Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat is de plaats van Johannes als apostel? Heb je daar een
aanwijzing voor in de Schrift?’

Hij was een van de zuilen in het evangelie van de besnijdenis,
schrijft Paulus in Galaten 2:7-9. Zoals vrijwel alles in de brieven
van Paulus, wordt dit bestreden door hen die geen verschil zien
in de beide evangeliën die daar genoemd worden. Men draait het
tot evangeliën aan de besnijdenis en onbesnedenen, terwijl er in
het Grieks de tweede naamval (genitief) staat en dan is het: van.

‘Als het er zo staat kun je er niet onderuit. Dan is er duidelijk sprake
van twee evangeliën daar en niet van één!’

Het is heel belangrijk dat in te zien. Het gaat om hetzelfde -in feite-
in 1 Timotheüs 4:9-11; is God redder van alle mensen of voor alle
mensen? Dat is een wereld van verschil.

‘Goed dat je daarop wijst, dit zijn echt fundamentele verschillen, die
ik graag goed in de gaten wil houden in mijn denken en bijbel lezen.’

De drie zuilen hadden niet alleen het apostelschap voor de besnijdenis,
maar ook het evangelie van de besnijdenis. Paulus had het apostelschap
voor de natiën met het evangelie van de voorhuid (of: onbesnedenen).

‘Vrijwel iedereen spreekt ervan, dat er maar één evangelie is, namelijk
dat de Heer Jezus Christus is gekruisigd, gestorven, begraven en opgewekt
uit de doden.’

Jawel, en dat noemt Petrus ook uitdrukkelijk, het lijden, sterven en de
opstanding van Christus. Natuurlijk, dat is de essentie. Maar verder sluit
Petrus helemaal aan bij de al bekende boodschap van het koninkrijk, en
we hebben uitvoerig gezien welke opdrachten (koninkrijksopdracht en
herdersopdracht) hij had. Alles in verband met de besnijdenis (Israël).

‘Dat is me beter voor ogen komen te staan. De lijnen lopen helder in de
Schrift, maar je moet er wel op gewezen worden.’

De plaats van Johannes sluit helemaal aan bij die van Petrus. Zoals ook in
Galaten 2:9 staat. Overigens knap als je de hele Galatenbrief zo weet te
draaien, dat je Paulus laat zeggen (buikspreken), dat heidenen, die tot ge-
loof zijn gekomen, onder de Thora moeten leven.

‘Dat is wel wonderlijk, want de Thora was nooit op heidenen gelegd in het
verleden, en Paulus zegt toch ook in Romeinen 6:14,15 dat wij als gelovigen
niet onder Thora, maar onder genade zijn.’

Men maakt in geestelijk opzicht vaak de meest wonderlijke capriolen.
Het is ook genade van God, als je werkelijk diep beseft dat wij onder genade
zijn. Het leven van, uit, in en door Gods genade is een leven in vrijheid om
Hem te dienen!

Lucas 10:38-42 12 september 2010   Presentatie

‘Veel kerkmensen noemen de zondag ‘Dag des Heeren’.
Hardnekkig misverstand. In de Bijbel staat die term consistent
voor iets totaal anders. Meer voor onrust dan rust. Voor Gods
komende oordeel. Maar degenen die, in deze genadetijd, tóch
onder de wet willen leven (wat volgens Petrus de apostelen noch
hun voorvaderen lukte), verhieven de zondag tot sabbat.
Aldus royaal de wet overtredend die zij zeggen lief te hebben.

Adventisten begrepen dat blijkbaar. Dat de eerste christenen
‘op de eerste dag der week’ bijeenkwamen, impliceert geenszins
dat zij er – in Joodse omgeving! – een tweede sabbat van konden
maken. Zij moesten op zondag gewoon werken, denk ik.
Als ik dat ook doe, nemen reformatorische scherpslijpers mij het
niet in dank af. Paulus constateerde dat sommigen één dag eren
(de ‘zwakken’) en anderen alle dagen. Hij zou wegens gebrek aan
wetticisme als kandidaat reformatorisch predikant waarschijnlijk
niet door de ballotage komen.’

Column van Roeper, uit: Uitdaging.nl, mei 2010

‘Oke, we hebben nu lang naar Petrus gekeken, en hoe zit het dan met
Johannes? Want dat was toch ook een belangrijke apostel?’

Van Johannes’ persoonlijke bediening wordt iets belangrijks
gezegd door de Heer in Johannes 21:

22 Jezus zeide tot hem: Indien Ik wil, dat hij blijft, totdat Ik kom,
wat gaat het u aan? Volg jij Mij.
23 Dit gerucht ging dan uit onder de broeders, dat die discipel niet
sterven zou; doch Jezus had niet tot hem gezegd, dat hij niet zou
sterven, maar: Indien Ik wil, dat hij blijft, totdat Ik kom, wat gaat
het u aan?
24 Dit is de discipel, die van deze dingen getuigt en die deze beschreven
heeft en wij weten, dat zijn getuigenis waar is.

De Heer zei iets bijzonders over Johannes, en in feite over zijn bediening.
Petrus’ bediening werd op zeker moment afgerond, maar die van Johannes
zou ‘blijven totdat Ik kom’.

Petrus volgt zijn Heer in geest en ervaring. Dus niet alleen in de manier
waarop hij stierf (kruisiging), maar ook in de geest van zijn brieven. Die gaan
over het lijden van Christus en zijn geschreven aan hen die verdrukking
ondergaan.

Er is een contrast, een tegenstelling in de bediening van Johannes.
Die is weergegeven in zijn geschriften. Eonisch leven, dat niet door de
dood aangetast wordt, is de kern van zijn verslag van het leven van de
Heer Jezus. Zijn brieven springen vooruit en betreffen vooral hen die
blijven tot de komst van Christus in zijn heerlijkheid. Dit is de sleutel
om die te kunnen begrijpen.

‘Maar hij schreef toch ook Openbaring?’

In het bijzonder blijkt uit het boek Openbaring dat Johannes ‘blijft
totdat Ik kom’, want hij hoorde en zag de grote gebeurtenissen die
gepaard gaan met het komen en arriveren van de Heer Jezus Christus
op aarde bij Zijn volk.

‘Zo heb ik het nog nooit bekeken. Het is wel een verklaring voor de wat
raadselachtige woorden van de Heer in Johannes 21.’

Dat denk ik ook. Het is echter een bediening die los staat van de bediening
én het evangelie van Paulus. Maar daar gaan we morgen verder dieper op in!

‘Het wordt allemaal beter te begrijpen. Toen ik net geloofde was
de bijbel voor mij heel moeilijk te begrijpen en paste ik alles wat
ik las, op mezelf toe. Nu zie ik de verschillende lijnen lopen.’

Daar moet je ook in groeien. Het is veel beter rustig met de Schrift
bezig te blijven, dan wordt alles langzaamaan duidelijker.
Als we over deze dingen nadenken, die met Israël te maken hebben,
gaan we ook het verschil zien met het lichaam van Christus.

Ook voor wat betreft de toekomst spreekt de Schrift van schapen.

‘In het boek Openbaring misschien?’

Mattheüs 25:31-46 spreekt van schapen. Als de zoon des mensen
zal de Heer dan op de troon van zijn heerlijkheid zitten en Hij zal de
natiën voor zich verzamelen. Hij zal ze van elkaar scheiden zoals de
herder de schapen van de bokken scheidt.

‘Dan gaat het bij de schapen niet om Israël?’

Mattheüs spreekt van volkeren die door schapen voorgesteld worden,
het is een vergelijking. De natiën die Zijn broeders (Israël) hebben op-
gevangen en vertroost in hun verdrukking en lijden, zullen zegen ont-
vangen in het koninkrijk; daarom worden zij ‘schapen’ genoemd.

‘Worden ze dan ‘schapen’ genoemd omdat ze nauw met Israël verbon-
den zijn?’

Dat ligt wel voor de hand. Zulke volkeren hebben het niet nodig om
met een ijzeren roede geherderd te worden (Openbaring 2:27; 12:5).
De andere volkeren, die de broeders van de Heer slecht behandeld
hebben, hebben geen zegen in het koninkrijk en komen in de eonische
afsnijding.

‘O, dan gaat in Mattheüs 25:31-46 niet over het laatste oordeel?’

Nee, de grote witte troon is een heel ander gebeuren. Daar gaat het om
individuele mensen; hier in Mattheüs over volkeren in relatie tot Zijn
volk Israël. En in vers 46 wordt in vertalingen soms gesproken over
‘straf’, soms over ‘pijniging’, waardoor men denkt dat het om het laatste
oordeel gaat.

‘Dat is dus niet het geval? Maar wat staat er dan echt?’

Het gaat om het Griekse begrip kolasis (komt ook in 1 Johannes 4:18 voor)
en houdt in: tuchtiging, insnoeiing, met het oog op herstel.
Het is daarom per definitie niet eeuwig, maar eonisch.

‘Dat kan ook niet anders, want God is redder van alle mensen, volgens
1 Timotheüs 4:10, dat blijft het goede nieuws!’