Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Genade van God is zó bijzonder, het komt op mensen heel makkelijk over, en het is voor veel mensen zó moeilijk te ontvangen. Genade van God is namelijk gratis, voor niets, geen enkele inspanning van u, jou of mij. Als je je bewust wordt van je redding door God, besef je misschien iets van Gods genade. Zijn zoon stierf voor ál je zonden; als bewijs werd Hij opgewekt uit de dood. Wat je ook gedaan hebt, wie je ook bent, God houdt van je. En als je Hem hebt leren kennen, weet je iets van genade. Het is volledig om niet, voor niets, gratis, cadeau. Dank God ervoor! Hij heeft al jouw zonden, verkeerde daden weggedaan. Het is ongelooflijk misschien, maar werkelijk waar! Als je je gered weet en dagelijks God dankt, kan het zijn, dat Zijn genade moeilijk wordt. Je wilt iets terugdoen. Dat kan niet. Je kunt God niets teruggeven. Mensen vinden het vaak lastig, écht iets te ontvangen zonder er iets voor terug te doen. Maar bij God is het genade, genade en het blijft genade. Paulus schreef daarom de brief aan de Galaten. Deze Galaten (Kelten), waren op een ander spoor gebracht door judaïsten. Zij wilden vaste tijden, dagen, maanden gaan onderhouden en sommigen onder hen deden dat al. Kijk eens rond in de christenheid, je ziet dat men er al helemaal aan gewend is geraakt. Men viert kerstfeest, Pasen, Hemelvaartsdag, Pinksteren, bijna allemaal afgeleid van de feesten, die Israël moest vieren. Geen reden om die feesten te kleineren, want ze hebben allemaal een diepe, geestelijke, typologische betekenis. Omdat wij in genade leven, overstromende genade zelfs, hoeven wij geen enkel feest te vieren. Het is elke dag genade! Elke dag leven in de zonneschijn van Zijn genade is geweldig. Paulus ervoer, dat Zijn genade genoeg is, óók in lijden, dat soms heel diep gaat. Want Zijn kracht openbaart zich juist in onze zwakheid. Dat is ook genade.
Ruud van t Veer heeft een bijzonder boek over ‘lijden en onderschikking’ geschreven.
Als u mailt (vant.veer@hetnet.nl) aan de schrijver van het boek ‘Lijden en onderschikking’, kunt u (ik betaal voor u de verzendkosten) het boek gratis (genade dus) thuisgestuurd krijgen. Van harte aanbevolen!

’Jaja, zo ga je met een ingebeelde hemel alsnog naar de hel! Kijk maar uit, want je kan weleens helemaal verkeerd uitkomen met dat evangelie van jou! Nee wandel eerst maar eens de weg van bekering, en misschien zal het je gegeven worden……’
Zo probeert men uit orthodoxe hoek te ontnuchteren. Dit veronderstelt echter wel een activiteit (werken) van de mens, alvorens God misschien in je leven ingrijpt. Alleen, zei de Heer Jezus niet aan het kruis: ‘het is volbracht?’ Toen was dat gedaan wat moest gebeuren en Hij gaf de geest en werd in een graf gelegd. God wekte Hem op, in de derde dag. Hij leeft! En de diepe betekenis van dat geweldige gebeuren, dat 2000 jaar geleden plaats-vond, wordt door Paulus uitgebreid besproken in zijn brieven. De hel? Die ondergaan mensen hier vaak op aarde. Auschwitz was de hel op aarde. Door demonische mensen geschapen. God kan zoiets niet scheppen.
Soms gaat God wel met mensen door hele moeilijke tijden, zoals die nu vlak voor de deur staan, de slotfase van deze tegenwoordige boze eon (Grieks: aioon).  Dat wordt een hele moeilijke tijd. Vandaag de dag al lijden onnoemelijk veel mensen honger, ziektes, over-stromingen en zo voorts. Maar het gaat nog erger worden, het zijn de geboorteweeën, die het komende koninkrijk van Christus inluiden.
Sinds Golgotha en open graf gaat het echt niet meer om de prestaties van de mens. Wat God en Zijn zoon presteerden, dáár gaat het om! Geloof dat evangelie! Het gaat Goddank niet om de eigen werken van de mens. Een mens hoeft niet braaf te zijn, of zich te houden aan allerlei inzettingen en voorschriften van mensen. Het gaat om gelóóf. Dat heeft een geweldige uitwerking in je leven! Vertrouw God voor vandaag en morgen, je zult nooit beschaamd uitkomen! De toekomst is in Gods hand! Het beste komt nog!

Waarom is de Bijbelse leer van verzoening van het al door God een gevaarlijke leer? Men beweert vaak, dat het mensen geestelijk lui zou maken: ‘ja als iedereen toch gered wordt, waarom zouden we ons dan inspannen voor evangelisatie en zending?’ Kennelijk was Paulus een andere mening toegedaan. Hij schrijft aan zijn geeste-lijk kind Timoteüs: ‘doe het werk van een evangelist’. En zelf was Paulus uiterst actief en liet niet na, onvermoeibaar, de mensen het evangelie te brengen. Niet vanuit de gedachte, dat ze anders voor eeuwig verloren zouden gaan, maar juist vanuit die diepe vreugde in zijn hart, dat God de redder van alle mensen is! Als je die God kan verkondigen, hou je er nooit meer mee op. Een tegenvraag: als je gelooft, dat mensen, die niet geloven (je buren, je collega’s, je vrienden, je kennissen, je ouders, je neven en nichten, noem maar op), voor eeuwig verloren gaan, waarom kun jij dan ’s nachts gerust slapen? Waarom kun je eigenlijk nog slapen? Dan moet je toch onvermoeibaar de deuren langs gaan en al die mensen overtuigen, dat het verschrikkelijk met hen gaat aflopen? Voor eeuwig pijn lijden in de hel? En dat overkomt je vrienden, die niet geloofden, maar wel heel aardige mensen zijn? Kun je dat verdragen? God niet, in elk geval.
Als je gewoon vasthoudt aan de Bijbelse uitspraken, zit je goed. Paulus leerde helder en expliciet, in niet mis te verstane woorden:
‘God is de redder van alle mensen, inzonderheid van de gelovigen. Beveel en leer dit’ (1 Timoteüs 4:10). ‘Derhalve, gelijk het door één overtreding voor alle mensen tot veroordeling gekomen is, zo komt het ook door één gerechtigheid voor alle mensen tot rechtvaardiging ten leven’ (Romeinen 5:18). ‘Want evenals in Adam allen sterven, zo zullen ook in Christus allen levend gemaakt worden’ (1 Corinthiërs 15:22).
Amen!

‘Het is en blijft een gevaarlijke leer!’ ‘Het is een duivelse leer!’ ‘De Heer Jezus leerde heel erg duidelijk: hemel en hel, het eeuwig wel of het eeuwig wee!’
‘Jullie zijn een stelletje alverzoeners!’ ‘Er klopt niets van wat jullie zeggen!’ Dit soort felle reacties krijg je soms naar je hoofd, als je de woorden van God naspreekt.  De gedachte, dat God een dubbel einddoel zou hebben, in plaats van één einddoel, komt voort uit de oude Zoroaster religie van Perzië. Daarin ging het om een eeuwige strijd tussen licht en duisternis, goed en kwaad, en zo voorts. Dit eindigde noodzakelijk in een dubbel einddoel: hemel of hel. Dit heidense denken, mogelijk gecombineerd met het manicheïsme (waarin Augustinus 9 jaar lang een zogenaamde ‘toehoorder’ was), wat enigszins lijkt op het zoroastrisme, is de christenheid binnengedrongen en werd verheven tot officiële leer van de kerk, waarvan de duidelijk sporen ook in Nederland terug te vinden zijn in artikel 37 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Wat je in dat artikel leest, is nu niet bepaald evangelie, en kan de toets van Gods woord zeker niet doorstaan.
Neem bijvoorbeeld Kolossenzen 1:15-21. Daar schrijft de apostel erg helder, dat al wat geschapen is, in, door en tot Hem geschapen is, dat is: de Zoon van Gods liefde. Het gaat dan om schepselen, die een relatie met God kunnen hebben; hemelingen en mensen. Al die schepselen worden met God verzoend, volgens vers 20. Dat God dus alles met Zich verzoent, is de duidelijke boodschap, die Paulus daar brengt. Echt evangelie dus. Paulus leerde de verzoening van het al, al die schepselen. God laat ze niet voor eeuwig verloren gaan, wel tijdelijk, maar niet voor altijd. Daar is het hart van God veel te groot en te liefdevol voor.

‘Ja, wacht eens even, gisteren zei jij dat nou wel, dat eens ook al diegenen, die nu niet willen of kunnen geloven, eens hun knieën zullen buigen voor hun Redder, maar dat is niet eerlijk!’ Waarom dan niet? ‘Omdat zij dan een heel leven niet geloofden en maar hun gang konden gaan, terwijl ik netjes heb geleefd!’ Ja, en als God dat nu eens zo geregeld heeft, God, die van alle mensen houdt, die al die mensen geschapen heeft. Zou jij het kunnen verdragen als één van jouw kinderen of één van jouw beste vriend(inn)en voor altijd van jou gescheiden zou zijn? En God is nog veel groter en liefdevoller dan wij! Ken je het verhaal, dat de Heer Jezus vertelde over de verloren zoon? Mooi hè, hoe die vader op de uitkijk stond en zijn zoon al van ver zag aankomen. Die zoon hoefde niet eens berouw te tonen over zijn vroegere gedrag. Kon zo aanschuiven bij het feest, dat speciaal voor hem was klaargemaakt. Wonderlijk he. Maar ja, het andere deel van dat verhaal gaat over zijn broer, die andere zoon. Eigenlijk was die ook verloren. Weet je waarom? Omdat die meende, dat hij het zelf maar al te goed voor elkaar heeft. Híj heeft altijd goed voor zijn vader gewerkt. Hij vond zichzelf beter dan die andere zoon. En zo zijn zóveel mensen van-daag. Mensen die netjes leven, ieder het zijne geven, alles goed voor elkaar hebben. Juist die mensen zijn het moeilijkst te bereiken met de boodschap van de Bijbel. Zij hebben geen Redder nodig. Zij kunnen het zelf wel. Vinden het wellicht vanzelfsprekend, dat zij later (als zij geloven in een hiernamaals) beloond zullen worden voor hun goede daden.
Zij kijken neer op anderen, die het niet goed voor elkaar hebben. En veel gelovigen kunnen het niet hebben, dat anderen, die misschien heel slecht geleefd hebben, uiteindelijk ook mogen aanschuiven bij Vader. Maar dat uiteindelijk de hele schepping, alle mensen, zullen delen in heerlijkheid, dat is toch pas echt evangelie?