Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Bijzonder, dat we lezen hoe Paulus zijn oude zaken kwijt
raakte en het nieuwe dat ervoor in de plaats kwam.’

Met name in Filippenzen spreekt hij daarvan, in het licht van 
de diverse voorbeelden (Christus Jezus, Timotheüs, Epafro-
ditus). Hij is zelf ook voorbeeld om na te volgen. Dat lezen wij
duidelijk in Filippenzen 3. Daar laat hij de gevolgen zien van de
geestelijke omwenteling en vernieuwing die hij had meege-
maakt. Hij achtte in de praktijk al wat hij voorheen was en bereikt
had, verbeurd. Daarmee zegt hij: ik heb dat definitief achter mij
gelaten.

‘Wat een belangrijke brief is ook dat Filippenzen!’

Zeker, en we lezen daarin hoe hij onder andere zijn eigen be-
snijdenis op de achtste dag noemt als iets dat voor hem niet
langer meer van belang was. Hij wilde zich er niet meer op be-
roemen. Het ging, zoals hij in Kolossenzen 2 schrijft, om de be-
snijdenis van Christus (niet die van Jezus), op Golgotha. Daar
werd de oude mens, het vlees, definitief afgesneden.
Dat is de geestelijke achtergrond voor de praktische gevolgen
in het leven van Paulus. Geen reiligieuze verplichtingen meer,
hij had zijn Jood-zijn, zijn farizeïsme, zijn judaïsme achter zich
gelaten. Dat telde totaal niet meer. Niet langer hoefde hij te pro-
beren de Mozaïsche Thora te houden. Dat zou in het licht van
zijn met en in Christus besneden zijn zeer onlogisch zijn.

‘Wat is dit een diepgaande boodschap zeg!’

Hij was een nieuwe schepping in Christus Jezus geworden, en
de aardse toekomstverwachting had plaats gemaakt voor een
hemelse toekomstverwachting, te midden van de hemelingen.
Niet langer hoefde hij – tijdens en na zijn gevangenschap in
Rome – te werken in  het evangelie van het koninkrijk, omdat
die deur naar het aardse koninkrijk voorlopig in het slot geval-
len was. Ingaande zijn gevangenschap in Rome hoefde hij alleen
nog zijn eigen evangelie van genade te verkondigen, waarin
God en Christus centraal staan. Met een enorme verwachting
van de heerlijkheid van God! 

‘He toch goed om gisteren even te zien, dat Paulus geen
Jood is gebleven.’

In de nieuwe schepping vallen vleselijke verschillen sowieso
weg. In Christus Jezus is noch besnijdenis noch voorhuid,
schrijft hij in Galaten 6. Het gaat erom of je een nieuwe schep-
ping bent. En Paulus was dat, in Christus Jezus. Daarmee was
hij voorbij deze oude waarin allerlei vleselijke verschillen en
voorrechten nog een rol spelen. Daarom was Paulus religieus
gezien geen Jood meer. Dat hij afkomstig was uit de stam Ben-
jamin achtte hij als ‘verbeurd’. Daarmee was voor hem ook alle
verplichting van de wet weggevallen. Hij hoefde zich niet lang-
er te houden aan de kasjroet (kosjer eten), noch aan de feesten
van Leviticus 23.

‘Dus dat heeft hij allemaal losgelaten?’

Jawel. Voor hem was er geen bijzondere dag of maand of jaar
meer, alles was in Christus vervuld. Het lichaam van Christus
staat helemaal los van al zulke voorschriften. Dat de Galaten
daar onder (gebracht) waren, verbijsterde hem. Gojim, heide-
nen op wie nooit iets gelegd was als het gaat om het Mozaïsche
systeem, waren nu omgeturnd en leefden onder de wet! Zij
waren teruggekeerd naar de arme grondregels van de wereld.
Zij waren hun vrijheid in Christus Jezus kwijt geraakt. Geen an-
der evangelie had dat bewerkt, maar een andersoortig evange-
lie, en dat is geen evangelie.

‘In elk geval behoorde Paulus niet meer bij het Jodendom,
zijn judaïsme was hij kwijt.’

Een eigen gerechtigheid, die uit de wet kon hij niet als bezit
beschouwen. Hij sprak wel over het geloof van Christus waar-
door ook hij (Paulus) gerechtigheid ontving. Paulus was diep-
gaand veranderd en kon als geen ander de zware arbeid van
apostel doen. Dat was de kracht van Zijn genade, die hem in
staat stelde zoveel voor Hem te kunnen doen. Daarmee was
alle roemen uitgesloten. Het draait niet om de kracht en kunde
van de mens, maar om de opstandingskracht van Christus! 

‘Mooi dat we nu met de Galatenbrief bezig zijn. Het wordt steeds
duidelijker, dat Paulus een unieke boodschap bracht.’

Daarom staat ook zo’n uitvoerig verslag over de begintijd, vlak
nadat hij geroepen was, in deze brief. Als je dat naast Handeling-
en legt, wordt duidelijk dat hij zijn evangelie niet van anderen ont-
ving. Maar rechtstreeks van de verheerlijkte Heer zelf. Totaal on-
afhankelijk van de twaalf apostelen van Israël. Hij ging pas na ze-
ker 3 jaar (waarschijnlijk nog langer) voor het eerst naar Jeruzalem
om Petrus verslag te doen over wat gebeurd was. Hij vroeg geen
inkele instemming of toestemming aan Petrus. Evenmin werd de
boodschap die beiden brachten, met elkaar vergeleken. Paulus
deelde gewoon mee wat er gebeurd was.

‘Ja en we lezen toch ook dat hij verder ging naar onder andere
Antiochië in Syrië?’

Ook dat, ja. En daarna ging hij pas na 14 jaar weer naar Jeruzalem.
Barnabas en Paulus werkten helemaal zelfstandig, zonder dat zij
gecontroleerd werden door ‘Jeruzalem’ (de twaalf/Petrus). Dit be-
vestigt wat wij in de brieven van hem zelf lezen, dat hij drie keer
spreekt van ‘mijn evangelie’ en twee keer van ‘ons evangelie’.
Het was in die tijd, gezien vanuit Paulus’ eigen achtergrond en op-
voeding en studie onmogelijk dat zo’n evangelie van genade zou
gaan klinken. Geen werken (van de wet) nodig, het is helemaal Gods
werk en dat van Zijn Zoon. De weerstand kwam dan ook vanuit de
judaïstische hoek. Met name de fanatieke farizeeën predikten een
en al wet, religieuze plichten, het doen. In plaats van geloof, van
genade.

‘Vandaar zijn uitroep in hoofdstuk 4 dat zij vaste tijden, dagen, maan-
den en jaren in acht namen. Wellicht had hij zich tevergeefs voor hen
ingespannen.’

Ja, dat was verbijsterend voor de apostel. Dat zij dat deden en dat
zij zo snel van zijn evangelie waren afgeweken en misleid tot een
vreemde mix van evangelie en wettische voorschriften. Evangelie
en wet. Paulus predikte evangelie zonder wet. Niet alleen als iemand
tot geloof komt geldt: ….’buiten de wet om’….’door het geloof van
Jezus Christus’…., maar óók daarna! Geen wet/tien geboden als leef-
regel(s) of iets dergelijks. Dat predikte Paulus niet! Hij zei: ‘voor zover
ik nu leef, leef ik door het geloof van de Zoon van God’….(Galaten 2:21).
Zo leefde hij, hij was was afkomstig uit de stam Benjamin, maar dat acht-
te hij verbeurd (Filippenzen 3:8). Het speelde geen rol meer. Hij was
niet langer ‘op en top Jood’, maar hij werd ‘voor de Joden een Jood,
om Joden te winnen’ (1 Corinthiërs 9:20).

‘We hebben een geweldig evangelie he. Dit, dat God de Red-
der van alle mensen is.’

Zo’n goed bericht mag gehoord worden. Het is een uniek goed
nieuws, dat uit de Schrift aantoonbaar is. Het kan gewoon niet
ontkend worden, dat God alle touwtjes in handen heeft en Zijn
grote plan van eonen uitwerkt. Alles is uit Hem en door Hem en
tot Hem. Als we dat werkelijk geloven, dan zal het grote vrede,
praktisch dus, voor elke dag geven in ons hart en leven. We
zijn bijzonder bevoorrecht, dat we dit mogen weten met ons
hart. Hij is immers bij machte veel meer te doen dan wij ver-
zoeken of bevatten kunnen.

‘De woorden die wij hebben zijn kostbaar, als ik de brieven lees,
word ik er echt blij van.’

Als we zo een grote verwachting hebben, die van de heerlijkheid
van God, waar wij in roemen (Romeinen 5:2), dan kan het niet an-
ders dan dat wij eensgezind uitdragen wat mensenharten kan
verlichten op een manier die ongekend is. Verlichten met het
evangelie van de heerlijkheid van Christus (2 Corinthiërs 4) en
ook: het evangelie van de heerlijkheid van de gelukkige God
(1 Timotheüs 1:11). Dat is wat een mensenhart nodig heeft en
wat werkelijk opbouwt. Te horen wie Gód is en wat Híj doet en
al het machtige wat Hij al gedaan heeft!
Er is geen andere boodschap, al het andere is religie en een heel
slappe vervanging van wat werkelijk moet klinken: het evangelie
waarin God en Christus centraal staan, waar we echte, blijvende
vreugde van ervaren.

‘Aan de andere kant zie je, dat de tegenwerker het actiefst is on-
der gelovigen.’ 

Hij heeft als doel de gelovigen tegen elkaar uit te spelen en tegen-
over elkaar te zetten, speciaal daar waar het evangelie van genade
en verzoening uitgaat. Als blijkt voor ongelovigen, dat gelovigen
die verzoening spreken onverzoenlijk tegenover elkaar staan, heeft
hij succes, want de ongelovige zal dat maar een rare vertoning vin-
den. Daar heet hij nu diabolos voor: door-elkaar-werper. Allerlei
trucs heeft hij daarvoor in huis. Vaak zie je bij gelovigen, dat men
het eigen vlees laat werken en wat komt daarvan: ..’vijandschappen,
twist, ijver, gramschap, partijschappen, onenigheden’….. en meer
van dat soort akeligs wat in Galaten 5:19-21 opgesomd wordt.
We zouden echter de vrucht van de geest mogen verwachten, door
de kracht van het evangelie van genade:

Liefde, vreugde, vrede, geduld, mildheid, goedheid, geloof, zacht-
moedigheid, inhouding.  

‘De opstanding van Christus heeft grote, wereldwijde gevolgen.’

Zeker! Het is de afgelopen 2000 jaar niet aan het gedrag van de
mensen in het algemeen te merken geweest, maar geestelijk voor
de gelovigen is het veelbetekenend. Het is een groot voorrecht, dat
wij leven door de opstandingskracht van Hem, die nu aan de rechter
(hand) van de Vader troont. De opstanding van Christus betekende
de bezegeling van de rechtvaardiging van heel de mensheid. Het is
slechts een kwestie van tijd, dat dit zichtbaar wordt. In elk geval zegt
de apostel in Romeinen 6:7 ‘die gestorven is, is gerechtvaardigd van
de zonde.’ Dat geldt heel de mensheid in Gods ogen, want: ‘indien
Eén voor allen gestorven is, zijn allen gestorven’ (2 Corinthiërs 5:14).

‘Dit hoor je bijna nergens. Deze boodschap.’

In elk geval is dit wat al 2000 jaar geleden is vastgelegd. De gevolgen
van de dood en opstanding van Christus zijn enorm. Het zal grote be-
tekenis krijgen als het lichaam van Christus wordt verzameld bij de ba-
zuin van God. Zij worden allemaal gezamenlijk tegelijk van de aarde
weggerukt tot een ontmoeting met de Heer in de lucht. Dan zijn de ge-
storvenen in Christus opgewekt en levendgemaakt en hebben onster-
felijkheid ontvangen. Later zullen ook de heiligen van Israël levend
gemaakt worden en uiteindelijk ook de rest van de mensheid. Voor de
grote witte troon is er een algemene opstanding. Daarna zullen al die-
genen die voor die troon veroordeeld zijn, in de poel van vuur gegooid
worden, de tweede dood.

‘En uiteindelijk wordt de tweede dood toch ook buiten werking gesteld?’

Dat is het geheimenis van 1 Corinthiërs 15:26. Daar staat ‘de dood’, en
er staat bij, dat dat de laatste vijand is. Op het moment dat al die mensen
in de poel van vuur gegooid zijn, zitten het beest, de valse profeet en
de satan er al in. De dood (eerste of tweede – maakt niet uit) wordt in de
Schrift altijd als vijand gezien. Daarom is de laatste vijand de tweede
dood, want alle andere vijanden zitten al in de poel van vuur en zijn als
vijand dus uitgeschakeld. Geen andere mogelijkheid blijft dan over, dat
de laatste vijand, de tweede dood, buiten werking gesteld wordt. Dat is
wat 1 Corinthiërs 15:26 zegt. En daarna is er dus oneindig leven voor
iedereen. Allen ontvangen dan onsterfelijkheid. Niets minder dan dat is
de uitkomst van de opstanding en levendmaking van de Zoon van Gods
liefde!