Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Over discipelschap, uit de christelijke pers:

‘Volgens jullie hoef je niet te proberen te worden als Jezus.
Toch hoor je dat alom: we moeten worden als Hij.’

Waarop Dekker (dr. W. Dekker, theoloog, werkt voor de IZB) antwoordt:

‘Voor je het weet ben je meer met jezelf bezig dan met Jezus. Dan wordt
discipelschap een project met punten die gerealiseerd moeten worden.
Dan ligt frustratie op de loer, of je probeert het niet meer om leerling van
Jezus te zijn omdat het toch niet lukt. Een christen hoeft geen lookalike
van Jezus te worden. De grondfout in deze gedachte is dat wíj zo veel willen.
Maar leerling van Jezus zijn betekent leven uit genade. Hij stierf voor onze
zonden in onze plaats. De zichtbaarheid van het geloof in ons leven is het
werk van de Geest.’

En even verder:
‘Als wij op gemeenteavonden over discipelschap vertellen dat het in eerste
instantie leven uit genade is, krijgen we meestal al gauw de vraag:
“Maar wat moeten we doen?” Mensen willen snel iets aangereikt krijgen
over missionair werk, een programma voor evangelisatie.’

NB: bovenstaand stukje illustreert het gebrek aan zicht bij veel christenen op
wat Gods genade werkelijk betekent. Laat Paulus ons steeds tot gids zijn, de
prediking van pure genade van God blijft hard nodig tegenover alle eigen
willen-denken-kunnen van de (gelovige/christelijke) mens. 

‘We hebben veel kunnen zien in Kolossenzen 1. Wat een evangelie!’

Heerlijke boodschap. Door het kruis. We hebben –uitgebreid- gekeken naar de
uitdrukking het bloed van Zijn kruis en dat was de moeite waard. Het is een ge-
weldig en bevrijdend evangelie, dat van Paulus. De Heer zei, dat de waarheid
een mens vrij maakt. De waarheid van het evangelie (van Paulus), díe zet je in
een enorme vrijheid. Je bent af van het slavenbestaan!

‘Maar Paulus noemt zich slaaf van Christus Jezus.’

Hij was daarmee wel af van het slavenbestaan onder de zonde en onder de wet,
waarbij hij uit ervaring wist wat die slavernij betekende! Het was voor hem ge-
weldig bevrijdend geworden, toen hij de diepe waarheden van het evangelie leerde
kennen. Het niet te temperen enthousiasme van Paulus werkte aanstekelijk.
Maar niet bij iedereen. Sommigen zagen in hem een bedreiging van hun positie.

‘Ja en het religieuze zit diep in de mens.’

Nou en of, Paulus verkondigt geen discipelschap, maar pure, onvermengde genade
van God. Dát is de boodschap die een mens nodig heeft. Bij veel christenen gaat het
om doen en daden. Bij God gaat het om het Woord, dat ingang vindt in ons hart.
En in dat Woord zit alles wat wij nodig hebben, het hele scala aan vitaminen dat onze
geest gezond maakt. Als we gezond willen geloven, dan hebben we het evangelie van
de verlaten apostel nodig!

‘Fijn weer, dat we zo met Kolossenzen 1 bezig zijn. Het is ons evangelie.’

Het is een geschenk van Vader als we die vrede in ons hart gelegd hebben gekre-
gen door dit evangelie van verzoening en genade. Als je je bewust wordt van de
geweldige vrede die als resultaat van Zijn werk aan het kruis tot stand gebracht
is, krijg je die vrede ook echt van binnen, in je hart. Het is echter wel mogelijk,
dat je in je ervaring als gelovige die vrede kwijt kan raken. Dan heb je je positie
als gelovige in Christus niet verspeeld, want dat is onmogelijk.

‘Maar je kunt je laten verplaatsen van de verwachting van het evangelie?’

Paulus heeft het dan over je praktische beleving als gelovige. Wanneer je een
waar gelovige bent en je hebt de diepe vrede in je hart gekregen door het horen
en geloven (wat Gods werk in je is) van de boodschap van verzoening, dan kun je
die vrede wel voor wat betreft je ervaring kwijtraken. Dat is als je een andere
boodschap, een ander evangelie gaat omarmen –wat geen echt evangelie is- en
je hoort een andere dan de paulinische verwachting en je gaat dat ook geloven.

‘Het is dus zaak om te blijven bij het geloof, gefundeerd en bestendig.’

Nu stelt Paulus dit niet zo voorwaardelijk, alsof wij heel krampachtig moeten
proberen bij de boodschap van de apostel te blijven. Het gaat om geloof, en
dat is geen kramp. We blijven blij met het evangelie wat wij horen en als dat
in je hart is, wil je niets anders meer. Het is de heerlijke zekerheid, dat niets
ons kan scheiden van de liefde van God die in Christus Jezus is! Want dát is het
ervaren van de wederzijdse verzoening elke dag!

Wilt u een prachtige typologie lezen van
Genesis 1? Lees hier en verwonder u!

‘Bij die twee woorden is er dus wel degelijk een belangrijk verschil.’

Bij het woord verzoenen (neer-veranderen) gaat het om de hele wereld en zijn
alle barrieres tussen de mens en God weggehaald. Er klinkt in 2 Corinthiërs 5 na-
dat de verzoeningsboodschap geklonken heeft: wees verzoend met God.
Als jij/u dan God gaat danken voor Zijn genade (zonder iets te doen want het is
al gedaan), dan ben jij verzoend. Er is volkomen vrede tussen jou en God. Wan-
neer jij je dat volkomen bewust bent, is er sprake van wederzijdse verzoening.

‘Het verzoenen is algemeen en wederzijds verzoenen geldt voor hen die zich dat
bewust geworden zijn?’

Zo kun je dat heel eenvoudig samenvatten. Bij beide is het kruis essentieel. De
wederzijdse verzoening is door het kruis. Het betekent, dat wij of andere schep-
selen niets hebben kunnen doen om met God verzoend te zijn. Dit breekt onze
trots. Het vernederende van het kruis treft ons, en het raakt ons hard. Wanneer
wij zien wie wij werkelijk zijn in het licht van het kruis, dan gaan we beseffen dat
wij niets in te brengen hebben. Het kruis laat zien wat in de mens is: vijandschap.

‘Dat is het. Hij heeft toch de vijandschap gedood?’

Ja, zowel in Efeziërs 2 en Kolossenzen 1 klinkt, dat de vijandschap aan en door
het kruis gedood werd. In Efeziërs 2 wordt dat wel letterlijk gezegd, en in Kolos-
senzen 1 komt het daarop neer. In vers 21-23 van Kolossenzen 1 staat, dat ook
wij vijanden waren in onze manier van denken en dat Hij ons wederzijds verzoent,
door(heen) Zijn dood. Het is een bijzonder fijn gegeven, dat wij die verzoend zijn,
heilig en smetteloos en onbeschuldigbaar voor Zijn aangezicht zijn!