Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Onze brief zijn jullie, 
gegraveerd in onze harten, 
gekend en gelezen door 
alle mensen
    2 Korinthiërs 3:2

Paulus en zijn medewerkers
hadden geen speciale brief
van aanbeveling nodig. De 
vrucht van het werk van de
geest was zichtbaar in de 
gelovigen. Dat is de beste 
‘brief’. Deze waren gekend
en in de harten, die van de
apostel en zijn arbeiders, 
gegraveerd. Voortdurend in
gebed bezig met gelovigen 
die zijn evangelie volgden.
Het getuigenis dat uit de
Korinthiërs uitging, was 
niet altijd positief. Maar in
deze verzen blijkt dat iets
bijzonders bleek; geroepen
en gered door de Christus,
wat een liefde van God! 

Beginnen wij weer onszelf
aan te bevelen, of hebben 
wij wellicht, evenals 
sommigen, aanbevelende 
brieven bij jullie of van jullie 
nodig?
       2 Korinthiërs 3:1

Christus Jezus stelde Paulus 
als apostel van de natiën aan.
Saulus had zichzelf niet als 
zodanig opgeworpen.
Saulus was fanatiek vijand 
van Jezus. Toen de Heer hem
eenmaal omgedraaid had, 
had Paulus geen aanbeveling
van mensen nodig. Zijn hele 
optreden en spreken was in
zichzelf aanbeveling van zijn
apostelschap. Hij was en is 
leraar van de natiën in geloof
en waarheid. De liefde van 
God bepaalde hoe hij met de
broeders en zusters omging.  

als uit oprechtheid, maar als
uit God, voor het aangezicht
van God in Christus spreken
wij      2 Korinthiërs 2:17^b

Het spreken van de apostel
als Saulus was ‘in de traditie
van zijn volk, in de vaderen’.
Als Paulus sprak hij voortaan
‘in Christus’.  
Hij was en is centraal in zijn
evangelie. Dat is heerlijk en
overtuigend; we denken aan
zijn woorden in Athene over
‘de onbekende God’.
In Hem leven wij, bewegen
wij ons en zijn wij.
Wat wil je dan nog meer?
Het vult ons hart, ons leven;
we komen bij Hem vandaan
en gaan naar Hem toe!

Want wij zijn niet als de
velen, het woord van God
versjacherend, maar als uit
oprechtheid, maar als uit
God, voor het aangezicht
van God in Christus spreken
wij      2 Korinthiërs 2:17

We lezen bij de apostel van
de natiën niet een ‘eigen
theologie’ of iets dergelijks.
Hij verkondigde puur het
hem toevertrouwde goede
nieuws. Hij was helemaal
oprecht (zon-gericht). ‘Zijn’
evangelie was uit God. Zoals
hij alles verkondigde wat de
Vader hem via Christus gaf.
Het spreken was voor hem
voor Gods aangezicht.
Dat was ‘met vrees en beven’
want het is Gods woord dat
hij zou spreken. Dus niet uit
angst, maar diepe eerbied
en respect voor de God Die
spreekt!  

Want wij zijn niet als de
velen, het woord van God
versjacherend, maar als uit
oprechtheid, maar als uit
God, voor het aangezicht
van God in Christus spreken
wij      2 Korinthiërs 2:17

Versjacheren is op een nogal
slordige manier iets verkopen.
Het verband is daar met
Jesaja 1:22, waar de bekende
uitdrukking ‘water bij de wijn
doen’ staat.
Men verkocht dan wijn met
water verdund als was het
wel pure, zuivere wijn.
Zo zijn er ‘de velen’ die dat
woord van God verdunnen
(met eigen mening, opvatting)
en ‘verkopen’ dat als het het
zuivere woord zelf.
Dat is bedrog; Paulus reikt
ons het zuivere evangelie van
Gods genade aan. Wat een
liefde van God, dat wij het zo
mogen kennen!