Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

wanneer gezegd wordt:
“Heden, ingeval jullie Zijn
stem horen, zouden jullie
niet jullie harten verharden
als in de verbittering.”
       Hebreeën 3:15

De stem hoorden de Hebreeën
in de Handelingentijd door deze
brief. Er lagen en liggen erg rijke
beloften voor Israël. Gelovigen
leven daarop en zien uit naar
de grote vervulling als Messias
Jezus komt. Hoewel het langer
duurt en het lijkt alsof ze niet
tijdens hun leven vervulling
ervan zien, de roep is daar om
op te zien naar God, naar de
Zoon. Verbittering in ongeloof
is akelig en ziek makend. Het
leven in geloof op wat God zegt
blijft verwachtingsvol en heeft
steeds nieuwe krachten in zich.
‘Heer, U komt op Uw tijd, schenk
ons kracht om te volharden!’

Want wij zijn deelhebbers 
geworden van de Christus,
mits wij het begin van onze 
aanneming tot aan de 
voltooiing bevestigd, 
vasthouden    
          Hebreeën 3:14

In Handelingen lezen wij het
antwoord op de vraag: Heer,
zult U in deze tijd voor Israël
het koninkrijk herstellen (1:6)?
Veel Israëlieten geloofden en
bekeerden zich, lieten zich in
water dopen en heilige geest
kwam op hen. Zij werden zo
deelhebbers van de Messias
Jezus. Zij waren kinderen van
God geworden (Joh.1:12).
Het koninkrijk had echt door
kunnen breken, als dat alles
was doorgezet. Het hele volk,
inclusief de leiders, zou dan
wedergeboren worden.
Dat gebeurde evenwel niet.
Herhaald geeft Handelingen
te kennen, dat verharding (of
vereelting) optrad: ongeloof.
Omdat de vestiging van het
aardse koninkrijk uitbleef,
vielen sommigen terug in het
oude judaïsme. De Hebreeën
moesten volharden, daartoe
roept de schrijver op, naar de
woorden van de Heer Jezus
in Mattheüs 24:13:
Maar wie volharden zal tot het
einde, die zal gered worden.

Want zelf weten jullie,
broeders, dat onze ingang 
naar jullie toe niet leeg
is geworden.
 1 Thessalonicenzen 2:1

Paulus had daar 3, hooguit
4 weken gesproken. Daar 
ontstond een ekklesia, een 
groep uitgeroepenen. Het 
was niet ‘leeg’, nee, God 
gaf rijke vrucht in de vorm 
van mensen die hoorden 
én geloofden wat Paulus 
zei. Het waren woorden
van God, die doordrongen
in de harten van de mensen.
Terwijl de arbeid onder de
Joodse mensen moeizaam
was en weinig respons had.
Dat ontmoedigde hen niet;
de broeders gingen verder,
ook toen Paulus fysiek niet
langer te midden van hen
was. Christus Jezus was 
het, Die bewaarde! 


 

en Zijn Zoon uit de hemelen 
te verbeiden, die Hij heeft 
opgewekt uit de doden, Jezus, 
Die ons bergt uit de veront-
waardiging die komend is.
   1 Thessalonicenzen 1:10

In een wat langer gedeelte, 
4:13-5:11 spreekt de brief
over de verontwaardiging
van God, die komt. Paulus 
had in de zeer korte tijd dat
hij bij ze was, ook uit Daniël
over de dag van Jahweh en
toekomst gesproken. Daar
spreekt hij in deze brief ook
over. Zo kregen zij – en wij –
antwoorden. Hoe gaat het 
met de overledenen? Wat
zal van hen worden, als Hij
komt, aanwezig is? Een hint
lezen wij in dit vers, Hij, 
de Heer Jezus Christus,
bergt ons – exact op tijd!