Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Zie, deze derde keer ben ik
gereed naar jullie toe te
komen, en niet zal ik tot last
zijn, want ik zoek niet wat
van jullie is, maar jullie zelf
2 Korinthiërs 12:14^a

Paulus had alle reden om de
Korinthiërs aan te spreken in
een berisping. Integendeel
vraagt hij ze om hem genade
te schenken! (Zie vers 13).
Als voorgangers en leiders in
de christelijke wereld zo’n
genadevolle houding zouden
hebben; het zou revolutionair
zijn. Eindelijk kon hij, na twee
keer een ernstig voornemen,
nu -in de derde poging- naar
hen toekomen. Om definitief
alle roddels over ‘winstbejag’
en ’voordeel halen’ de kop in
te drukken schrijft hij dit.
Ze hoefden niet bevreesd te
zijn dat ze hem iets moesten
geven: en niet zal ik tot last
zijn. Een ootmoedige houding
vanuit geloof en de ervaring,
dat de Heer in alles voorziet.
Als wij opnieuw terugdenken
aan wat Filippenzen 4:10-13
zegt, dan worden wij stil en
zien op naar Hem, Die ons,
allen, bovenmate liefheeft.  

Want wat is het waarin 
jullie werden achtergesteld,
tegenover de overige 
uitgeroepen gemeentes, 
tenzij dat ík zelf niet tot last 
ben van jullie? Schenkt mij
genade voor deze 
onrechtvaardigheid!
     2 Korinthiërs 12:13

Paulus zoekt het hart van de
Korinthiërs. Door opnieuw 
ironie te gebruiken maakt hij
het argument sterker. Nee, 
zij werden niet achtergesteld 
ten opzichte van gemeentes
elders. Wellicht beweerden 
boze tongen, dat Paulus wel
de voorkeur gaf aan die-en-
die (plaatselijke) gemeente, 
en de Korinthiërs zouden dan 
maar moeten wachten. 
Uitgebreid, hoofdstukken lang, 
zet hij uiteen waarom hij niet 
eerder naar hen kon komen.
De Heer leidde hem immers!
En nee, natuurlijk was Paulus
niet tot last, hij zorgde voor 
het eigen levensonderhoud;
de Filippenzen steunden hem
spontaan; hij vroeg er niet om. 
Gelet op de inhoud van wat ze
te horen kregen, moesten zij 
zich diep schamen voor hun 
gedachten over Paulus en zijn
motieven. 

Inderdaad, de tekenen van 
apostel werden bewerkt 
onder jullie, in alle 
volharding; in zowel tekenen 
als wonderen en krachten.        
2 Korinthiërs 12:12

De aanwezigheid van de zoon 
van de destructie zal ook door 
tekenen en wonderen begeleid
worden (2Thes.2:8-10). 
De Heer Jezus deed wonderen
als tekenen toen Hij op aarde
was. Het aardse koninkrijk zou,
volgens de profeten van Tenach,
doorbreken mét genezingen en
tekenen en wonderen. 
De Zoon des mensen, Jezus, de 
Christus, is de Koning van dat 
heerlijke rijk. 
Als Hij Zijn voeten opnieuw op 
de Olijfberg zet, is dat het sein, 
dat Jeruzalem en daarna het 
land, bevrijd worden van de 
tirannie van het beest.
Dan zijn daar opnieuw allerlei
krachten en wondertekenen; in 
de wedergeboorte gaan ook de
12 apostelen dat weer doen.

Inderdaad, de tekenen van 
apostel werden bewerkt 
onder jullie, in alle 
volharding; in zowel tekenen 
als wonderen en krachten.        
2 Korinthiërs 12:12

Ook Paulus had te midden 
van hen tekenen, wonderen
en krachten kunnen doen. 
Dat had voldoende bewijs
moeten zijn dat ook hij een
echte apostel van Christus 
Jezus was. 
Niettemin liet men zich in
die gemeente imponeren 
door wat andere apostelen 
deden. Men beschouwde 
anderen als ‘beter’ omdat 
zij ‘betere sprekers’ waren.
De inhoud van het woord 
van het kruis sloot niet zo
aan bij de zielse, vleselijke 
gelovigen. Vandaag is dat 
zeker niet anders; leraren 
die het gehoor kietelen en
intussen afwijken van het
evangelie van Paulus, men
luistert gretig naar wat zij 
zeggen. Het gaat gepaard 
met ‘tekenen’ en vooral de
‘wonderen’ (genezing, een
profetie), daar komt men 
op af. 
De belofte aan de luisteraar 
is welvaart en succes; niet
zelden is het ‘getuigenis’ 
het melden van voorspoed
en materieel rijk worden. 

Ik ben onbezonnen geworden,
júllie noodzaken mij, want ik
moest door jullie aanbevolen
worden, want ik leed níet in
iets gebrek vergeleken met
de opperste apostelen, ook al
ben ik níets.
         2 Korinthiërs 12:11

‘De opperste apostelen’ is ook
met wat ironie geschreven. Zij
werden door een aantal uit de
gemeente van Korinthe op een
voetstuk gezet. Paulus stond in
hun ogen op lager niveau.
Zo is het doorgaans ook in het
christendom. Daar is Petrus de
opvolger van de Heer zelf. Zo is
de waarheid ondergesneeuwd
geraakt. Wij mogen dankbaar
gebruik maken van de enorme
herontdekking van Paulus’
evangelie in de allerlaatste
dagen van deze boze eon.
Paulus besefte uit zichzelf in
Gods ogen niets te zijn, en
toch in Christus Jezus een
heilige en gelovige broeder.