29 mei 2018
‘Twee en later één.’
Dat geldt bij man en vrouw in huwe-
lijk. Zij waren twee en worden één.
Is dat geen prachtig plaatje van God
en de schepping? De schepping werd
van God afgekeerd, neerwerping volg-
de. God zet herstelwerk in, met onder
meer Adam als type van Hem Die ko-
men zou. Nu Hij is opgewekt is de ga-
rantie afgegeven. Dat wat verloren ge-
gaan was (de schepping) wordt gevon-
den. De nieuwe schepping zal de vol-
komen eenheid met God ervaren.
‘Mooi, prachtplan.’
Zo heeft God het ingericht. Als we kij-
ken naar de twee (letter beth), dan is
sprake van twee scheppingen: een ou-
de en een nieuwe. De oude is neerge-
worpen en hersteld, maar nog steeds
de oude. Volgens Hebreeën 8:13 gaat
dit in elk geval op voor de verbonden:
in het zeggen: ‘nieuw’, heeft Hij het
eerdere oud (gemaakt) en wat oud is
verklaard en wat veroudert, is nabij
(de) verdwijning
Zo ook: Paulus spreekt van de nieuwe
schepping en daarmee is de huidige
oud verklaard.
‘Ook twee verbonden.’
Dat geldt specifiek voor die met Israël
gesloten zijn. Het oude was op Sinaï en
was religieus – de wet met verplichtin-
gen, zeer tijdelijk. Was op het vlees ge-
legd, uiterlijk. Kon geen leven geven.
Het nieuwe (tweede) is definitief en is
geestelijk, de geest van de Heer wordt
in het binnenste van de Israëliet gege-
ven. God neemt het eerste weg om het
tweede te zetten (Hebreeën 10:9). Die
geest brengt ook eenheid tussen twee
groepen: Efraïm en Juda, oftewel de 10
en de 2 stammen.