Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

dat het evangelie van onze
God tot jullie was gekomen,
niet alleen in woord
  1 Thessalonicenzen 1:5^a

Het goede nieuws over en
aangaande God was tot de
inwoners van Thessaloniki
gekomen. Dat is het wonder,
dat gebeurde. Paulus was de
geroepene, hij bracht met
vuur het evangelie van God
aangaande Zijn Zoon Jezus
Christus onze Heer.
Het begon in woord en dat
bleef daar ook. De ontstane
uitgeroepen groep ging zelf
door en verspreidde dat in
een redelijk grote regio.
God bevestigde, velen die
tevoren uitgekozen waren
door God (1:4) geloofden;
zij waren tevoren bestemd
tot eonisch leven.
Ook nu nog klinkt datzelfde
woord op diverse plaatsen
in de wereld. Bidt u mee,
opdat het snelle voortgang
heeft in deze tijd?

En God plechtig meegetuigt 
door tekenen en wonderen
en velerlei krachten en 
toedelingen van de heilige 
geest, in overeenstemming 
met Zijn wil?
           Hebreeën 2:4

Nadrukkelijk ging het zoals 
in Tenach voorzegd.
Het beloofde koninkrijk zou
komen, het evangelie ervan 
zou verkondigd worden. Dat 
zou met tekenen, wonderen
en toedelingen van de geest,
de heilige gepaard gaan.
Het spreken van andere talen
zonder die eerst geleerd te
hebben. Dat vond op de
pinksterdag plaats.
Voor de Israëlieten moest dit
alles getuigen, dat vervulling 
van beloften en profetieën in
korte tijd plaats zou vinden.
Dit was voor de ontvangers 
van deze brief aansporing om
het gehoorde en geziene 
niet te vergeten, en niet te
wanhopen. Wij zien, dat 
deze brief aan hen gericht 
is, terwijl wij eruit kunnen 
leren, net als de rest van 
de Schriften die allereerst 
voor Israël bestemd zijn. 

Gods waarheid in al onze bewegingen
als nieuwe mensheid.
Naluisteren: deel A en deel B

hoe zullen wij ontsnappen, 
ons niet om een redding van 
zulke proporties bekommerend, 
die een aanvang nam door het 
spreken van de Heer, en door 
hen die horen bevestigd werd 
aan ons      
             Hebreeën 2:3

Het woord dat de Heer Jezus
sprak, was een verdieping en
bevestiging van Tenach (OT). 
Het woord van het koninkrijk 
dat uit de hemelen op aarde
zou komen, werd gesproken.
In de ‘bergrede’, zoals onder
meer in Mattheüs 5-7 te lezen,
sprak de Heer de ‘grondwet’
van dat koninkrijk. 
Hij werd als Koning van dat 
koninkrijk afgewezen.
Zou Hij als Messias aanvaard
zijn, dan was dat koninkrijk
zeker aangebroken. Maar Hij
werd afgewezen, gekruisigd
en stond op uit de dood.
Na Zijn hemelvaart spraken 
de apostelen; het koninkrijk 
der hemelen werd opnieuw 
verkondigd. Bevestiging was
daar, te zien en te horen in de 
genezingen en tongentaal.
Laat ons (Israëlische gelovigen)
dat vasthouden en uitbreiden,
zegt de Hebreeënschrijver.
Hoe duidelijk wilden zij het 
hebben? Maar toch, er was in
de loop van de tijd een ander 
geluid gaan klinken. Paulus.  

hoe zullen wij ontsnappen, 
ons niet om een redding van 
zulke proporties bekommerend, 
die een aanvang nam door het 
spreken van de Heer, en door 
hen die horen bevestigd werd 
aan ons
              Hebreeën 2:3

Goed nieuws, het koninkrijk 
van de hemelen, is door de 
Heer Jezus, direct na Johannes 
de doper, in Israël gesproken. 
Dat getuigt van de Messias, 
de Koning van de koningen, 
die Israël wilde verlossen.
Dat zal, onder Romeins juk,
als muziek in de oren hebben
geklonken. 
Nu, na Zijn dood, opstanding 
en hemelvaart, was het goede 
nieuws, het aardse koninkrijk, 
zoals in Daniël 2:44 aangezegd, 
groots verkondigd. Israël zou 
nu horen, het geloven en hun 
wedergeboorte zou feit zijn.
Toch bleef het uit, de Messias
daalde nog niet op de Olijfberg
neer. De dringende roep aan 
de Messias gelovige Israëlieten 
spreekt in dit vers.
Wij, als lichaam van Christus, 
mogen uitzien naar Zijn afdalen
in de lucht, bij de bazuin van
God.