Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Jullie zijn niet benauwd in
ons, jullie zijn echter
benauwd in jullie mededogen.
        2 Korinthiërs 6:12

Religie en wetticisme maken
een mens innerlijk benauwd.
Het maakt mensen keihard.
Voldoe je niet aan hun regels?
Dan mis je die boot.
Niet zelden leidt uitstoting
tot psychische problemen.
De liefde en de genade van
God, zich uitend in verzoening
en vrede, maakt het hart ruim.
De Korinthiërs, daar ontbrak
het aan ruimte, er was weinig
mededogen. Terwijl God juist
dé Mededogende bij uitstek
blijkt te zijn. Al in hoofdstuk 1
van deze brief schrijft Paulus
daar rijk over. Navolgers van
God te zijn, ja, dat is het!  

Onze mond is geopend naar
jullie toe, Korinthiërs; is jullie
hart verbreed?
       2 Korinthiërs 6:11

Paulus’ hart klopt warm voor
deze gemeente, die verdeeld
is en ook zo op hem reageert.
Zijn mond spreekt verzoenend.
De Korinthiërs waren echter
niet ruimhartig naar Paulus,
en naar zijn evangelie.
Wij hebben vaak ‘reserves’, en
zoeken -biddend- hoe wij ‘die-
en-die’ het beste kunnen
benaderen.
Is jullie hart verbreed? Dit is
een vraag die je jezelf kunt
stellen. Zo breed als het hart
van God, is ons hart dat ook?
Laat -opnieuw- het heerlijke
evangelie van verzoening en
genade op je inwerken, als je
‘hartklachten’ hebt!

… als niets hebbend en alles
vasthoudend…
    2 Korinthiërs 6:10^b

Van onszelf bezitten wij niets.
Ook het aardse ‘bezit’; het is
van God. In bruikleen mag de
mens het benutten. De aarde
is van Jahweh, en Hij deelt toe
aan wie Hij wil.
Als wij voldoende kleding en
voedsel en onderdak hebben
dan is dat genoeg.
Tevreden zijn en godsvrucht
hebben; dat is waarachtig het
kapitaal voor ons.
In wezen bezitten wij alles; de
enorme geestelijke rijkdom in
Christus is alles waard. Zo ben
je rijker dan de allerrijkste op
aarde. De plaats van zoon in
Hem; gerechtvaardigd uit in
Zijn genade; hemelse roeping;
Vader, dank U wel.
 

als bedroefd, steeds echter
verheugend, als arm, velen
echter verrijkend, als niets
hebbend en alles vasthoudend
      2 Korinthiërs 6:10

Bedroefdheid was daar over
Israël, hun ongeloof. Dat was
pijn in het hart van de apostel.
Ook was hij over de zonde,
het onrecht dat onder de
Korinthiërs getolereerd werd,
bedroefd.
Hij had hen terechtwijzend
moeten schrijven. Anderzijds
was Paulus samenwerker van
hun vreugde. Vader troostte
en bemoedigde hem, ook dat
gaf bijzondere vreugde in het
hart van de apostel.
Materieel gezien was hij arm,
maar geestelijk kon hij velen
rijk maken. De genade en de
verzoening bracht ongewoon
veel rijkdom in de levens van
de geroepenen. Vader, dank
U wel.

als onbekend en erkend, als
stervend en zie, wij leven, als
opgevoed wordend en niet
ter dood gebracht
            2 Korinthiërs 6:9

Paulus was ‘in de wereld’ niet
bekend. In Athene hadden ze
misschien een gerucht over
hem gehoord. Ook vandaag is
zijn evangelie niet zo bekend.
Hij wordt wel hier en daar
erkend, toch wel. Soms zegt
men dat niet hardop.
Gelovigen die zijn evangelie
wel erkennen, volgen hem
na en komen soms in een
zelfde soort lijden terecht.
Als stervend en toch levend;
Paulus kwam vaak in gevaar
zoals 2Kor.11:23-27 meldt.
Letterlijke slagen onderging
hij; en ook anderszins was
daar het lijden, wat door de
apostel als opvoeding door
de Heer werd gezien.
Niettemin vond de Heer het
nog enige tijd nodig dat hij
in het dienstwerk doorging:
 en niet ter dood gebracht.