Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wanneer je in christendom gangbare uitleg volgt, is Paulus naar
de natiën gegaan om het koninkrijk op aarde te prediken.’

Ja, ook Galaten 2:7-9 is zo vertaald of wordt zo gelezen. De 12 zijn
voor de besnijdenis en Paulus en Barnabas voor de natiën. Dat was
wellicht het aparte. Wanneer je deze dingen van een afstand bekijkt,
kom je tot de conclusie, dat Paulus niet nodig is. Je kunt zonder.
Veel christenen kunnen prima leven zonder de brieven van Paulus.

‘In feite negeert men Paulus.’

Misschien wat te sterk gezegd, maar toch. Wat je ziet, is dat men
Paulus’ boodschap wil ombuigen. Vanuit aardse gerichtheid. Men
kijkt zo: alles gebeurt volgens de Thora en de profeten op aarde.
Met die bril op wordt gedacht en gesproken. Men vat Paulus ook
onder het ene evangelie; dat hij bijvoorbeeld spreekt over onzicht-
bare machten, hemelsen, dat wordt wel gelezen, maar geen bijzon-
dere betekenis in gezien.

‘Standpunt: hier en nu, op aarde.’

Paulus had in Efeziërs kunnen volstaan, net als Petrus, met 1 keer te
zeggen dat Jezus nu in de hemel is, aan Gods rechterhand. Maar
te midden van de hemelingen, vijf keer genoemd, overbodig.
Men ‘kan er niets mee’, hoor je zeggen.
Levert alleen problemen op. En in het denken en spreken wordt het
liever weggelaten; lastig, moeilijk. Eenvoudig evangelie graag, het
gaat om hier en nu, op aarde. 

‘Tot nu lijkt veel gelijk te zijn tussen de 12 en Paulus.’

Zo leest men binnen de christenheid. Daarbij is binnen kerken
meer belangstelling gekomen voor Israël. Sinds de tweede we-
reldoorlog (holocaust!) en het ontstaan van de Joodse staat.
En er zijn talloze stromingen die een terugkeer naar Israël voor-
staan. Men spreekt steeds vaker over Israël als de oudere broer.
En: het heil is uit de Joden. Ook hoor je, dat de kerk/gemeente
geënt is op de olijfboom Israël.

‘Men zoekt meer aansluiting bij Israël?’

Dat zien we. Dichter bij het volk van God komen, als middel
daarvoor de feesten van Israël gaan meevieren. Bewust de ge-
boden in acht nemen, inclusief de sabbat, het vierde gebod.
De verwachting is het aardse koninkrijk.
Het gebed wordt vaak gebeden: …’Uw koninkrijk kome’…
Dat is uit de bergrede en wijst naar het Messiaanse rijk op aar-
de onder de Messias Jezus Christus.

‘En wat in Efeziërs staat, dan?’

Wat Paulus daar schrijft, over geestelijke zegen en dergelijke, dat
zal genoten worden in het koninkrijk op aarde. Paulus benadrukt
(in deze visie), dat de zegeningen van God komen, uit de hemel
op aarde. Vandaar dat hij diverse keren spreekt over ‘hemelsen’.
Feitelijk is alles hetzelfde als bij de andere apostelen, zo wordt ge-
gezegd. Petrus spreekt over een lotdeel dat in de hemelen bewaard
wordt (1 Petrus 1:4).

‘Ik ben verbaasd. Als ik het allemaal goed begrijp, is wat Paulus
zegt niets nieuws.’

We hebben vanaf 25 mei een beetje gevolgd wat zoal gezegd wordt
over Paulus, door uitleggers. Hij is dan wel apart geroepen, maar
is in de lijn van het ene evangelie, dat ook door de besnijdenis-apos-
telen wordt gepredikt. Hij ging naar de natiën om op te vullen waar
de 12 niet aan toe kwamen. Maar de lijn blijft, dat het heil in Jezus
Christus door gelovigen beleefd wordt, op aarde.

‘Paulus’ bediening lijkt hetzelfde als Petrus en de anderen.’

Nou ja, als we Handelingen lezen, wel. Misschien was hij geroe-
pen om naar de natiën te gaan omdat de 12 daar eigenlijk niet
toe kwamen. Petrus schrijft dan wel aan de vreemdelingen in de
verstrooiing, maar dat zijn Israëlieten. En hij ging wel naar de
proseliet Cornelius, maar die was al genaderd tot de God van
Israël. Paulus zegt niet meer dan wat al bekend was.

‘Is Paulus’ bediening is verlengstuk van de twaalf?’

Petrus ging het eerst naar de heiden, Cornelius. De 12 hadden als
eerste de opdracht gekregen in Lukas 24:46-49 om ook alle volke-
ren te bereiken met de boodschap van bekering, vergeving van
zonden. Paulus liep in dat spoor. Dat blijkt uit Handelingen. 
Hij zegt ook: van vergeving van zonden (Kolossenzen 1:14) en
verlossing door Zijn bloed. Hij spreekt wat meer van genade,
maar Petrus getuigt ook van genade van God.

‘Is bij Paulus eigenlijk wel meer te lezen dan bij anderen?’

Hij diept de redding in Jezus Christus meer uit. De gemeente,
die op pinksterdag begon, breidt zich verder uit, ook onder de
heidenen, en Israël als volk wijst de boodschap af.
Je leest over de plaats van Jezus Christus boven hemelse mach-
ten in 1 Petrus 3:22 :
‘de opstanding van Jezus Christus, Die aan de rechter(hand)
van God is, opgevaren naar de hemel, terwijl de engelen, mach-
ten en krachten Hem onderworpen zijn.’

‘Dit is bij de besnijdenisapostelen bekend.’

Ja,  je kunt je afvragen wat bij Paulus meer is dan we bij de an-
deren lezen. In kerk en groep wordt dit gehoord. In Romeinen
wordt iets van rechtvaardiging gezegd, je kan dat zien als echte
vergeving van zonden. En de verzoening is ook in het oude tes-
tament te lezen, bij Israël. Daar heb je grote verzoendag.
En wordt ook over verzoening iets gezegd in 1 Johannes 2:2,
dat Jezus Christus verzoening is voor onze zonden en die van
de hele wereld.

‘De bediening van de apostel blijft wonderlijk.’

Zullen we de komende dagen bespreken hoe je tegen de apostel
aan kan kijken als je vanuit Tenach doorleest in de evangeliën
en Handelingen?

‘Misschien krijg je dan een nog beter zicht op zijn bediening.’

Goed, dat doen we en we gaan ons proberen te verplaatsen in hoe
men aankijkt tegen Paulus, geroepen op weg naar Damascus.
Hij zou getuigen naar alle kanten:
De Naam van de Heer brengen naar de natiën, koningen en Israë-
lieten en veel lijden (Handelingen 9:15,16).
Verder werd tegen hem gezegd door Ananias:
‘De God van onze vaderen heeft jou voorbestemd om Zijn wil
te kennen en de Rechtvaardige te zien en de stem uit Zijn mond
te horen, want jij moet voor Hem bij alle mensen getuige zijn
van wat je hebt gezien en gehoord.’       (Handelingen 22:14,15)

‘Zegt Handelingen verder nog iets daarover?’

In Handelingen 26, Paulus voor Agrippa, hij spreekt van zijn er-
varingen en van wat hij tot dan toe gedaan had. Zijn bediening
was zowel voor Israël als voor de natiën, hen te prediken, tot
hun bekering en vergeving van zonden (vers 16-18).
En hij had niets anders gezegd dan de profeten en Mozes: de
Messias moest lijden en als Eerste opstaan uit de doden en het
licht aankondigen aan het volk en de natiën (vers 22,23).

‘Maar verschilt dat dan van wat de anderen moesten doen?’

Van de apostelen van de besnijdenis? Nee. Zij hadden opdracht
gekregen: ‘verkondigen in Zijn Naam bekering tot (in) vergeving
van zonden tot (in) alle natiën, beginnend vanaf Jeruzalem. Nu
zullen jullie getuigen zijn van deze dingen. En zie! Ik delegeer de
belofte van Mijn Vader op jullie.’                       (Lucas 24:46b-49)
Dit was de grote opdracht die zij meekregen. Wat Paulus zegt in
Handelingen wijkt daar in feite niet van af. Morgen verder.

‘Ah, ik begrijp, dat je het nieuwe niet eens verbond kan noemen.’

Dat is zo, want IEUE doet alles als je het goed leest. In de vertaling
valt op, dat steeds Ik zal klinkt. Daarna iets dat IEUE doet. Terwijl
bij een echt letterlijk verbond twee partijen zich beide aan de voor-
waarden houden. Het onderricht van de verbonden gaat heel diep,
er is een bijbelstudie-avond over 7 verbonden geweest en u kunt
die hier beluisteren.

‘Waarom dan toch het woord verbond nog gebruikt?’

Om een bekend woord vast te houden en aan de hand daarvan
verdere geestelijke zegen bekend te kunnen maken. Uiteindelijk
gaat het wel steeds om twee ‘partijen’, God en de mens. Een ver-
bond spreekt ook van een verbinding tussen die twee, op een be-
paalde manier.

‘Ja, het gaat toch om twee kanten, God en mens.’

Gods verbond met de mens via Noach wordt dan bijvoorbeeld
gesymboliseerd door de regenboog. Maar het is alleen God, die
bepaalt en uitwerkt wat er gebeurt. En zo is het steeds met de
verbonden, als er al iets van de mens verwacht werd, dan draaide
dat uit op een mislukking van de kant van de mens. Van de kant
van God werkt Hij met de verbonden precies uit wat Hij wil!