Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Want de droefheid in 
overeenstemming met God 
bewerkt berouw tot 
onberouwelijke redding, 
maar de droefheid van 
de wereld bewerkt dood.
    2 Korinthiërs 7:10

In 1 Korinthërs 2 schreef 
Paulus aan hen, dat zij niet
de geest uit de wereld 
hadden ontvangen, maar
de geest uit God.
De uitwerking van de twee
invloedssferen zien wij in
de veranderde gezindheid 
bij de Korinthiërs. 
De redding is hier niet van 
de dood en de veroordeling;
het gaat hier om redding van
een corrupt denken, het op
zichzelf gerichte bezig zijn.
Want die gezindheid van het
vlees is erop uit de levende
relatie met God (Rom.8:5-7)
helemaal te verstoren; de
lijn dreigt stil te vallen: dood.
De Korinthiërs keerden zich 
van hun zelfzucht af, werden 
gered in een God vererende
wandel.  

Want jullie werden bedroefd in 
overeenstemming met God, 
opdat jullie in niets verlies 
lijden uit ons.
    2 Korinthiërs 7:9^b

Het gaat niet om ‘bekering’ 
als voorwaarde tot redding. 
De gehoorzaamheid van de
Christus tot en met de dood
van het kruis is de basis van
verzoening en redding. 
De bedroefdheid die in 
overeenstemming met God
is, bewerkte de ommekeer.
De verandering van denken 
(Grieks: metanoia) zorgde 
voor een gezindheid bij de 
Korinthiërs die anders was. 
Niet langer het gif van het 
zelfgerichte denken, maar de
liefde van God motiveerde. 
De ‘mindset’, de gezindheid 
was niet langer alleen maar
bezig met zelfzuchtig genot, 
maar met wat boven is, waar 
Christus is. 
Zo was gerichtheid op een 
wandel tot eer van God en 
Christus ontstaan.

Nu verheug ik me, niet omdat
jullie bedroefd werden, maar
omdat jullie bedroefd werden
tot berouw.
     2 Korinthiërs 7:9^a

Tot eer van God en Zijn Christus
zijn. Dat wilde Paulus in eigen
leven. Hij verlangde ernaar, dat
de gelovigen ook zich daarnaar
uitstrekken.
De motivatie van zijn schrijven
was de liefde van Christus. Dat
leidde eerst tot droefheid waar
waarschijnlijk tranen bij vloeiden.
God werkte uit, dat het niet zo
bleef. Men ging nadenken en
kwam tot inkeer. Het gedrag dat
was, was tot oneer van God!
De Korinthiërs zagen in, dat
Paulus’ schrijven terecht was.
Gods woord is een tweesnijdend
scherp zwaard. Het bewerkte
goede inkeer en verlangen naar
het alleen God en Zijn Christus
willen eren in wandel, gedrag.
Dat gaf diepe vreugde bij Paulus
in het hart. Laten ook wij tot eer
van Vader en Zoon zijn.

 

En indien ik het berouwde
– ik zie immers, dat die brief
– indien ook slechts voor een
uur – jullie bedroefd heeft.
    2 Korinthiërs 7:8^b

De brief, onder grote druk en
veel tranen geschreven, had
bedroefdheid bewerkt. God
gaf inkeer bij (een deel van de)
Korinthiërs. De grove zondaar
was ook tot berouw en inkeer
gekomen, door Gods genade.
Dit had een positieve werking
naar velen toe.
Mogelijk heeft Paulus even
‘spijt’ gehad toen hij de brief
al verzonden had.
‘Was de toon niet te hard?’
‘Zouden ze de liefde van God
erin verstaan?’
Misschien was door dit soort
gedachten een gevoel van
berouw bij hem ontstaan.
Maar nu alles duidelijk is uit
de berichten via Titus, zijn
Paulus en de medewerkers
verheugd dat het zo gewerkt
had en konden zij met goede
moed verder. Wij zien zo, dat
God het is, Die alles samen
doet werken tot wat goed is.