox’ (= recht in de leer) noemt. In de krant besprak hij naar aanleiding van een verschenen boek iemand, die in de loop van de tijd verschoven was van orthodox naar vrijzinnig. Wat ik merkwaardig vond, was dat de schrijver opmerkte, dat de vrijzinnigheid nogal dogmatisch is. En stellig. Aan de andere kant, schreef hij, was en is er binnen de orthodoxie altijd ruimte voor twijfel. Ook merk-waardig. Men noemt dat –gek genoeg- geloofstwijfel. Dat laatste woord is, als ik Paulus erop na sla in Romeinen 14:23, in zichzelf tegenstrijdig. Het is bij de apostel óf twijfel óf geloof.
Nee, mijn held is Abraham. Hij twijfelde niet door ongeloof (Romeinen 4:23) aan de beloften van God. Even conclusie trekken: zou de orthodoxie soms niet gebaseerd zijn op de beloften van God? Zou de orthodoxie, zoals wijlen prof. dr. C. Graafland eens opmerkte, de eigen belijde-nisgeschriften niet eindelijk eens moeten gaan toetsen aan de Schrift? Dan verdwijnt hun twijfel waarschijnlijk. En al die opmerkingen van de apostel, de leraar van de heidenen?
Die zijn, lijkt mij, toch wel vrij zinnig……

Romeinen 8. Voor mij een hoogtepunt van die hele, werkelijk fantástische Romeinenbrief. U weet misschien wel, dat die brief zorgde voor grote geestelijke omwenteling, bij Augustinus, bij Luther en bij last but not least(!) Karl Barth. Je kunt zeggen, dat in Romeinen 8 alles staat wat je nodig hebt. Het laat je Góds werk in verleden, heden en toekomst zien. Het geeft antwoord op de grote vragen van het lijden in de wereld en daarmee in ons eigen leven. Dit is, net als heel de Schrift, woord van God. Het is spreken van God tot de mens, want al het spreken over God komt van Hem zelf, van boven.
Lees Romeinen 8, gelóóf Romeinen 8 en je hebt volle zekerheid over verleden, heden én toekomst! Gods liefde overstraalt de hele mensheid van begin tot eind, dat is de boodschap van heel de Schrift, die in Romeinen 8 samengevat naar ons toe komt. 8:1 begint al met die geweldige uitspraak: ‘Niets is dus nu veroordeling voor hen, die in Christus Jezus zijn. Niet naar het vlees wandelen zij, maar naar de geest’. Dank God ervoor!

Niet alleen het christendom staat bol van de tradities, ook het Jodendom kent ze. Waar in de Torah (Leviticus 23) gesproken wordt van de ‘feesten des Heren’ (‘de gezette hoogtijden des HEEREN’), wordt in de evangeliën gesproken van ‘het feest der Joden’. Dan gaat het om een tot traditie verworden gebeuren, waarbij men op eigen manier de dingen doet. Daarmee is de kracht en de geestelijke bedoeling en betekenis (typologie!), die Jahweh er oorspronkelijk aan gaf, verloren gegaan. De Torah is immers geestelijk (Romeinen 7:14)! Daarom nam de Heer Jezus tegen de Joodse (judaïstische) gebruiken geen blad voor de mond.
Leest u eens het stukje omtrent het eten met gewassen handen in Marcus 7:1-13.
Wij zouden het niet passend vinden, als iemand zó tekeer zou gaan…

Want uit Hem en door Hem en tot (naarbinnen in) Hem zijn alle dingen
(het al) (Romeinen 11:36). Gelooft u dit woord?

De evolutionist zegt: boem!! en alles wat we waarnemen om ons heen
is langzaam zo geworden. Paulus schrijft, dat alles (het al, Grieks:
ta panta) uit Hem (God, Theos) is.
Ik prefereer de apostel boven de evolutionist (eigenlijk: illusionist).
De filosoof zegt: ach, het is allemaal toevallig wat gebeurt, een
samenloop van omstandigheden, je hebt een vrije wil en je kunt
dingen naar je hand zetten. Het vers uit Romeinen zegt, dat alles
door Hem (God) is. Hij laat niets aan het toeval over. De apostel
verschaft mij veel meer zekerheid dan de filosoof. Daar hou ik het op.
De atheist zegt: er is geen God, en over de toekomst weet ik niets te
zeggen. Laten wij een goede, nieuwe, socialistische wereld bouwen,
op basis van: met elkaar delen, communistisch.
Paulus zegt, dat alles (het al) tot Hem (God) is. Dat is toekomst!
Wij komen bij Hem uit, die liefde is. Hij schenkt ons een geweldige
toekomst, maar uiteindelijk  aan alle atheisten, filosofen en evolutionis-
ten! Dan weet ik nog maar 1 woord uit te brengen: Amen!

Merkwaardig toch, die traditie. De Heer Jezus fulmineerde ertegen. Traditie is taai, erg taai. De Engelsen zeggen: ‘Tradition dies hard’ (traditie sterft heel moeizaam). Men-sen kennen de meest wonderlijke vormen van traditie. Kort geleden vertelde een broeder me dat een oude vrouw zich eens liet ontvallen: ‘maar de hel neem je me niet af’! Weet u wat het is met tradities? Ze nemen de kracht van het Woord weg. Vandaar dat de Heer fel werd als Hij dat tegenkwam. Ik zal er eentje noemen: dominees zeggen weleens ‘ora et labora’ (bid en werk), en leggen het daarmee bij de gelovige mens neer. Zij moeten veel bidden en hard werken. Paulus laat zien, dat geloof tegenover werken staat. De apostel herinnert ons wel regelmatig aan de kracht en de grote waarde van het gebed: antwoord op Gods genade. Hij legt het niet bij de mens neer: ‘God is het, die zowel het willen als het werken in ons werkt, naar Zijn welbehagen’ (Filippenzen 2:12,13). Het zijn de werken, die Hij tevoren bereid heeft (Efeziërs 2:10)!