Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Het einde van het judaïstische systeem wordt ingeluid door
de terugkeer van Jezus Christus?’

Exact ja, de Joden weten het zelf ook. De rabbijnen weten heel goed,
dat als de Messias komt, dat het einde betekent van het judaïsme,
trouwens van alle religie. In het prachtige boek Daniël wordt dat
beschreven. Niet alleen de koninkrijken van de aarde, maar ook alle
religies zullen verdwijnen als de Messias Jezus komt en alle vijanden
zal uitschakelen, uiteindelijk ook Babel.

‘Vanuit Babel komt alle religie?’

Het begrip ‘religie’ heeft volgens de Bijbel te maken met sidderen
van angst voor demonen. Religie en religieuze systemen kenmerken
zich doordat zij van de mens eisen. Mensen moeten dingen doen, ri-
tuelen volbrengen, zich houden aan conventies, voorschriften, regels
en anders komt men ‘er’ niet. Dat ‘er’ kan van alles zijn: God, nirvana,
walhalla, de 7e hemel, opgaan in het niets, het paradijs, et cetera.

‘Maar het geloof van Jezus Christus is dan toch de uitzondering?’

Ja, het evangelie is Gods kracht (dus niet die van de mens) tot redding
voor eenieder die gelooft (en geloof is eerst Zijn geloof). Het is in genade
omdat ook het geloof volgens Romeinen 4:16 overeenstemt met genade.
En dat kenmerkt een echte geloofsgemeenschap.Een plaatselijke ekkle-
sia (gemeente), die leeft uit geloof is dan per definitie géén religieuze
groep. Heel eenvoudig gezegd: een groep die werkt met wetten en regels
is religieus en een groep waarin alleen genade geldt, is een geloofsge-
meenschap.

‘Als ik het goed begrijp gaat het erom: wat wordt van de mens verwacht
en wat wordt van God verwacht?’

Als er iets van de mens als aanvullende ‘prestatie’ verwacht wordt, zit je
in de religieuze sfeer, misschien erg humaan (mensgericht), maar toch.
Als alles van God verwacht wordt, is het wandelen door geloof, zoals een
Abraham leefde, volledig het verwachtend van en vertrouwend op de be-
loften van God. En dít is het voorbeeld voor de niet-religieuze gelovige,
die leeft -net als Abraham- op de beloften van God!

‘Bijzonder, dat onze Heer dat deed wat moest gebeuren,
Hij heeft het volbracht.’

Als de hogepriester naar de ordening van Mechizedek heeft
Hij een volkomen werk gedaan en was Hij zelf het offer wat
al de stieren en bokken en andere offerdieren niet tot stand
konden brengen. De zonde van de wereld wegdragen. Hij werd
tot zonde gemaakt. Daarmee was de zonde ook weggedaan.

‘Hebreeën zegt dus voor de Hebreeuwse gelovige, dat Hij de
toegang tot Vader heeft geopend.’

Hij heeft een verse (nieuwe) en levende weg geopend. Hij is die
eerst zelf gegaan, niet in de aardse tabernakel, dat was de schaduw,
een antitype van de ware tabernakel. De ware is de in de hemelen
zelf. De derde hemel is gelijk aan het heilige der heiligen van de
tabernakel. De tweede is gelijk een het heilige en de eerste is gelijk
aan de voorhof rondom de tabernakel.

‘Schitterend hoe God deze dingen heeft doorgegeven aan Mozes,
wat Mozes zag moest hij laten maken.’

Het hout en het goud in de tabernakel werd veel gebruikt. Het hout
spreekt van het aardse leven van de Heer Jezus Christus, vooral dat
Hij mens werd. Hout is wel duurzaam, maar ook vergankelijk. Dat
is hoe Hij kwam, in het sterfelijke vlees, aan dat van mensen gelijk.
Hij zondigde echter niet. Hij leefde compleet door geloof in het woord
van God. De eerste ware gelovige, die compleet in alles op Zijn God en
Vader vertrouwde en zo als de ware Messias onder Zijn volk kwam.

‘Hij kwam tot het Zijne, maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen.’

Zij aanvaardden Hem niet als hun Messias, terwijl ze naar de tijd
gerekend hadden kunnen weten dat Hij er moest zijn. En mogelijk
waren onder de farizeeën en schriftgeleerden wel enkelen die wisten
dat Hij het was, maar als zodanig verwierpen zij Hem toch, bang als
ze waren hun eigen, misschien wel zorgvuldig in een reeks van jaren
opgebouwde positie te verliezen. Zelfs niet voor de ware Messias wil-
len wijken!

‘Terwijl Hij kwam om hen te verlossen!’

Ja, maar men wilde Hem niet. Hij zal terugkeren op een tijd dat zij
het ook niet willen, want dat betekent het onmiddellijke einde van
het judaïsme en hun systeem. En het begin van het Messiaanse rijk
onder leiding  van dé Messias:Jezus Christus!

‘De tabernakel en de tempel zijn antitypen van de ware
hemelse dingen?’

Schaduw is het woord dat gebruikt wordt. De tabernakel
was een antitype en de Thora bevatte een schaduw van de
toekomende ‘goederen’, zegt Hebreeën 10:1. Dat is niet het
wezen, of het originele geestelijke waar het om gaat. De
tabernakel beeldde de weg tot Jahweh uit; maar de ware weg
is die de hemelen in; de weg die de Zoon van God, Christus
Jezus, gegaan is (Hebreeën 9:24)!

‘Hij zei tegen Maria: ‘Raak Mij niet aan, want Ik ben nog niet
opgevaren naar Mijn Vader’.‘

Toen Hij opvoer op die dag, ging Hij de ware ’tabernakel’ in;
de hemel zelf om daar voor Zijn God en Vader te komen om
de tekenen van Zijn werk te laten zien. Dat moet iets bijzonders
geweest zijn; de hemelingen zullen a.h.w. hun adem ingehouden
hebben, omdat voor hen erg duidelijk was Wie kwam en wat Hij
gedaan had: Hij is de Opgestane!

‘Het was een triomftocht door de hemelen: Hij had het werk vol-
bracht!’

En het was een bezegeling van het feit, dat de mensheid gerecht-
vaardigd was (Romeinen 4:25; 5:18). Dat werk was volkomen, er
hoefde niets meer aan toegevoegd. Voor de Hebreeuwse mens die
gelooft wordt in Hebreeën daarop gewezen. Eénmaal heeft Hij de
gang gemaakt, die de hogepriester naar de ordening van  Aäron
elk jaar moest maken. Die kwam elk jaar op grote verzoendag (jom
kippoer), terwijl Hij, de hogepriester naar de ordening van Melchi-
zedek, één keer kwam; het werk was klaar!

‘Fantastisch gewoon!’

Ja, wat is dat geweldig he, Hij heeft in één keer het grote werk van
reiniging van de zonde(n) tot stand gebracht. Daar was heel de mens-
heid bij inbegrepen. God ziet in Hem, de laatste Adam, heel de mens-
heid. Nu is er een Nieuwe, de Verheerlijkte aan Gods rechterhand,
en die zal het werk volkomen maken: de onderschikking!

‘Wat een bijzondere onderwijzing van dat linnen en het
zuurdeeg.’

Zo zijn er nog veel meer beelden en typen uit de natuur, die
door God gegeven worden als illustratie van geestelijke waar-
heid. Zo kun je denken aan wat heel even genoemd werd, hout
en goud. Dat moest verwerkt als voornaamste bouwelementen
in de tabernakel en de tempel. Mozes kreeg het als instructie
mee, de heilige (plaatse)n waren een afbeeldingen of antitypen
van de hemelse (Hebreeën 9:23-25).

‘Daar zit een enorme diepte in aan geestelijke dingen die ons
bijzonder aanspreekt.’

Je ziet aan Hebreeën hoeveel typologie er in het hele Mozaïsche
systeem zit. Daarom moesten Aholiab en Bezaleël door Gods
geest aangestuurd en geïnspireerd worden om de voorwerpen en
de tabernakel te maken volgens de instructie die Mozes ontvang-
en had in wat hij gezien had op de berg.

‘Dat zij door de geest van God (Alueim) geïnspireerd moesten wor-
den, zegt al genoeg, denk ik.’

We zien daarin, hoeveel zorg er besteed moest worden aan de typen
van de hemelse, geestelijke waarheden, opdat de mens exact onder-
wezen zou worden over dat wat hem in verbinding, in nauwe omgang
met God, de Vader, brengt. Aholiab betekent: ’tent van mijn Vader’
en Bezaleël: ‘in de schaduw van God’. Dat is mooi, want in beider na-
men zit een verwijzing naar waar ze mee bezig waren: de tent en de
schaduw, want de tabernakel hoorde bij de schaduw (Hebreeën 8:5;
10:1; Kolossenzen 2:17)!

‘In alles wat in de Schrift staat, zit een aparte betekenis.’

Zeker, en als het om zuurdesem (gist) gaat, gaat het om deeg van
de gisteren – of van eergisteren. Het is oud deeg, dat men dan toe-
voegt aan nieuw om het te laten rijzen. Vergeet echter niet, dat
het om zuurdeeg gaat! En zuur is wat verderf in zich draagt. De
combinatie vocht en zuurstof is fataal voor metaal, zoals auto’s.

‘Ja, maar wij ademen toch ook zuurstof?’

Mogelijk is dat het element dat onze verderfelijkheid bepaalt. Het
zou zomaar kunnen. Wij ademen om te leven, maar we hebben niet
eonisch of ‘eeuwig’ leven uit onszelf, dat moet van Iemand Anders
komen. Door Zijn geest hebben wij nu eonisch leven als een genade-
geschenk (Romeinen 6:23), maar wij sterven eens, tenzij de bazuin
van God gaat tijdens ons leven op aarde.

‘Ja, we zien dat ‘zuur’ in de Schrift geen positieve betekenis heeft.’

Het speelde ook een rol bij de kruisiging van onze Heer. In Mattheüs
27:48 staat, dat men Hem ‘edik’ of ‘zure wijn’ of ‘azijn’ te drinken gaf;
het grondwoord is ‘scherp’. Kennelijk was het erg zuur, en is typisch
voor wat daar gebeurde: Hij droeg de zonde van de wereld (Johannes
1:29; 1 Petrus 2:24), Hij werd tot zonde gemaakt (2 Corinthiërs 5:21)
en dat was heel erg ‘zuur’, het had alles met verderf te maken.

‘Indrukwekkend, wat Hij deed!’

Vergeet niet, dat dit de basis is voor de overstromende genade, die
God in deze tijd laat stromen. Toen Hij opgewekt werd, was dat óók
in onverderfelijkheid; het zuur was verdwenen! In het graf gebleven!
Daarom maken wij deel uit van het ene ongezuurde brood! Het ver-
derf is weg, wij als leden van het lichaam van Christus vormen één
ongezuurd brood!

Verwijder dan het oude zuurdeeg, opdat u een nieuw deeg zult zijn.
Want jullie zijn ongezuurd, want ook ons Pascha is voor
ons geslacht: Christus.
Laten wij dus feestvieren, niet met oud zuurdeeg, niet met zuurdeeg
van slechtheid en boosaardigheid, maar met het ongezuurde van
oprechtheid en waarheid.

1 Corinthiërs 5:7,8