Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Fijn dat de Heer echt rekening met ons houdt, met wie wij zijn.’

Wij zijn wel slaven van Hem (Paulus was slaaf van Christus Jezus, Romeinen 1:1),
maar Hij vraagt of eist niet het onmogelijke van ons. Dat Hij naar onze mogelijk-
heden ons wat te doen geeft, is precies dat waarvoor Hij ons wil gebruiken. Hij
zal dat in ons verder uitwerken, Hij is het, die het willen en het werken in ons
uitwerkt, naar Zijn welbehagen.

‘Zo is het. God geeft ons ook de dingen in het hart, wij horen Zijn woord, en dat
bouwt ons van binnen op.’

Ja, en dat willen bewerkt Hij ten diepste in ons en het uitwerken ook. Daar hoeven
wij niet op te wachten, Hij brengt echt wel iets op onze weg. Zoals Hij Paulus en al
zijn medewerkers en de gemeenten met al die leden toen ook leidde.
Zo blijft het evangelie doorgaan en doorwerken in levens van mensen. Wij zien uit
naar de dag dat alles overgaat in het zien. Wij zien Hem nog niet, maar binnenkort
gaan wij Hem ontmoeten in de lucht!

‘Echt bemoedigend. Het is een geweldig fijn uitzicht in je leven, onze verwachting
is de grote vrijkoping na lijden.’

Het is een weg van lijden die wij gaan. Daar is niet aan te ontsnappen. Dat kan diep
gaan, heel diep. En daardoorheen blijft het uitzicht op heerlijkheid, die steeds dich-
terbij komt. Het is een machtige toekomst, heerlijkheid die straks komt als ons li-
chaam wordt vrijgekocht. Dat is het zoonschap, en dan zal het aan de schepping dui-
delijk worden wie wij zijn, aan heel de schepping. In het lijden gaat Hij mee, en Hij
zal het water nooit boven onze lippen doen komen!

‘Goed te weten, dat Hij meegaat in ons lijden en onze verdrukkingen.’

Het houden van dagen is binnen het christendom een
belangrijk onderdeel. In de vroege kerkgeschiedenis werd er een
lange strijd gevoerd over wanneer men Pasen op de kalender zou
zetten. Dat zou geen strijdpunt hoeven zijn. Als je kijkt naar de ker-
kelijke kalender, dan zie je hoe ver men van Paulus is afgeweken.
Beluister de studie over Romeinen 14:5-9 hier.

‘Paulus bracht dus een compleet goed nieuws?’

Waar tot en met. Het was genade van a tot z wat hij bracht. Echt een vol
evangelie.En dat uitte zich in ontvangst van dat evangelie door de mensen,
die dat daarna weer doorvertelden aan anderen. Zie bijvoorbeeld de Thessa-
lonicenzen. Er was toen en ook nu een groot verschil met het christendom
zoals dat later zou ontstaan: binnen dat latere christendom werd het doen
van werken een opdracht, een moeten, met de angst en dwang er achter, dat
als ze niet genoeg hun best deden, zij (voor eeuwig) verloren zouden gaan.

‘Dat is het geweldige van het evangelie van Paulus: het is geen dwang meer,
geen vroom moeten, maar vanuit de rust in Hem werken.’

De Heer vraagt niet het onmogelijke van ons. Hij kent ons door en door en
gebruikt ons met onze zwakheden en bekwaamheden, die Hij geeft. En uit-
eindelijk is Hij het, die het bepaalt. Gelukkig wel. Als mensen dat zouden doen,
dan zou je binnen de kortste keren overspannen werken en bezig zijn om het
bezig zijn. Dat leidt al heel snel tot menselijke werken en die tellen niet. Voor
God in elk geval niet. Want: het blijft Zijn genade!

‘Zo is het. Hij legt niets op.’

God weet wie wij zijn en als wij door allerlei omstandigheden niet in staat
mee te draaien in allerlei werk in de gemeente, maakt dat ons niet minder
dan de anderen die wel meedraaien. Velen hebben door hun omstandigheden
het al moeilijk genoeg en kunnen gehinderd worden door allerlei zaken, die
anderen niet weten. Dat zou ons voorzichtig moeten maken in onze mening
over anderen. Als zij door Gods genade misschien -geestelijk gezien- net het
hoofd boven water kunnen houden, dan is dat Zijn zaak.

‘Daar houdt men soms in uitspraken maar nauwelijks rekening mee, denk ik
weleens.’

Ja, sommige gelovigen oordelen soms kei- en keihard over andere gelovigen die
in hun ogen te weinig of niets doen. Dat die misschien maar net door Gods genade
staande kunnen blijven in hun soms chaotische of moeilijke omstandigheden
is dan niet bekend. Wat weten wij eigenlijk van de ander? Laten we dan bidden
voor die ander, voor elkaar! Hij zal dat geven wat nodig is (Filippenzen 4:5)!

‘Paulus gebruikt van de schrijvers van de Griekse Schrift het meest het
woord ‘genade’. ‘

Die boodschap maakt de mens echt actief. Het werd hem door de judaïsten
(‘die van Jakobus’) verweten –en er ging ook al snel het gerucht- dat hij ‘afval
van Mozes’ zou leren; men begreep niet waar het om draait bij de apostel.
Het draait om genade bij hem. De diepe boodschap van het kruis staat daarin
centraal. Dat maakt een radicaal einde aan de eigen, vleselijke (ook vroom-
vleselijke) werken.

‘Ja, ik heb nooit gedacht bij de prediking van genade, dat wij dan inactief
zouden worden.’

Bij mensen die eerst vroom bezig waren en traditioneel – kerkelijk zijn groot-
gebracht, en dan echt tot geloof komen, zijn het geen vroom-vleselijke wer-
ken meer.  Als zij zich daarna inspannen in het werk van de Heer, is dat Zijn
werk en doen zij dat door Zijn genade. Zo was het ook bij Paulus.
Hij, de vrome farizeeër van weleer, zei zelfs tegen de Corinthiërs, dat hem alles
geoorloofd was. Moet je even bedenken: eerst een farizeeër die heel erg strikt
leefde volgende Thora (maar vooral volgens de joodse tradities, de overleve-
ringen), beweert, nadat hij apostel is geworden, dat hij alles mag! Terwijl hij
eerst bijna niets mocht!

‘We wandelen toch in de werken die Hij tevoren klaargelegd heeft?’

Precies. En het is Zijn werk, waarin Paulus volop betrokken was, en waar wij
als gelovigen ook in betrokken zijn: de uitroeping van het lichaam van
Christus, de opbouw van de gemeente. En nu -en in de toekomst lijfelijk- het
prediken aan de hemelingen van het evangelie van Paulus, hun verzoening
bekendmaken; hen leiden tot onderschikking aan Christus Jezus, het hoofd!

‘Het gaat er natuurlijk om, wat God doet, en niet wat mensen aan toekomst-
verwachting hebben.’

Ja, al diegenen die liever op aarde bleven, gaan ook mee omhoog. Waarom?
Omdat zij verzegeld zijn, natuurlijk! Zij zijn dat tot in de dag van de vrijkoping.
En dan wordt heel de gelovige veranderd en ontvangt een hemels, een geeste-
lijk lichaam. Dat is geen compleet nieuw, ander lichaam, maar een veranderd
lichaam, aangepast aan de nieuwe omgeving: dus niet de aarde, maar de heme-
len! Dáár ligt onze toekomst in de komende eonen.