Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Ja in 1 Corinthiërs 15 lezen we al over hemelse dingen.’

Als voorbereiding op Efeziërs, waarin alles duidelijk wordt. Met
de Efezebrief schijnt het volle licht. De redding en regering door
en van Christus betreft ook de hemelen. En dus degenen die
de hemelen bewonen. Ook zij hebben de verlossing in Zijn bloed
en verzoening nodig. Ook zij moeten geregeerd worden. Net als
de volkeren op aarde. Het lijkt erop, dat er ook hemelse volke-
ren zijn.

‘Israël zal op aarde, het gezamenlijk-lichaam zal boven regeren.’

Zo zien we de lijnen die God trekt in Zijn woord. Zo zien we, dat
het gezamenlijk-lichaam nooit een verlengstuk van Israël kan
zijn en evenmin uit Israël voortgekomen is. Hoewel de apostel
uit de stam Benjamin was, zegt dat niets over de oorsprong van
de gemeente, die het lichaam van Christus is. In Filippenzen 3
blijkt, dat hij dat als verwerkt, verbeurd achtte.

‘Ja, wat is dat nu duidelijk zeg, het past perfect.’

Nu verstaan we beter, waarom de apostel al wat in en naar het
vlees als winst gezien kon worden, verbeurd achtte. Voor hem
was de geestelijke kennis van Christus Jezus, zijn Heer, veel en
veel belangrijker. Ook hier zien we de intense nadruk op geest
en het geestelijke. Dit zou dan ook onze wandel kenmerken.
Geen gehechtheid aan en nadruk op het uiterlijke, het vleselijke,
het aardse, maar op geest, woord, wat boven is. 

‘Het kruis staat centraal in Efeziërs 2:11-22.’

Daardoor werd de vijandschap tussen de Joden en de natiën in het
vlees gedood. Daarom lees je in de verzen 19-22 van Efeziërs 2 een
aantal keer: in geest. De nieuwe situatie van de natiën is, dat zij
gezamenlijk burgers zijn en leden van Gods familie en hebben vrije
toegang tot de Vader, in de geest. Als het gaat om gelovigen van nu;
zij zijn in de tegenwoordigheid van God.

‘Dus in het vlees hadden de natiën geen verwachting.’

Ja, in de geest wel. Nu alle vijandschap tussen de twee groepen ge-
dood is in Zijn vlees, door het kruis, is er wederzijdse verzoening.
Nu zijn de twee groepen gezamenlijk burgers van een domein in de
hemelen, en niet op aarde. Dat laatste zou onmogelijk zijn, omdat
regeren op aarde voorbehouden is aan het volk Israël. Nu blijkt, dat
het lichaam van Christus een gezamenlijk-lichaam (Efeziërs 3:6) is
met een verwachting te midden van de hemelingen.

‘Het vlees had en heeft geen enkele toekomst meer?’

Nee. Daarom moeten alle leden van het lichaam van Christus een
geestelijk lichaam hebben. We hebben het over een toekomstver-
wachting boven, te midden van de hemelingen, dat is uiterst gees-
telijk. 1 Corinthiërs 15:44-54 wordt gezegd, dat in de opstanding en
levendmaking het zielse lichaam plaats maakt voor het geestelijke.
En niet alleen dat, ook zien we de tegenstelling van aardbodem
NBG: stoffelijk) tegenover hemels (vers 47-49)!

‘Toch een bekend thema, we hebben het vaker besproken.’

Zeker. Nu werpt het thema vleselijk-geestelijk verder licht op de essen-
tie van de gemeente. Benadruk je de vleselijke kant, dan kom je bij de
gemeente uit als een verlengstuk van Israël of ze zal opgaan in het volk
van God. Wanneer je echter het in Christus op de juiste waarde gaat
schatten, kom je verder en heb je meer zicht.

‘In Christus: een nieuwe schepping, vlees telt in feite niet.’

Dat is het punt. Wanneer je je bewust bent deel uit te maken van de
nieuwe schepping in Hem, vallen vleselijke verschillen voor je weg.
Het onderscheid Jood-Griek ook. Dat klinkt al in Galaten-Romeinen-
Korintiërs. In de latere brieven komen de gevolgen nog veel sterker
naar voren. Maar wanneer je de gevolgen van de boodschap van het
kruis uit de eerdere brieven mist, versta je de latere brieven niet in
de diepte.

‘Zoals wat we gezien hebben uit Efeziërs 2?’

Meestal denkt men, dat het gaat om de situatie van de gelovigen
uit de natiën voor en na ze tot geloof kwamen. Maar dat is niet het
punt van 2:11-22. Het gaat om de positie van de natiën in het vlees
voor Efeziërs en na de brief bekend was. Vleselijk gezien konden zij
niet in de tempel komen. Het oproer van Handelingen 21, 22 draait
juist om die kwestie. De Joden meenden dat Paulus Trofimus voorbij
de scheidsmuur had meegenomen.

‘Wel bekend, wat gisteren naar voren kwam. Nu meer perspectief.’

Door de dingen van allerlei kanten te bekijken, wordt het meer duidelijk.
En we bidden om de geest van wijsheid en onthulling in de erkenning van
Hem, opdat we zien. Dat is onmisbaar. Vader moet dat geven, die geest
van wijsheid en onthulling. Anders kun je het niet zien.
Nu we kijken naar onze Heer als de Opgestane en daarmee de Eersteling
van een nieuwe schepping, worden dingen duidelijker.

‘Belangrijk verschil: voor het kruis en na het open graf?’

In 2 Corinthiërs 5 wordt een bijzonder belangrijke waarheid naar voren
gebracht. Wij kennen niemand meer naar het vlees. Zelfs wanneer wij
Christus naar het vlees kenden, thans/nu niet meer. Het gevolg is, dat
wij Hem niet langer geestelijk kennen als Jood, maar als de Opgestane.
Er geldt in de opstanding geen vleselijk verschil meer. In Christus valt
dat weg. Het oude is voorbijgegaan, zie! Het is alles nieuw!

‘We hebben een voorrecht, dat wij zo mogen kijken.’

Nou en of! Dit is wel een van de lastigste voor gelovigen. Het vlees niet
tellen, Christus zelfs niet meer naar het vlees kennen. Deze periode van
roeping van de gemeente is de meest geestelijke. Dat wil zeggen, de bij-
zondere nadruk op geest, geestelijk en geestelijke zegen, wordt sterker
naarmate we Paulus’ brieven volgen. De latere zijn het meest geestelijk.
Efeziërs, Filippenzen, Kolossenzen, 2 Timotheüs. 

‘We gaan wel weer wat dieper op de dingen in.’

Is ook nodig in deze tijd van verloop van geestelijke waarheid. Ontelbaar
zijn de aanvallen op het unieke van Paulus’ boodschap en bediening.
Wanneer je iets daarvan begint weg te redeneren kom je op een hellend
vlak. Na verloop van tijd ben je alles kwijt wat de apostel van de natiën
werkelijk onderwees. Je zet –onbedoeld en ongewild- de tekst van de
Schrift naar je hand.

‘Je hoort ook zeggen: Jezus was een Jood.’

Hangt er van af wat je ermee bedoelt. Wanneer je bedoelt, dat Hij van
het volk Israël afstamde, dan is dat zo. Hij werd binnen de stam Juda ge-
boren. Zo bezien was Hij Jood. Hij was dat niet in religieuze zin, Hij trad
nooit toe tot het judaïsme. Maar, wanneer je daar aan wil koppelen, dat
wij dus moeten aansluiten bij Israël omdat Hij -als Hoofd van het lichaam
van Christus- Jood is, dan moet je meer Schrift meewegen. Anders ga je
te kort door de bocht. Dan komen we uit bij Paulus, hoe vervelend som-
migen alleen het noemen van deze naam ook vinden.

‘Wat weegt nog meer mee, dan?’

Wat de apostel schrijft over de nieuwe schepping. Wanneer je onze Heer
ziet als Jood, en je laat dat zwaar wegen in je denken, neem je onvoldoen-
de mee. Het grote punt is: Hij is als Jood (de Koning van de Joden zelfs)
gekruisigd, maar Hij werd ook opgewekt uit de doden – door Vader.
Hij is Eersteling van de nieuwe schepping. Na Zijn opwekking uit de dood.