Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

23 mei 2018
‘Geen vaste tijden voor ons?’

Nee, want alles is in Christus vervuld.
Wij vieren elke dag de opstanding, en 
in Romeinen 14:5 lezen we:

want de een acht de dag boven de
dag; maar de ander acht al de dagen.

Daarom zijn we niet gebonden aan
kerst, pasen of pinksteren. Wij ach-
ten alle dagen. We zijn ons elke dag
bewust van Zijn opstanding en Zijn
positie boven, van wat en wie Hij is.

‘Dat is beter, ja.’

Paulus schuift het houden van aller-
lei opzij in Kolossenzen 2:16,17 :

laat dan niemand jullie richten inza-
ke voedsel of drank of details van een
feest of van een nieuwe maan of van
sabbatten, die een schaduw zijn van
hetgeen op het punt staat te komen.

Het wordt heel algemeen gesteld, en
je bent geneigd te denken aan zaken
die met Israël van doen hebben door
sabbatten en nieuwe maan.

‘Geldt voor alle religies.’

In Christus zijn wij compleet en heb-
ben vrije toegang tot de Vader. Zon-
der enige religieuze verplichting. En
zoiets opwerpen is een belemmering
van de geweldige vrijheid waarin wij
staan: de genade van God.
Deze wordt in Galaten en Romeinen
heel wezenlijk genoemd voor ons als
gelovigen. Ieder die dat wil belemme-
ren of ervan af wil doen, zondigt in
feite. Géén religie, Christus alleen.

22 mei – Filippenzen 2:15-18, verzen
waarin Paulus laat zien hoe zijn evangelie
uitwerkt in mensenlevens. En dat is veel.
We verheugen ons met Paulus in deze
fijne facetten en verwachten alles van God.
Naluisteren: deel A en deel B

22 mei 2018
‘Pinksteren is niet voor ons?’

Nee, net als Pasen is het een spin-off,
een grote afwijking van paulinisch on-
derricht. Men is gekunsteld bezig en
verwacht een soort nieuwe uitgieting
van de geest. Men is van de waarheid
afgedwaald, filosofie en leringen van
mensen prevaleren boven de Schrift.
Al wat de wet aan schaduwen had is
in de Christus Jezus vervuld.

‘Men blijft deels bij de schaduw.’

En daardoor ook in de schaduw. In
het volle licht van het evangelie van
de genade is alles anders. We mogen
weten, dat het Zijn kracht is waarin
we elke dag leven. Het gaat dan niet
om het zelf proberen te voldoen aan
(dat is religie). Je leeft vrij van het juk
of de druk van de wet of wetticisme.
Sterk ben je wanneer je vrij leeft.

‘Sterk in Zijn kracht?’

Dat is het. We leven door de kracht
van Zijn geest. Die geest maakt wo-
ning in ons sinds het moment dat
we tot geloof kwamen. We hebben
geen doop in de geest of iets derge-
lijks nodig; we zijn al verzegeld. Pink-
steren is daarom geen ‘feest’ voor
gelovigen van nu. Het betreft Israël
waarop de geest toen uitgegoten is,
als voorvervulling van Joël 2 én Jesa-
ja 44 én Ezechiël 37.      

21 mei 2018
‘Pinksteren is voor Joden de wet?’

In feite wel, zij vieren met pinkste-
ren de komst van de Torah via Mo-
zes. En dat zij die door het zich hou-
den aan de tradities en de gebrui-
ken doorgeven en vasthouden. Dat
zouden christenen beseffen die dit
met de Joden meevieren. Dat we-
ten zij waarschijnlijk nauwelijks.
Of zij leven zelf onder de wet.

‘Die tendens wordt sterker?’

Ja, in Nederland is een brede ten-
dens om de ‘feesten’ met Israël mee
te vieren. Niet zo lang geleden heeft
rabbijn Lody van de Kamp zich daar-
over nogal kritisch uitgelaten. Hij is
duidelijk over het feit, dat die vast-
gestelde tijden aan Israël in het land
gegeven werden. Niet aan de gojim
(de natiën). En gelijk heeft hij! Verder
kun je ook zeggen, dat al degenen die
de hoogtijdagen meevieren minstens
de indruk wekken dat zij het oude ver-
bond willen uitleven.

‘Niet voor het lichaam bedoeld.’

Nee, sowieso had destijds elke gelovi-
ge Israëliet niet langer onder het ou-
de verbond kunnen leven. Omdat het
nieuwe al door de Heer gevestigd was:

deze drinkbeker is het nieuwe verbond
in Mijn bloed dat voor jullie vergoten
wordt                              Lucas 22:20

De koninkrijksgemeente was feitelijk al
onder het nieuwe verbond geplaatst.
In de praktijk bleken zij ijveraars van de
wet te zijn. We zien in de geschiedenis
van het lichaam van Christus, dat men
in heel wat opzichten leek (en lijkt) op
de koninkrijksgemeente.

20 mei 2018
‘Men leest Ruth in de synagoge.’

Ja op het weken’feest’, dat is dus na
de omertelling (omer = schoof) van
49 dagen. Dan komt de 50^e en dat is
het moment dat de twee beweegbro-
den voor het aangezicht van Jahweh
komen. Eerstelingen; een teken dat
de rest van de oogst komt. Pinksteren
is voor Israël het vieren van de wetge-
ving op Sinaï. Exodus 19 wordt gele-
zen, herdacht, als opdracht.

‘De koninkrijksgemeente.’

Die startte op de pinksterdag, er wa-
ren 3000 die tot bekering kwamen.
Zij werden gedoopt tot vergeving van
zonden, heilige geest kwam op hen.
Zij keerden zich om tot Jahweh, de
God van Israël. Dat waren de eerste-
lingen van het aardse koninkrijk on-
der Messias Jezus. Later bleek deze
gemeente voor het overgrote deel on-
der de wet te leven.

‘Dat zei Jakobus.’

Zeker, in Handelingen 21 lees je dat
Paulus in Jeruzalem kwam. In een bij-
eenkomst met Jakobus daar wordt
tegen Paulus gezegd (vers 20):

u ziet, broeder, hoeveel tienduizen-
den van de Joden geloofd hebben,
en allen zijn zij ijveraars van de wet

Het klinkt triomfantelijk, en er wordt
venijnig aan toegevoegd (vers 21):

men heeft over u verteld dat u alle
Joden te midden van de natiën leert
afvallig te worden van Mozes, dat zij
hun kinderen niet hoeven te besnij-
den en evenmin te wandelen in de
gebruiken

Men had wel door dat er (grote) ver-
schillen waren tussen hoe de Joden
en de koninkrijksgemeente leefden, 
en wat Paulus aan onderricht door-
gaf. De genade werd door de wetti-
schen onder druk gezet.