Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Je raakt onder de indruk hoe God alles in handen heeft.’

We zijn steeds geneigd, de mens groter te vinden dan hij is.
Daardoor wordt Vader minder groot voor je. Wanneer we
de Schrift nalezen, zien we de grootheid van de Plaatser.
Afgoden zijn niets in vergelijking met de grote God, IEUE,
van Israël. Hij doet wat Hij zegt. Hij is volkomen vrij in Zijn
handelen. Niemand was Hem ooit tot raad,
Hij zal al Zijn welbehagen doen.

‘Prachtig. Staat in Jesaja, toch?’

In Jesaja 46:9-11 staat dit:

Denk aan de dingen van vroeger, van oude tijden af
dat Ik God ben en niemand anders
God, en er is geen als Ik
Die vanaf het begin verkondig wat het einde zal zijn
van oudsher wat nog niet plaatsgevonden heeft
Die zegt: Mijn raadsbesluit houdt stand
En Ik zal al Mijn welbehagen doen
Die een roofvogel roept uit het oosten
een man van Mijn raad uit een ver land
Ja, Ik heb gesproken, Ik zal het ook doen komen
Ik heb geformeerd, Ik zal het ook doen

‘De oude woorden nog zo levend vandaag.’

Indrukwekkend. Die grote God en Vader is naar de aarde
in Zijn geliefde Zoon gekomen. Hij zal doen wat Hem be-
haagt, en het behaagt Hem allen op termijn te redden.
God is de Redder van alle mensen. Dat is onafhankelijk of
wij dat zien of niet. Dat is ook zo, wanneer 99% van de men-
sen het niet eens zouden zijn met die uitspraak. Dan nog is
Hij Redder. Het grote werk daartoe is al gedaan op het
kruis, 2000 jaar geleden, het lege graf getuigt van:
de opstandingskracht van Vader.

‘Hoe vaker we hierover spreken, hoe duidelijker het wordt.’

De Plaatser, God, de Onderschikker, heeft alles in Zijn hand. Hij is
het, die alles op Zijn plaats zet. Niemand kan tegenhouden wat Hij
in Zijn plan heeft bepaald. Zoals een Judas moest doen waarvoor
hij ingezet werd, zo moest de eerste mens zondigen. Dat was de be-
doeling. Dat maakt Vader niet tot zondaar! Welnee, dat is zonder
meer eigen (vleselijk) denken.

‘Je kunt er niet op die manier tegenaan kijken.’

De mens is in zijn eigen wijsheid geneigd dan God tot zondaar te be-
stempelen, omdat Hij de mens zo maakte, dat die zou zondigen.
Dat is kortzichtig en gebrek aan zicht op andere Schriftplaatsen, die
duidelijk leren, dat bijvoorbeeld het Lam tevoren gekend was, vóór
de nederwerping van de wereld. God had Zijn Zoon als Lam (dat dus
geslacht moest worden) op het oog voordat de zonde in Zijn schep-
ping kwam. God is wel volledig verantwoordelijk voor de hele gang
van zaken.

‘De mens kan niet zeggen: waarom hebt U mij zo gemaakt?’

Nee, want alles wat God doet is volkomen juist. Hij maakt geen en-
kele fout. Daar is Hij God voor. Wij zouden er goed aan doen, Hem
dan ook als God (Plaatser, Onderschikker) te eren in ons leven en
dat begint in ons hart en denken. Hij is eveneens de grote Potten-
bakker, die uit hetzelfde kneedsel het ene vat (instrument) tot eer
en het andere tot oneer maakt. Die laatstgenoemde draagt Hij
met veel geduld (Romeinen 9:22). Het zijn de vaten van de veront-
waardiging, tot verderf zelfs toebereid.

‘Dat is wat we geloven.’

Aanvaarden dat Vader het zo doet, is soms moeilijk als het dichtbij
komt. Maar Hij maakt alles, zelfs de goddeloze voor de dag van het
gericht. Zo was Judas Iskariot ingezet om dat te doen wat hij moest
doen: Hem overleveren in de handen van zondaren, opdat Hij, Jezus,
gekruisigd zou worden en zo de zonde van de wereld op zich nemen.
Want Johannes zei het: Zie het Lam van God, dat de zonde van de
wereld wegneemt (optilt)! 

‘Heerlijk geruststellend, dat Vader alles in handen heeft.’

We lezen in de geschiedenis met Farao, dat IEUE het hart van die
Farao standvastig maakte. Meestal wordt gezegd, dat de Farao zijn
eigen hart verhardde en dat IEUE als reactie daarop het hart verder
verhardde. Volgens de Schrift ligt het echter anders. We hebben al
gezien, dat voorafgaand aan de 10 plagen IEUE tegen Mozes zei dat
Hij het hart van de Farao standvastig zou maken.

‘Ja in Exodus 4:21 en 7:3 staat het. Het is zo.’

En we hebben de duidelijke uitspraak uit Romeinen 9:18,19, dat
Vader barmhartig is over wie Hij wil en dat Hij verhardt wie Hij wil.
Er staat niet, dat Hij barmhartig is over degene die goed gedrag ver-
toont en dat Hij degene verhardt, die zich al aan het verharden is.
Het wordt bevestigd door de geschiedenis van Jakob en Esau, dat
IEUE tegen Rebekka zei dat de meerdere de mindere zou dienen.
Dat was toen zij nog zwanger van de tweeling was.

‘Dat is zeer duidelijk ja.’

Daar staat bovendien nog bij, dat het was voordat zij iets goeds of
kwaads gedaan hadden. Het sluit dus tevoren het menselijk gedrag
als voorwaarde voor een reactie van God, uit. God weet niet alleen
alles van tevoren, Hij voert zelf door Zijn Zoon Zijn plan uit. Hij geeft
aan allen adem, leven en alles. Hij vormt het hart van allen (Psalm
33:15). Hij bepaalde tevoren de plaats van Jakob en Esau. Zo was
ook het Lam tevoren gekend, voor de nedewerping van de wereld! 

‘We hebben als mens eigenlijk niets in te brengen.’

Met de woorden: wie ben jij, o mens, dat je God tegenspreekt
beëindigt de apostel de discussie niet. Dat denken uitleggers soms
bij Romeinen 9:18,19. De vragensteller is heel menselijk en vraagt
zich af bij het feit, dat niemand Zijn bedoeling kan weerstaan of
er dan onrechtvaardigheid bij God is wanneer Hij dan toch gericht
houdt. Het is vleselijk denken dat zulke vragen stelt.

‘Hoe gaat het dan verder?’

Paulus gebruikt het bijbelse beeld: God als de grote Pottenbakker!
Het geboetseerde kan immers niet tegen de grote Boetseerder
zeggen: waarom hebt U mij zo gemaakt? Stel je die vraag, dan trek
je de wijsheid, vaardigheid en liefde van je Maker in twijfel. Wan-
neer God in Zijn wijsheid het ene instrument (vat) tot eer en het
andere tot oneer maakt, dan is dat Zijn keuze. Hij zal het uitwer-
ken. En het is Zijn vrijmacht om die instrumenten tot oneer toe te
bereiden voor de dag van het gericht.

‘Hiermee kraakt de apostel een harde noot.’

Hij zet het wel in het tekstverband van de barmhartigheid en de
ontferming. En het is pas voltooid in Romeinen 11:32-36. Daar stelt
de tekst, dat God allen onder de weerspannigheid heeft besloten
opdat Hij uiteindelijk over allen barmhartig kan zijn. Dan is niet de
weerspannigheid, maar barmhartigheid van God het laatste woord.
Dat vergeet men weleens, als Romeinen 9 gelezen wordt. Mensen
lopen daar tegenaan, omdat zij de Godheid van God niet accepteren.
Maar er bestaan geen uitvluchten. Het staat er. Hij is barmhartig over
wie Hij wil, en Hij verhardt wie Hij wil. Dat is niet een reactie op wat
de mens eerst doet, nee, de Plaatser (Grieks: Theos) zet de mens op
Zijn plaats! 

‘We hebben een groot God, onze Vader.’

Bij Hem is wat Hij spreekt, betrouwbaar. Het is een woord, dat in
de tijd ook een daad blijkt te zijn. We mogen Hem als Vader kennen,
die Zich in de loop van de tijd onthult. Hij laat Zich steeds meer zien.
Zijn woord vertelt erg veel over wie Hij is. En dat blijkt uit wat Hij
doet. Hij is liefde, en uit al Zijn handelen blijkt dat. Ook al denken
mensen vaak negatief over Hem.

‘Dat Hij dan toch mijn Vader is, verwondert mij.’

God werkt alles uit volgens Zijn voornemen. Hij is liefde en werkt
dat grootse plan dan ook uit in en door de Zoon van Zijn liefde. Juist
in Kolossenzen 1 gaat het om Hem. In en door en tot in Hem is het
al geschapen. Hij zal Zijn plan uitvoeren en komen tot volkomen ver-
zoening van het al. Daar gaat het naar toe. Door de Zoon van Zijn
liefde, Die ook de Eerstgeborene uit de doden is.

‘Ja mooi, ga door.’

God heeft alle touwtjes in handen. Hij heeft Zich onthuld in Zijn
woord en in Zijn Zoon. We zijn verwonderd over wat Hij doet. In
Romeinen 9 zien we Hem in verband met Farao als de Barmhartige.
Hij is barmhartig over wie Hij wil en Hij verhardt wie Hij wil. De kri-
tische vragensteller zou willen vragen:

maar wat heeft Hij dan nog aan te merken, want wie heeft Zijn
bedoeling weerstaan?

Het antwoord is: wie ben jij, o mens, dat je God tegenspreekt?