Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat een genade, die eerdere opstandingen.’

Die hebben te maken met verschillende roepingen. De Zoon zelf, on-
ze Heer Jezus Christus, had een zeer speciale roeping. Hij was de Ge-
zondene bij uitstek. Tot redding van heel de wereld. Daarom wekte
Vader Hem op, al op de derde dag en niet aan het eind van deze ou-
de schepping. Alleen Zijn dood en opstanding brengt redding.

‘En de andere geroepenen?’

Die worden ook door Vader eerder opgewekt, omdat zij een speciale
functie hebben te vervullen. Dat gaat om Israël en het uitgeroepen
lichaam van Christus. Die laatste eerst, want zij worden opgewekt bij
de bazuin van God (1 Thessalonicenzen 4:13-18). En worden met
kracht van de aarde weggegrist om boven bij Hem te zijn, in het Hoofd-
kwartier om later van daaruit de hemelse machten te bereiken.

‘Ook Israël kent een eerdere opstanding?’

Dat is de opstanding van de rechtvaardigen (Lucas 14:14). Die zal
plaatsvinden aan het begin van de dag van IEUE (Ik ben), en wordt in
Openbaring 20:5 de vorige (of eerste) opstanding genoemd. Dat is
voor het volk Israël met name. Israël is Gods kanaal tot zegen voor
de volkeren in de komende tijdperken (eonen/aionen). Zo zien we, dat
opstandingen uit de doden speciaal zijn, voor bijzondere groepen.

‘En de algemene opstanding van doden is later?’

Dat betreft zij, die geen deel hadden aan de bijzondere roepingen tij-
dens Gods plan. En in ongeloof stierven. Zij komen voor de grote witte
troon. Daarop zit de Heer, en Hij zal, als inluiding van de dag van God,
hen allen richten waarop zij nog de tweede dood in moeten. Daarna,
als de tweede dood is opgeheven, zullen allen levendgemaakt worden
om nooit meer dood te gaan, nooit meer te sterven. Dat is dan voor
altijd voorbij. Allen leven dan in onderschikking aan Hem!

‘De opstanding uit de doden maakt alles anders.’

Het geeft een heerlijk uitzicht op een toekomst die zeker is.
We leven hier maar kort, wanneer we het afzetten tegen het leven
in de toekomst. In de oudere tijden, vóór de komst van de Messias
Jezus voor Zijn volk Israël, was alleen een algemene opstanding
bekend. Abraham wist ervan toen hij zijn innig geliefde zoon Isaäk
op het altaar legde. Zo zegt Hebreeën 11 dat; hij overwoog daarbij,
dat God bij machte was hem weer uit de dood terug te geven.

‘Blijft een machtig type van de Zoon van God, die Isaäk.’

Ja, de Zoon deed de Vader ook (glim)lachen, menselijk gezegd. En
Hij deed en doet steeds wat de Vader wil. Abraham kende God zo,
dat hij geloofde dat Vader zijn zoon uit de doden kon teruggeven.
De profeten gaven ook blijk van de opstanding, zoals Jesaja 25:8:

Hij zal de dood permanent opslokken
En mijn Heer IEUE zal elke traan van alle gezichten wissen

Een profetie die onder meer door Johannes in Openbaring 21 wordt
aangehaald. Ook hier blijkt de geweldige troost, die het besef van
opstanding uit de doden geeft.

‘Dit is een algemene belofte.’

In de latere onthullingen wordt meer zichtbaar. De mensen rondom
Jezus geloofden wel in de opstanding op de laatste dag, zo blijkt uit
Johannes 11 bij de dood en opstanding van Lazarus. De vrouwen
kenden wel een opstanding op de uiterste dag, maar wisten niets
van opstandingen uit de doden! Dat maakt de Heer duidelijk, en later
mocht Paulus daar nog veel meer over zeggen in 1 Corinthiërs 15.

‘Een voorrecht wanneer je God mag kennen.’

Dat is wat de Heer bad:
dit is het eonische leven dat zij U kennen, de ene waarachtige God
en Jezus Christus, die U gezonden hebt                        Johannes 17:3

En Paulus verkondigde de grote God, die aan allen het leven, de
adem en alles geeft. Dat zijn tekenen van Zijn liefde voor de mens-
heid. Sommigen van de Atheners hoorden en geloofden: Dionysius
de Areopagiet en een vrouw, genaamd Damaris. Zij staan eigenlijk
model voor degenen, die uitgeroepen worden in deze tijd.

‘Dat is het. Horen, geloven wat God zegt.’

Je leert Hem kennen en dat is alles. Je Bron, de Oorsprong waar je
uit komt, uiteindelijk. Hij is het, die je door en door kent. Je bent
gered in Gods genade. In die genade ging Paulus op weg en God
gaf hem de kracht om door te gaan, het was de opstandingskracht
van Christus Jezus.

‘Zijn opstanding uit de doden. Geweldig.’

Hij zal doen, waarmaken wat Hij beloofde. God had beloofd, dat
Hij Zijn Zoon zou opwekken uit de dood. Velen in Israël kenden al-
leen een opstanding op de laatste dag. Een algemene opstanding
aan het einde van de loopbaan van deze oude schepping. Daarbij
zal de grote witte troon uit Openbaring 20 belangrijk zijn.

‘Zijn opstanding uit de doden was bijzonder.’

Ja, want daarbij bleek, dat er ook een opstanding was, vóór de al-
gemene opstanding. Er zijn opstandingen uit de doden, dus eer-
der. De eerstvolgende is bij de bazuin van God in 1 Thessalonicen-
zen 4:15-18. Daarna een opstanding van rechtvaardigen (Lucas
14:14) aan het begin van de 1000 jaren uit Openbaring 20; wordt
daar de eerste/vorige opstanding genoemd. Dan zijn er dus drie
opstandingsmomenten vóór de algemene opstanding van doden
bij de grote, witte troon. 

Op 22 november 2015 werd het eerste gedeelte van Paulus’ toespraak te Athene
behandeld, op 13 december 2015 was het tweede gedeelte aan de orde. 
Paulus kende de grote God, waarvan hij op een heel bijzondere manier getuigde
daar op de Areopagus. Luisteren kunt u hier.

‘Hij zal voorzien, ja, fijn.’

Zeer zeker zal Hij dat doen wat nodig is. Hij komt door alles heen
tot Zijn doel. Wanneer alles tegen lijkt te zitten en alles verkeerd
dreigt te lopen, hebben we Hem nodig. Het loopt God niet uit de
hand. Dat was in het leven van Paulus ook het geval. De apostel
liep tegen vijandschap op, moest soms daarvoor een andere route
nemen. Soms werd hij weggejaagd, een keer gestenigd.

‘Dat waren zeer moeilijke tijden.’

Het is het lijden, dat bij het dienstwerk in het evangelie van Paulus
hoort. Dat zal altijd zo zijn, tot de bazuin klinkt. We lezen in het boek
Handelingen over voortdurende vervolgingen door de Joden, die bij
gelegenheid anderen ophitsten. Tegen de apostel en zijn medewer-
ker(s). Niettemin ging hij door, ontving daarvoor bijzondere genade
van God (1 Corinthiërs 15:10).

‘Hij ging wel, die Paulus.’

Hij had geen moed van zichzelf. Hij was een ootmoedig mens.
God, de grote Schepper en Redder, ging mee. Leidde hem in feite.
De apostel had het hart van God leren kennen, en dat was in zijn
hart een grote verandering. De liefde van God was ook in zijn hart
gekomen. Dat gaf hij door; vanuit het hart van God naar de mensen.
Liefde! Overstromende genade, zodat de mens thuis kan komen.