Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

28 januari 2018
‘We volgen Paulus na.’

Dat is de nieuwe lijn, die in Handelin-
gen te lezen is. Deze ontwikkeling was
niet te voorzien. Was niet logisch. Het
kwam niet in Tenach naar voren. God
ging een onverwacht nieuw werk star-
ten door iemand die naar menselijke
maatstaven ongeschikt was. God doet
weer het bijzondere, het wonderlijke,
Hij roept Saulus die de gemeente van
God vervolgde en wilde verwoesten.

‘Saulus sloeg om zich heen.’

Hij blies dreiging en moord tegen hen,
die van de weg waren. Degenen in de
Heer Jezus Christus geloofden, joeg hij
achterna. Om ze uit hun huizen te sle-
pen en voor het Sanhedrin te brengen
of ze direct te laten stenigen. Zo was
hij bezig, als ijveraar voor de tradities
van de oude vaders. God schonk hem
overstromende genade. Saulus hoefde
zich niet eerst te bekeren.

‘Geen werken, maar geloof.’

Dat karakteriseert de bediening van
Paulus. Genade die overstroomt, uit
het hart van God naar en in het hart
van al diegenen die Hij tot het lichaam
van Christus roept. Berouw, bekering,
inkeer, het is allemaal niet nodig nu.
God danken – Hij heeft in Christus ge-
daan wat de mens niet kon. God dan-
ken – Zijn genade is genoeg.

27 januari 2018
‘Paulus kwam later.’

Dat is een bijzondere roeping. Uniek,
enig, want hij was tevoren bestemd.
Vanaf Adam werd Israël geroepen uit
de volkeren als bijzonder volk. Apart
gezet voor de dienst aan God, daar-
om heilig genoemd. Mozes leidde uit
uit Egypte en Jozua leidde dat volk
het beloofde land in.

‘Israël was onder de Thora.’

Dat was tijdelijk. Gods bedoeling was:
opdat de krenking zou toenemen (Ro-
meinen 5:20). En zo gebeurde. Paulus
stelt dat later vast in Romeinen 11:11,
12. Israëls krenking was rijkdom voor
de wereld. En redding voor de natiën.
Paulus verheerlijkt zijn bediening; hij
is de apostel van de natiën.

‘We leven nu in Gods genade.’

Om overstromende genade van God
bekend te maken, werd Saulus de a-
postel Paulus. De geroepenen door
zijn arbeid werden leden van de ge-
meente die het lichaam van Christus
is. Voor hen geldt niet wat zij doen,
maar wat Hij gedaan heeft. Voor de
gelovige onder het beheer van de ge-
nade (Efeziërs 3:2) is geen leven vol
Thora-verplichtingen aan de orde.
Wij leven in de genade van God, Die
ons riep en uitkoos in Christus vóór
de nederwerping van de wereld.

26 januari 2018
‘Gemeente is uniek.’

Dan hebben we het over het lichaam
van Christus. De gemeente die op de
pinksterdag begon, is de koninkrijks-
gemeente. Dat is geen letterlijk woord
in de Schrift, maar het wijst op de uit-
geroepenen van Israël die tot bekering
kwamen, eerst al 3000 en later meer.
Hun verwachting was het aardse konin-
krijk onder de Messias Jezus.

‘Onze verwachting is anders.’

Wij verwachten een (op-)hemels konin-
krijk (2 Timotheüs 4:18). De bazuin van
God zal klinken op Gods tijd. Dan zal
het hele lichaam van Christus snel van
de aarde weggenomen worden. Men-
sen die zich bekeerden, pinksterchris-
tenen, konden niet anders verwachten
dan het aardse koninkrijk, dat in Daniël
2:44 bedoeld werd.

‘De discipelen vroegen ernaar.’

Ja, in Handelingen 1:4-8 wordt daar
over gesproken. Johannes de doper
en de Heer Jezus verkondigden, dat
het koninkrijk der hemelen nabij was.
En de 69 jaarweken van Daniël 9:24-
27 waren ook bijna voorbij. Dan zou
er nog één jaarweek volgen. Vandaar
dat de discipelen na Zijn opstanding
daarnaar vroegen. Pinkstergemeente
(Handelingen 2) verwachtte dan ook
dat aardse koninkrijk.

25 januari 2018
‘We zijn uiterst gezegend.’

In dit beheer van de genade van God
gelden uitsluitend geestelijke zegening-
en in Christus, te midden van de heme-
lingen. Dat is de start van Efeziërs 1:3.
Deze zo bijzondere brief maakt in zeer
geladen woorden voor alle gelovigen
die in Christus Jezus zijn duidelijk wat
hun plaats en bestemming is.

‘We hebben een grote toekomst.’

Wij hebben dat, in genade, en de toe-
komst voor Israël en de volkeren is net
zo groot, alleen op hun plaats. Die is
op aarde en niet in de hemelse regio-
nen. Ons domein is in de hemelen en
daaruit verwachten wij onze Redder,
de Heer Jezus Christus. Dan zal ons li-
chaam drastisch gewijzigd worden.
Gelijkvormig aan Zijn heerlijkheidsli-
chaam. Wat een toekomst!

‘Ik ben er erg blij mee.’

Efeziërs is de belangrijkste brief, die
met name door judaïseerders anders
uitgelegd wordt. Van Efeziërs 2:11-22
bijvoorbeeld, wordt gezegd, dat de ge-
lovigen uit de natiën toegevoegd wor-
den aan (het gelovig) Israël. De unieke
plaats van de gemeente -Zijn lichaam-
ben je dan kwijt. Maar het ligt heel an-
ders. De gemeente is uitgekozen vóór
de nederwerping van de wereld, in
Christus (Efeziërs 1:4). Zoiets lees je
nergens in de Bijbel over Israël.

24 januari 2018
‘Fijn, die helm van redding.’

We ontvangen deze van God. In dit ge-
deelte gaat het om de relatie met God.
Net als Efeziërs 1:3-14. We wandelen
aan Vaders hand, trekken de delen van
de wapenrusting aan en naast de helm
ontvangen we het zwaard van de geest.
Een geestelijk zwaard, in tegenstelling
tot de kruisridders van de kruistochten
die een letterlijk zwaard gebruikten.

‘Het woord van God.’

Het belangrijkste, dat we hebben. Gods
uitspraken vinden we alleen daarin: Zijn
woord. Daarom zijn we ermee bezig en
blijven dat doen, totdat de bazuin gaat.
Dat woord van God is levend, werkzaam,
meer snijdend en dringt door. Dat geldt
voor dat woord in totaliteit en speciaal
voor de uitspraken in Efeziërs.

‘Moeilijke woorden.’

Vader geeft door Zijn geest inzicht. Zijn
plan kunnen we alleen door dat Woord
kennen. Het werkt in en door ons, geeft
ons zicht op ons hemels lotdeel. En dat
niet alleen, maar ook het genieten van.
Dat is in onze geest, en kunnen we ons
verheugen in blij zijn. Terwijl we in onze
ziel verdrietig zijn en tranen hebben en
lichamelijk pijn lijden. Dat is het wonder
dat God in ons doet, door Zijn uitspraak.